Job 41

1 Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?

Kaya mo bang palabasin ang leviatan gamit ang kawit sa pangingisda? O igapos ang mga panga niya gamit ang tali?

2 Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?

Kaya mo bang maglagay ng lubid sa ilong niya, o butasin ang panga niya gamit ang kawit?

3 Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?

Magsusumamo ba siya sa iyo nang paulit-ulit? Magsasabi ba siya ng mga malumanay na salita sa iyo?

4 Mon den vil indgaa en Pagt med dig, saa du faar den til Træl for evigt?

Gagawa ba siya ng kasunduan sa iyo, na dapat mo siyang gawing alipin magpakailanman?

5 Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?

Makikipaglaro ka ba sa kaniya nang katulad sa ibon? Itatali mo ba siya para sa iyong mga aliping babae?

6 Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?

Tatawad ba ang mga pangkat ng mga mangingisda para sa kaniya? Hahatiin ba nila siya para makipagkalakalan sa mga mangangalakal?

7 Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?

Kaya mo bang punuin ang tagiliran niya ng mga salapang o ang ulo niya ng mga sibat sa pangingisda?

8 Læg dog engang din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.

Ilagay mo ang iyong kamay sa kaniya minsan lamang, at maaalala mo ang labanan at hindi na ito gagawin.

9 Det Haab vilde blive til Skamme, alene ved Synet laa du der.

Tingnan mo, ang pag-asa ng sinumang ginagawa iyon ay kasinungalingan; hindi ba mapapatirapa sa lupa sa pagtingin lamang sa kaniya?

10 Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?

Walang matapang na maglalakas-loob na pukawin ang leviatan; sino ngayon, ang makatatayo sa harap ko?

11 Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?

Sino ang unang nagbigay sa akin ng anumang bagay na dapat ko siyang bayaran pabalik? Anuman ang nasa ilalim ng buong kalangitan ay sa akin.

12 Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.

Hindi ako mananahimik tungkol sa mga binti ng leviatan, maging ang tungkol sa kaniyang kalakasan, maging ang kaniyang kaaya-ayang anyo.

13 Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?

Sino ang makatatanggal ng kaniyang panlabas na takip? Sino ang makapapasok sa kaniyang dobleng baluti?

14 Hvem har aabnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.

Sino ang makapagbubukas ng mga pinto ng kaniyang mukha— napalilibutan ng kaniyang mga ngipin na kakila-kilabot?

15 Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;

Ang kaniyang likod ay gawa sa mga hanay ng mga kalasag, magkakalapit na katulad ng saradong selyo.

16 de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;

Magkalapit sila sa isa't isa na walang hangin na nakapapasok sa gitna nila.

17 de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.

Magkadugtong sila; magkadikit sila, para hindi sila mapaghihiwalay.

18 Dens Nysen fremkalder straalende Lys, som Morgenrødens Øjenlaag er dens Øjne.

Kumikislap ang liwanag mula sa kaniyang pagsinghal; ang kaniyang mga mata ay tulad ng talukap ng bukang-liwayway.

19 Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.

Mula sa bibig niya ay mga nag-aapoy na sulo, ang mga kislap ng apoy ay nagtatalsikan.

20 Em staar ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.

Mula sa mga butas ng kaniyang ilong ay usok katulad ng kumukulong palayok sa apoy na pinaypayan para maging sobrang init.

21 Dens Aande tænder som glødende Kul, Luer staar ud af dens Gab.

Ang kaniyang hininga ay sinisindihan ng mga uling para lumagablab; apoy ang lumalabas sa bibig niya.

22 Styrken bor paa dens Hals, og Angsten hopper foran den.

Kalakasan ang nasa leeg niya, at sumasayaw ang takot sa harap niya.

23 Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;

Magkakadugtong ang mga tupi ng kaniyang laman; nakakapit sila sa kaniya; hindi sila magagalaw.

24 fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.

Ang kaniyang puso ay kasing tigas ng bato— sa katunayan, kasing tigas ng batong gilingan.

25 Naar den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling gaar de af Skræk.

Kapag tinataas niya ang kaniyang sarili, kahit ang mga diyos ay natatakot; dahil sa takot, umaatras sila.

26 Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevaaben, Spyd eller Pil.

Kung tatamaan siya ng espada, wala itong magagawa— at maging ang sibat, palaso at iba pang matulis na sandata.

27 Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;

Ang tingin niya sa bakal ay parang dayami, at sa tanso ay parang bulok na kahoy.

28 Buens Søn slaar den ikke paa Flugt, Slyngens Sten bliver Straa for den,

Hindi siya mapapatakbo ng palaso; sa kaniya ang mga bato ng tirador ay nagiging ipa.

29 Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.

Ang mga pamalo ay parang dayami; pinagtatawanan niya ang sumusuray na paglipad ng sibat.

30 Paa Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;

Ang kaniyang mga pambabang bahagi ay tulad ng mga matatalim na piraso ng basag na palayok; iniiwan niya ang malaking bakas sa putik na para siyang karetang giikan.

31 Dybet faar den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;

Pinabubula niya ang kailaliman katulad ng kumukulong tubig sa palayok; ginagawa niya ang dagat na parang palayok ng pamahid.

32 bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhaar.

Pinakikinang niya ang landas na dinaanan niya; iisipin ng isang tao na ang kailaliman ay puti.

33 Dens Lige findes ikke paa Jord, den er skabt til ikke at frygte.

Sa lupa ay walang makapapantay sa kaniya, na ginawa para mamuhay nang walang takot.

34 Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.

Nakikita niya ang lahat ng mayabang; siya ang hari ng lahat ng mga anak ng kayabangan.”