< Job 39 >

1 Kender du Tiden, da Stengeden føder, tager du Vare paa Hindenes Veer,
Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
2 tæller du mon deres Drægtigheds Maaneder, kender du Tiden, de føder?
Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
3 De lægger sig ned og føder og kaster Kuldet,
Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
4 Ungerne trives, gror til i det frie, løber bort og kommer ej til dem igen.
Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
5 Hvem slap Vildæslet løs, hvem løste mon Steppeæslets Reb,
Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
6 som jeg gav Ørkenen til Hjem, den salte Steppe til Bolig?
[Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
7 Det ler ad Byens Larm og hører ej Driverens Skælden;
On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
8 det ransager Bjerge, der har det sin Græsgang, det leder hvert Græsstraa op.
Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
9 Er Vildoksen villig at trælle for dig, vil den staa ved din Krybbe om Natten?
Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
10 Binder du Reb om dens Hals, pløjer den Furerne efter dig?
Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
11 Stoler du paa dens store Kræfter; overlader du den din Høst?
Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
12 Tror du, den kommer tilbage og samler din Sæd paa Loen?
Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
13 Mon Strudsens Vinge er lam, eller mangler den Dækfjer og Dun,
Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
14 siden den betror sine Æg til Jorden og lader dem varmes i Sandet,
Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
15 tænker ej paa, at en Fod kan knuse dem, Vildtet paa Marken træde dem sønder?
I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
16 Haard ved Ungerne er den, som var de ej dens; spildt er dens Møje, det ængster den ikke.
Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
17 Thi Gud lod den glemme Visdom og gav den ej Del i Indsigt.
Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
18 Naar Skytterne kommer, farer den bort, den ler ad Hest og Rytter.
Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
19 Giver du Hesten Styrke, klæder dens Hals med Manke
Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
20 og lærer den Græshoppens Spring? Dens stolte Prusten indgyder Rædsel.
Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
21 Den skraber muntert i Dalen, gaar Brynjen væligt i Møde;
Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
22 den ler ad Rædselen, frygter ikke og viger ikke for Sværdet;
Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
23 Koggeret klirrer over den, Spydet og Køllen blinker;
Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
24 den sluger Vejen med gungrende Vildskab, den tøjler sig ikke, naar Hornet lyder;
Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
25 et Stød i Hornet, straks siger den: Huj! Den vejrer Kamp i det fjerne, Kampskrig og Førernes Raab.
Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
26 Skyldes det Indsigt hos dig, at Falken svinger sig op og breder sin Vinge mod Sønden?
Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
27 Skyldes det Bud fra dig, at Ørnen flyver højt og bygger sin højtsatte Rede?
Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
28 Den bygger og bor paa Klipper, paa Klippens Tinde og Borg;
Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
29 den spejder derfra efter Æde, viden om skuer dens Øjne.
Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
30 Ungerne svælger i Blod; hvor Valen findes, der er den!
Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.

< Job 39 >