< Job 36 >
OLELO hou aku la o Elihu, i aku la,
2 Bi nu lidt, jeg har noget at sige dig, thi end har jeg Ord til Forsvar for Gud.
E ahonui iki mai ia'u, a e hoike aku au ia oe, No ka mea, he wahi olelo ka'u i koe no ke Akua.
3 Jeg vil hente min Viden langvejsfra og skaffe min Skaber Ret;
E lawe mai no au i kuu ike mai kahi loihi mai, A e hoapono aku au i kuu mea nana i hana.
4 thi for vist, mine Ord er ikke Opspind, en Mand med fuldkommen Indsigt har du for dig.
No ka mea, aole e wahahee ka'u olelo; O ka mea hemolele i ka ike, oia me oe.
5 Se, Gud forkaster det stive Sind,
Aia hoi, he mana ke Akua, aole ia e hoowahawaha: He mana kona, he ikaika ka naauao.
6 den gudløse holder han ikke i Live; de arme lader han faa deres Ret,
Aole ia e hoopomaikai i ka aia: Aka, e haawi no ia i ka pono no na ilihune.
7 fra retfærdige vender han ikke sit Blik, men giver dem Plads for stedse hos Konger paa Tronen i Højhed.
Aole ia e lawe ae i kona mau maka mai ka poe pono aku; Aia no ia me na'lii maluna o ka nohoalii; A e hoonoho paa no oia ia lakou, i kiekie ai lakou.
8 Og hvis de bindes i Lænker, fanges i Nødens Baand,
A ina e hoopaaia lakou i na kaulahao, A e hoopaaia lakou i ke kaula o ka popilikia;
9 saa viser han dem deres Gerning, deres Synder, at de hovmodede sig,
Alaila hoike no ia ia lakou i ka lakou hana, A me ko lakou hewa, no ka mea, ua hana kiekie lakou.
10 aabner deres Øre for Tugt og byder dem vende sig bort fra det onde.
Wehe ae no ia i ko lakou pepeiao no ke ao ana, A olelo aku e huli mai lakou mai ka hewa mai.
11 Hvis de saa hører og bøjer sig, da ender de deres Dage i Lykke, i liflig Fryd deres Aar.
Ina hoolohe lakou, a malama ia ia, E noho lakou i ko lakou mau la me ka pomaikai, A i ko lakou mau makahiki me ka oluolu.
12 Men hører de ikke, falder de for Sværd og opgiver Aanden i Uforstand.
Aka, i hoolohe ole lakou, e make lakou i ka pahikaua, A e make lakou iloko o ka naaupo.
13 Men vanhellige Hjerter forbitres; naar han binder dem, raaber de ikke om Hjælp;
A o ka poe aia ma ka naau, hoiliili lakou i ka inaina: Aole lakou e kahea aku, i ka wa e hoopaa aku ai oia ia lakou.
14 i Ungdommen dør deres Sjæl, deres Liv faar Mandsskøgers Lod.
E make no lakou i ka wa ui, A ua pau ko lakou ola ana iwaena o ka poe haumia.
15 Den elendige frelser han ved hans Elende og aabner hans Øre ved Trængsel.
Hoopakele no ia i ka mea hune i kona popilikia, A wehe ae ia i ko lakou pepeiao i ka wa kaumaha.
16 Men dig har Medgangen lokket, du var i Fred for Ulykkens Gab; ingen Trængsel indjog dig Skræk, fuldt var dit Bord af fede Retter.
A lawe auanei hoi oia ia oe mai kahi pilikia a kahi akea, Ma kahi aohe ona pilikia: A o ka mea e kauia ma kou papaaina, e piha ia i ka momona.
17 Den gudløses som kom til fulde over dig, hans retfærdige Dom greb dig fat.
Aka, i lawe paha oe i ka hewa o ka mea aia, O ka hoohewa, a me ka hoopai e hahai mai.
18 Lad dig ikke lokke af Vrede til Spot eller Bødens Storhed lede dig vild!
No ka mea, no ka huhu, [E ao, ] o lawe aku oia ia oe me ka hahau ana; Alaila aole e hiki i ka panai nui ke hoopakele ia oe.
19 Kan vel dit Skrig gøre Ende paa Nøden, eller det at du opbyder al din Kraft?
E manao anei oia i kou waiwai? Aole! aole ke gula, aole hoi na mea waiwai a pau.
20 Ej maa du længes efter Natten, som opskræmmer Folkeslag der, hvor de er;
Mai iini oe i ka po, I ka wa i okiia'i na kanaka mai ko lakou wahi.
21 va'r dig og vend dig ikke til Uret, saa du foretrækker ondt for at lide.
E makaala, mai malama oe i ka hewa: No ka mea, ua koho aku oe i keia mamua o ka popilikia.
22 Se, ophøjet er Gud i sin Vælde, hvo er en Lærer som han?
Aia hoi, o ke Akua ke hookiekie ma kona mana, Owai ke ao aku e like me ia?
23 Hvo foreskrev ham hans Vej, og hvo turde sige: »Du gjorde Uret!«
Owai la i kuhikuhi aku ia ia i kona aoao? Owai la ke olelo aku, Ua hana oe i ka hewa?
24 Se til at ophøje hans Værk, som Mennesker priser i Sang!
E hoomanao, e hoonui aku oe i kana hana, Ka mea a na kanaka i ike ai.
25 Alle Mennesker ser det med Fryd, skønt dødelige skuer det kun fra det fjerne.
E ike na kanaka a pau ia; E nana ke kanaka mai kahi loihi.
26 Se, Gud er ophøjet, kan ikke ransages, Tal paa hans Aar kan ikke findes.
Aia hoi, he nui ke Akua, aole kakou i ike, A o ka heluna o na makahiki ona, aole e huliia.
27 Thi Draaber drager han ud af Havet, i hans Taage siver de ned som Regn,
No ka mea, ua hoopii aku ia i na kulu wai; Ninini iho lakou he ua, noloko o kona ohu,
28 og Skyerne lader den strømme og dryppe paa mange Folk.
Ka mea a na naulu i hookulukulu iho ai, A ninini nui maluna o ke kanaka.
29 Hvo fatter mon Skyernes Vidder eller hans Boligs Bulder?
E hoomaopopo anei kekahi i ka hohola ana o na ao? A me ka halulu ana o kona halelewa?
30 Se, han breder sin Taage om sig og skjuler Havets Rødder;
Aia hoi, hohola aku no ia i kona malamalama maluna ona, A uhi no ia i ka hohonu o ke kai.
31 Thi dermed nærer han Folkene, giver dem Brød i Overflod;
No ka mea, ma o lakou la ke hooponopono nei ia i na kanaka; Ke haawi nei ia i ka ai a nui loa.
32 han hyller sine Hænder i Lys og sender det ud imod Maalet;
Me na poho lima ke uhi no ia i ka uila, A kauoha aku ia ia i kona wahi e kau ai:
33 hans Torden melder hans Komme, selv Kvæget melder hans Optræk.
I kuhikuhi aku ia ia ia i kona mau makamaka; Aia ka ahu ana o ka huhu maluna o ka mea hewa.