Job 37
1 Ja, derover skælver mit Hjerte, bævende skifter det Sted!
I drży z tego powodu moje serce, i wyrywa się ze swego miejsca.
2 Lyt dog til hans bragende Røst, til Drønet, der gaar fra hans Mund!
Słuchajcie uważnie grzmotu jego głosu i dźwięku, który wychodzi z jego ust.
3 Han slipper det løs under hele Himlen, sit Lys til Jordens Ender;
Pod całym niebem go wypuszcza, a jego błyskawicę – na krańce ziemi.
4 efter det brøler hans Røst, med Højhed brager hans Torden; han sparer ikke paa Lyn, imedens hans Stemme høres.
Po niej huczy grzmot, grzmi głosem swojego majestatu, i nie powstrzymuje ich, gdy słychać jego głos.
5 Underfuldt lyder Guds Tordenrøst, han øver Vælde, vi fatter det ej.
Bóg cudownie grzmi swoim głosem, czyni wielkie rzeczy, których nie możemy zrozumieć.
6 Thi han siger til Sneen: »Fald ned paa Jorden!« til Byger og Regnskyl: »Bliv stærke!«
Mówi bowiem do śniegu: Padaj na ziemię, a także do deszczu i do ulewy jego potęgi.
7 For alle Mennesker sætter han Segl, at de dødelige alle maa kende hans Gerning.
Pieczętuje rękę każdego człowieka, aby wszyscy ludzie poznali jego dzieło.
8 De vilde Dyr søger Ly og holder sig i deres Huler:
Wtedy zwierzęta wchodzą do jaskini i zostają w swoich jamach.
9 Fra Kammeret kommer der Storm, fra Nordens Stjerner Kulde.
Od południa przychodzi wicher, a zima od wiatrów północnych.
10 Ved Guds Aande bliver der Is, Vandfladen lægges i Fængsel.
Swoim tchnieniem Bóg czyni lód i ścinają się szerokie wody.
11 Saa fylder han Skyen med Væde, Skylaget spreder hans Lys;
Także wilgocią [ziemi] obciąża obłok, rozpędza chmurę swoim światłem.
12 det farer hid og did og bugter sig efter hans Tanke og udfører alt, hvad han byder, paa hele den vide Jord,
One krążą według jego rady, aby czyniły wszystko, co rozkazuje na powierzchni okręgu ziemi.
13 hvad enten han slynger det ud som Svøbe, eller han sender det for at velsigne.
A on sprawia, że się pojawiają – czy to dla karania, czy dla swojej ziemi, czy dla [okazywania] miłosierdzia.
14 Job du maa lytte hertil, træd frem og mærk dig Guds Underværker!
Słuchaj tego uważnie, Hiobie; zastanów się i rozważ cudowne dzieła Boga.
15 Fatter du, hvorledes Gud kan magte dem og lade Lys straale frem fra sin Sky?
Czy wiesz, kiedy i [co] postanawia Bóg o tych sprawach albo kiedy rozjaśnia światło swej chmury?
16 Fatter du Skyernes Svæven, den Alvises Underværker?
Czy wiesz, jak wiszą chmury – cuda tego, który jest doskonały we wszelkiej wiedzy?
17 Du, hvis Klæder ophedes, naar Jorden døser ved Søndenvind?
[Czy wiesz], jak twoje szaty się rozgrzewają, gdy on uspokaja ziemię wiatrem południowym?
18 Hvælver du Himlen sammen med ham, fast som det støbte Spejl?
Czy rozpościerałeś z nim niebiosa, [które są] trwałe i podobne do zwierciadła odlanego?
19 Lær mig, hvad vi skal sige ham! Intet kan vi faa frem for Mørke.
Poucz nas, co mamy mu powiedzieć, [bo] nie możemy ułożyć słów z powodu ciemności.
20 Meldes det ham, at jeg taler? Siger en Mand, at han er fra Samling?
Czy należy go powiadomić, że przemawiam? [Przecież] jeśli ktoś przemówi, zostanie na pewno pożarty.
21 Og nu: Man ser ej Lyset, skygget af mørke Skyer, men et Vejr farer hen og renser Himlen,
Teraz jednak [ludzie] nie mogą patrzyć na światło, gdy jaśnieje w chmurach, gdy wiatr przechodzi [i] rozprasza je.
22 fra Norden kommer en Lysning. Over Gud er der frygtelig Højhed,
Od północy przychodzi [jakby] złoty [blask, ale] w Bogu jest straszliwy majestat.
23 og den Almægtige finder vi ikke. Almægtig og rig paa Retfærd bøjer han ikke Retten;
On jest Wszechmocny, nie możemy go doścignąć. On jest wielki w potędze i sądzie i bogaty w sprawiedliwość. Nie uciska [nikogo].
24 derfor frygter Mennesker ham, men af selv kloge ænser han ingen.
Dlatego boją się go ludzie. On nie ma względu na żadnego, który jest mądry w sercu.
