Job 37
1 Ja, derover skælver mit Hjerte, bævende skifter det Sted!
“Hana yangu inorova nokuda kwezvizvi, uye mwoyo wangu unotomuka uchibva panzvimbo yawo.
2 Lyt dog til hans bragende Røst, til Drønet, der gaar fra hans Mund!
Teererai! Teererai kutinhira kwenzwi rake, nokuunga kunobva pamuromo wake.
3 Han slipper det løs under hele Himlen, sit Lys til Jordens Ender;
Anoregedzera mheni yake pasi pedenga rose, agoituma kumigumo yenyika.
4 efter det brøler hans Røst, med Højhed brager hans Torden; han sparer ikke paa Lyn, imedens hans Stemme høres.
Shure kwaizvozvo inzwi rokutinhira kwake rinosvika; anotinhira nenzwi roumambo hwake.
5 Underfuldt lyder Guds Tordenrøst, han øver Vælde, vi fatter det ej.
Inzwi raMwari rinotinhira nenzira dzinoshamisa; iye anoita zvinhu zvikuru zvinopfuura kunzwisisa kwedu.
6 Thi han siger til Sneen: »Fald ned paa Jorden!« til Byger og Regnskyl: »Bliv stærke!«
Anoti kuchando, ‘Donhera panyika,’ nokumvura inonaya, ‘Naya nesimba.’
7 For alle Mennesker sætter han Segl, at de dødelige alle maa kende hans Gerning.
Kuitira kuti vanhu vose vaakasika vazive basa rake, anoita kuti munhu mumwe nomumwe ambomira kushanda.
8 De vilde Dyr søger Ly og holder sig i deres Huler:
Mhuka dzinovanda; dzinoramba dziri mumapako adzo.
9 Fra Kammeret kommer der Storm, fra Nordens Stjerner Kulde.
Dutu rinobuda pakamuri yaro, chando chinobva pakuvhuvhuta kwemhepo.
10 Ved Guds Aande bliver der Is, Vandfladen lægges i Fængsel.
Kufema kwaMwari kunobudisa mazaya echando, uye mvura zhinji inooma kuita chando.
11 Saa fylder han Skyen med Væde, Skylaget spreder hans Lys;
Anozadza makore nounyoro; anoparadzira mheni yake nomumakore.
12 det farer hid og did og bugter sig efter hans Tanke og udfører alt, hvad han byder, paa hele den vide Jord,
Anoafambisa sezvaanoda pamusoro penyika yose, kuti aite zvose zvaanoarayira.
13 hvad enten han slynger det ud som Svøbe, eller han sender det for at velsigne.
Anouyisa makore kuzoranga vanhu, kana kuzodiridza nyika yake kuti aratidze rudo rwake.
14 Job du maa lytte hertil, træd frem og mærk dig Guds Underværker!
“Teerera izvi, Jobho; imbomira ugorangarira zvishamiso zvaMwari.
15 Fatter du, hvorledes Gud kan magte dem og lade Lys straale frem fra sin Sky?
Unoziva here kudzorwa kwamakore naMwari nokupenyesa kwaanoita mheni yake?
16 Fatter du Skyernes Svæven, den Alvises Underværker?
Unoziva maturikirwo akaitwa makore here, izvo zvishamiso zvaiye akakwana muruzivo?
17 Du, hvis Klæder ophedes, naar Jorden døser ved Søndenvind?
Iyewe unopiswa nenguo dzako nyika painonyaradzwa nemhepo yezasi,
18 Hvælver du Himlen sammen med ham, fast som det støbte Spejl?
ko, ungagona kubatana naye pakutatamura matenga here, iwo akaoma kunge chionioni chendarira yakaumbwa.
19 Lær mig, hvad vi skal sige ham! Intet kan vi faa frem for Mørke.
“Tiudze zvatingareva kwaari; hatigoni kureva mhaka yedu nokuda kwerima redu.
20 Meldes det ham, at jeg taler? Siger en Mand, at han er fra Samling?
Ko, anofanira kuudzwa kuti ndinoda kutaura here? Ko, pano munhu angakumbira kumedzwa here?
21 Og nu: Man ser ej Lyset, skygget af mørke Skyer, men et Vejr farer hen og renser Himlen,
Zvino hakuna munhu angatarira kuzuva, nokuvhenekera kwaro riri mumatenga, mushure mokunge mhepo yaachenesa.
22 fra Norden kommer en Lysning. Over Gud er der frygtelig Højhed,
Anouya nokubwinya kunoyevedza achibva nokumusoro; Mwari anouya nokubwinya kunotyisa.
23 og den Almægtige finder vi ikke. Almægtig og rig paa Retfærd bøjer han ikke Retten;
Wamasimba Ose haasvikiki kwaari uye anokudzwa nesimba; mukururamisira uye nokururama kwake kukuru haadzvinyiriri.
24 derfor frygter Mennesker ham, men af selv kloge ænser han ingen.
Naizvozvo, vanhu vanomutya, ko, haana hanya navose vakachenjera pamwoyo here?”
