Job 41

1 Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?

Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

2 Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?

Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

3 Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?

Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

4 Mon den vil indgaa en Pagt med dig, saa du faar den til Træl for evigt?

Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

5 Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?

Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

6 Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?

Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

7 Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?

Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

8 Læg dog engang din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.

Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

9 Det Haab vilde blive til Skamme, alene ved Synet laa du der.

Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

10 Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?

Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

11 Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?

Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

12 Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.

Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

13 Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?

Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

14 Hvem har aabnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.

Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

15 Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;

[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

16 de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;

Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

17 de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.

Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

18 Dens Nysen fremkalder straalende Lys, som Morgenrødens Øjenlaag er dens Øjne.

Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

19 Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.

Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

20 Em staar ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.

Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

21 Dens Aande tænder som glødende Kul, Luer staar ud af dens Gab.

Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

22 Styrken bor paa dens Hals, og Angsten hopper foran den.

W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

23 Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;

Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

24 fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.

Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

25 Naar den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling gaar de af Skræk.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevaaben, Spyd eller Pil.

Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

27 Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;

Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

28 Buens Søn slaar den ikke paa Flugt, Slyngens Sten bliver Straa for den,

Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

29 Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.

Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

30 Paa Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;

Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

31 Dybet faar den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;

Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

32 bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhaar.

Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

33 Dens Lige findes ikke paa Jord, den er skabt til ikke at frygte.

Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

34 Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.

Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.