Job 36
1 Og videre sagde Elihu:
Do tego przydał Elihu, i rzekł:
2 Bi nu lidt, jeg har noget at sige dig, thi end har jeg Ord til Forsvar for Gud.
Poczekaj mię maluczko, a ukażęć; bo jeszcze mam, cobym za Bogiem mówił.
3 Jeg vil hente min Viden langvejsfra og skaffe min Skaber Ret;
Zacznę umiejętność moję z daleka, a Stworzycielowi memu przywłaszczę sprawiedliwość.
4 thi for vist, mine Ord er ikke Opspind, en Mand med fuldkommen Indsigt har du for dig.
Boć zaprawdę bez kłamstwa będą mowy moje, a mąż doskonały w umiejętności jest przed tobą.
5 Se, Gud forkaster det stive Sind,
Oto Bóg mocny jest, a nie odrzuca nikogo; on jest mocny w sile serca.
6 den gudløse holder han ikke i Live; de arme lader han faa deres Ret,
Nie żywi niepobożnego, a u sądu ubogim dopomaga.
7 fra retfærdige vender han ikke sit Blik, men giver dem Plads for stedse hos Konger paa Tronen i Højhed.
Nie odwraca od sprawiedliwego oczów swoich; ale z królmi na stolicy sadza ich na wieki, i bywają wywyższeni.
8 Og hvis de bindes i Lænker, fanges i Nødens Baand,
A jeźliby byli okowani w pęta, albo uwikłani powrozami utrapienia:
9 saa viser han dem deres Gerning, deres Synder, at de hovmodede sig,
Tedy przez to im oznajmuje sprawy ich, i przestępstwa ich, że się zmocniły;
10 aabner deres Øre for Tugt og byder dem vende sig bort fra det onde.
I otwiera im ucho, aby przyjęli karanie, a mówi, aby się nawrócili od nieprawości.
11 Hvis de saa hører og bøjer sig, da ender de deres Dage i Lykke, i liflig Fryd deres Aar.
Jeźli będą posłuszni, a będą mu służyć, dokończą dni swoich w dobrem, a lat swych w rozkoszach.
12 Men hører de ikke, falder de for Sværd og opgiver Aanden i Uforstand.
Ale jeźli nie usłuchają, od miecza zejdą, a pomrą bez umiejętności.
13 Men vanhellige Hjerter forbitres; naar han binder dem, raaber de ikke om Hjælp;
Bo ludzie obłudnego serca obalają na się gniew, a nie wołają, kiedy ich wiąże.
14 i Ungdommen dør deres Sjæl, deres Liv faar Mandsskøgers Lod.
Umrze w młodości dusza ich, a żywot ich między nierządnikami.
15 Den elendige frelser han ved hans Elende og aabner hans Øre ved Trængsel.
Wyrwie utrapionego z utrapienia jego, a otworzy w uciśnieniu ucho jego.
16 Men dig har Medgangen lokket, du var i Fred for Ulykkens Gab; ingen Trængsel indjog dig Skræk, fuldt var dit Bord af fede Retter.
Takby i ciebie wyrwał z miejsca ciasnego na przestronne, gdzie niemasz ucisku, a spokojny stół twój byłby pełen tłustości.
17 Den gudløses som kom til fulde over dig, hans retfærdige Dom greb dig fat.
Aleś ty sąd niepobożnego zasłużył, przetoż prawo i sąd będą cię trzymać.
18 Lad dig ikke lokke af Vrede til Spot eller Bødens Storhed lede dig vild!
Zaisteć gniew Boży jest nad tobą; patrzże, aby cię nie poraził plagą wielką, tak, żeby cię nie wybawił żaden okup.
19 Kan vel dit Skrig gøre Ende paa Nøden, eller det at du opbyder al din Kraft?
Izali sobie będzie ważył bogactwa twoje? Zaiste ani złota, ani jakiejkolwiek siły, albo potęgi twojej.
20 Ej maa du længes efter Natten, som opskræmmer Folkeslag der, hvor de er;
Nie kwapże się tedy ku nocy, w którą zstępują narody na miejsca swoje.
21 va'r dig og vend dig ikke til Uret, saa du foretrækker ondt for at lide.
Strzeż, abyś się nie oglądał na nieprawość, obierając ją sobie nad utrapienia.
22 Se, ophøjet er Gud i sin Vælde, hvo er en Lærer som han?
Oto Bóg jest najwyższy w mocy swojej, któż tak nauczyć może jako on?
23 Hvo foreskrev ham hans Vej, og hvo turde sige: »Du gjorde Uret!«
Któż mu wymierzył drogę jego? albo kto mu rzecze: Uczyniłeś nieprawość?
24 Se til at ophøje hans Værk, som Mennesker priser i Sang!
Pamiętajże, abyś wysławiał sprawę jego, której się przypatrują ludzie.
25 Alle Mennesker ser det med Fryd, skønt dødelige skuer det kun fra det fjerne.
Wszyscy ludzie widzą ją, a człowiek przypatruje się jej z daleka.
26 Se, Gud er ophøjet, kan ikke ransages, Tal paa hans Aar kan ikke findes.
Oto Bóg jest wielki, a poznać go nie możemy, ani liczba lat jego dościgniona być może.
27 Thi Draaber drager han ud af Havet, i hans Taage siver de ned som Regn,
Bo on wyciąga krople wód, które wylewają z obłoków jego deszcz,
28 og Skyerne lader den strømme og dryppe paa mange Folk.
Który spuszczają obłoki, a spuszczają na wiele ludzi.
29 Hvo fatter mon Skyernes Vidder eller hans Boligs Bulder?
(Nadto, któż zrozumie rozciągnienie obłoków, i grzmot namiotu jego.
30 Se, han breder sin Taage om sig og skjuler Havets Rødder;
Jako rozciąga nad nim światłość swoję, a głębokości morskie okrywa?
31 Thi dermed nærer han Folkene, giver dem Brød i Overflod;
Bo przez te rzeczy sądzi narody, i daje pokarm w hojności.
32 han hyller sine Hænder i Lys og sender det ud imod Maalet;
Obłokami nakrywa światłość, i rozkazuje jej ukrywać się za obłok następujący.)
33 hans Torden melder hans Komme, selv Kvæget melder hans Optræk.
Daje o nim znać szum jego, także i bydło i para w górę wstępująca.
