Job 36
1 Og videre sagde Elihu:
Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:
2 Bi nu lidt, jeg har noget at sige dig, thi end har jeg Ord til Forsvar for Gud.
Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.
3 Jeg vil hente min Viden langvejsfra og skaffe min Skaber Ret;
Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.
4 thi for vist, mine Ord er ikke Opspind, en Mand med fuldkommen Indsigt har du for dig.
Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.
5 Se, Gud forkaster det stive Sind,
Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.
6 den gudløse holder han ikke i Live; de arme lader han faa deres Ret,
Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.
7 fra retfærdige vender han ikke sit Blik, men giver dem Plads for stedse hos Konger paa Tronen i Højhed.
Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.
8 Og hvis de bindes i Lænker, fanges i Nødens Baand,
Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,
9 saa viser han dem deres Gerning, deres Synder, at de hovmodede sig,
Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.
10 aabner deres Øre for Tugt og byder dem vende sig bort fra det onde.
Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.
11 Hvis de saa hører og bøjer sig, da ender de deres Dage i Lykke, i liflig Fryd deres Aar.
Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;
12 Men hører de ikke, falder de for Sværd og opgiver Aanden i Uforstand.
Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.
13 Men vanhellige Hjerter forbitres; naar han binder dem, raaber de ikke om Hjælp;
La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;
14 i Ungdommen dør deres Sjæl, deres Liv faar Mandsskøgers Lod.
Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.
15 Den elendige frelser han ved hans Elende og aabner hans Øre ved Trængsel.
Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.
16 Men dig har Medgangen lokket, du var i Fred for Ulykkens Gab; ingen Trængsel indjog dig Skræk, fuldt var dit Bord af fede Retter.
Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.
17 Den gudløses som kom til fulde over dig, hans retfærdige Dom greb dig fat.
Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.
18 Lad dig ikke lokke af Vrede til Spot eller Bødens Storhed lede dig vild!
Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.
19 Kan vel dit Skrig gøre Ende paa Nøden, eller det at du opbyder al din Kraft?
Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.
20 Ej maa du længes efter Natten, som opskræmmer Folkeslag der, hvor de er;
Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.
21 va'r dig og vend dig ikke til Uret, saa du foretrækker ondt for at lide.
Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.
22 Se, ophøjet er Gud i sin Vælde, hvo er en Lærer som han?
Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?
23 Hvo foreskrev ham hans Vej, og hvo turde sige: »Du gjorde Uret!«
Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?
24 Se til at ophøje hans Værk, som Mennesker priser i Sang!
Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.
25 Alle Mennesker ser det med Fryd, skønt dødelige skuer det kun fra det fjerne.
Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.
26 Se, Gud er ophøjet, kan ikke ransages, Tal paa hans Aar kan ikke findes.
Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.
27 Thi Draaber drager han ud af Havet, i hans Taage siver de ned som Regn,
Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;
28 og Skyerne lader den strømme og dryppe paa mange Folk.
Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.
29 Hvo fatter mon Skyernes Vidder eller hans Boligs Bulder?
Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,
30 Se, han breder sin Taage om sig og skjuler Havets Rødder;
Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.
31 Thi dermed nærer han Folkene, giver dem Brød i Overflod;
Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.
32 han hyller sine Hænder i Lys og sender det ud imod Maalet;
Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.
33 hans Torden melder hans Komme, selv Kvæget melder hans Optræk.
Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.
