Job 41

1 Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?

Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

2 Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?

Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

3 Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?

Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

4 Mon den vil indgaa en Pagt med dig, saa du faar den til Træl for evigt?

Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

5 Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?

Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

6 Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?

Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

7 Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?

Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

8 Læg dog engang din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.

Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

9 Det Haab vilde blive til Skamme, alene ved Synet laa du der.

Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

10 Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?

Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

11 Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

12 Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.

Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

13 Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

14 Hvem har aabnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.

Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

15 Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

16 de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;

Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

17 de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

18 Dens Nysen fremkalder straalende Lys, som Morgenrødens Øjenlaag er dens Øjne.

Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

19 Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

20 Em staar ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.

Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

21 Dens Aande tænder som glødende Kul, Luer staar ud af dens Gab.

Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

22 Styrken bor paa dens Hals, og Angsten hopper foran den.

W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

23 Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

24 fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.

Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

25 Naar den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling gaar de af Skræk.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevaaben, Spyd eller Pil.

Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

27 Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

28 Buens Søn slaar den ikke paa Flugt, Slyngens Sten bliver Straa for den,

Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

29 Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

30 Paa Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;

Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

31 Dybet faar den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

32 bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhaar.

Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

33 Dens Lige findes ikke paa Jord, den er skabt til ikke at frygte.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

34 Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.

Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.