Job 37

1 Ja, derover skælver mit Hjerte, bævende skifter det Sted!

Oo, dahil din dito'y nanginginig ang aking puso, at napapabago sa kaniyang kinaroroonang dako.

2 Lyt dog til hans bragende Røst, til Drønet, der gaar fra hans Mund!

Dinggin ninyo oh dinggin ang hiyaw ng kaniyang tinig, at ang sigaw na lumalabas sa kaniyang bibig.

3 Han slipper det løs under hele Himlen, sit Lys til Jordens Ender;

Kaniyang ipinadadala sa silong ng buong langit, at ang kidlat niya'y sa mga wakas ng lupa.

4 efter det brøler hans Røst, med Højhed brager hans Torden; han sparer ikke paa Lyn, imedens hans Stemme høres.

Sumunod nito'y isang hugong na dumadagundong; siya'y kumukulog ng hugong ng kaniyang karilagan: at hindi tumitigil doon kung naririnig ang kaniyang tinig.

5 Underfuldt lyder Guds Tordenrøst, han øver Vælde, vi fatter det ej.

Ang Dios ay kumukulog na kagilagilalas ng kaniyang tinig; dakilang mga bagay ang ginawa niya, na hindi natin matalastas.

6 Thi han siger til Sneen: »Fald ned paa Jorden!« til Byger og Regnskyl: »Bliv stærke!«

Sapagka't sinabi niya sa nieve, Lumagpak ka sa lupa; gayon din sa ambon, at sa bugso ng kaniyang malakas na ulan,

7 For alle Mennesker sætter han Segl, at de dødelige alle maa kende hans Gerning.

Tinatatakan niya ang kamay ng bawa't tao: upang maalaman ng lahat ng mga tao na kaniyang nilalang.

8 De vilde Dyr søger Ly og holder sig i deres Huler:

Kung gayo'y nagsisipasok ang mga hayop sa mga lungga, at namamalagi sa kanilang mga tahanan.

9 Fra Kammeret kommer der Storm, fra Nordens Stjerner Kulde.

Mula sa timog nanggagaling ang bagyo: at ang ginaw ay mula sa hilagaan.

10 Ved Guds Aande bliver der Is, Vandfladen lægges i Fængsel.

Sa pamamagitan ng hinga ng Dios ay nayayari ang hielo: at ang kaluwangan ng tubig ay naiipit.

11 Saa fylder han Skyen med Væde, Skylaget spreder hans Lys;

Oo, kaniyang nilalagyan ang masinsing ulap ng halomigmig; kaniyang pinangangalat ang alapaap ng kaniyang kidlat:

12 det farer hid og did og bugter sig efter hans Tanke og udfører alt, hvad han byder, paa hele den vide Jord,

At pumipihit sa palibot sa pamamagitan ng kaniyang patnubay, upang kanilang gawin ang anomang iutos niya sa kanila, sa ibabaw ng balat ng sanglibutang natatahanan:

13 hvad enten han slynger det ud som Svøbe, eller han sender det for at velsigne.

Maging sa saway, o maging sa kaniyang lupain, o maging sa kaawaan ay pinalilitaw niya.

14 Job du maa lytte hertil, træd frem og mærk dig Guds Underværker!

Dinggin mo ito, Oh Job: Tumigil ka, at bulayin ang kagilagilalas na mga gawa ng Dios.

15 Fatter du, hvorledes Gud kan magte dem og lade Lys straale frem fra sin Sky?

Nalalaman mo ba kung paanong pinararatangan sila ng Dios, at pinasisilang ang kidlat ng kaniyang alapaap?

16 Fatter du Skyernes Svæven, den Alvises Underværker?

Nalalaman mo ba ang mga pagtitimbang ng mga alapaap, ang kagilagilalas na mga gawa niya na sakdal sa kaalaman?

17 Du, hvis Klæder ophedes, naar Jorden døser ved Søndenvind?

Paanong umiinit ang inyong mga suot, pagka tumatahimik ang lupa sa pamamagitan ng hanging timugan?

18 Hvælver du Himlen sammen med ham, fast som det støbte Spejl?

Mailalatag mo ba na kasama niya ang langit, na matibay na gaya ng isang salaming binubo?

19 Lær mig, hvad vi skal sige ham! Intet kan vi faa frem for Mørke.

Ituro mo sa amin kung anong aming sasabihin sa kaniya; sapagka't hindi namin maayos ang aming pananalita dahil sa kadiliman.

20 Meldes det ham, at jeg taler? Siger en Mand, at han er fra Samling?

Sasaysayin ba sa kaniya na ako'y magsasalita? O iisipin ba ng isang tao na siya'y sasakmalin.

21 Og nu: Man ser ej Lyset, skygget af mørke Skyer, men et Vejr farer hen og renser Himlen,

At ngayo'y hindi nakikita ng mga tao ang makinang na liwanag na nasa mga langit: nguni't ang hangin ay dumadaan, at pinapalis ang mga yaon.

22 fra Norden kommer en Lysning. Over Gud er der frygtelig Højhed,

Karilagang ginto ay nagmumula sa hilagaan; may taglay ang Dios na kakilakilabot na karilagan.

23 og den Almægtige finder vi ikke. Almægtig og rig paa Retfærd bøjer han ikke Retten;

Tungkol sa Makapangyarihan sa lahat, hindi natin mauunawa; siya'y marilag sa kapangyarihan; at sa kahatulan at saganang kaganapan siya'y hindi pipighati.

24 derfor frygter Mennesker ham, men af selv kloge ænser han ingen.

Kinatatakutan nga siya ng mga tao: hindi niya binibigyang pitagan ang sinomang pantas sa puso.