< Job 31 >
1 Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se paa en Jomfru;
“Hice un pacto con mis ojos; ¿cómo debería entonces mirar con lujuria a una mujer joven?
2 hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?
Porque lo que es la porción de Dios en lo alto, y la herencia del Todopoderoso en las alturas?
3 Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udaadsmændene Modgang?
¿No es una calamidad para los injustos, y el desastre a los obreros de la iniquidad?
4 Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?
No ve mis caminos, y contar todos mis pasos?
5 Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig —
“Si he andado con falsedad, y mi pie se ha apresurado a engañar
6 paa Rettens Vægtskaal veje han mig, saa Gud kan kende min Uskyld —
(que me pesen en una balanza uniforme, para que Dios conozca mi integridad);
7 er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,
si mi paso se ha desviado del camino, si mi corazón caminara tras mis ojos, si alguna mancha se ha pegado a mis manos,
8 da gid jeg maa saa og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!
entonces déjame sembrar, y que otro coma. Sí, que el producto de mi campo sea desarraigado.
9 Blev jeg en Daare paa Grund af en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,
“Si mi corazón ha sido seducido por una mujer, y he esperado en la puerta de mi vecino,
10 saa dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!
que muela para otro mi mujer, y otros se encorven sobre ella.
11 Thi sligt var Skændselsdaad, Brøde, der drages for Retten,
Porque eso sería un crimen atroz. Sí, sería una iniquidad ser castigado por los jueces,
12 ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!
porque es un fuego que consume hasta la destrucción, y que me arrancaría de raíz todo mi aumento.
13 Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, naar de trættede med mig,
“Si he despreciado la causa de mi siervo o de mi sirvienta, cuando contendían conmigo,
14 hvad skulde jeg da gøre, naar Gud stod op, hvad skulde jeg svare, naar han saa efter?
¿Qué haré entonces cuando Dios se levante? Cuando me visite, ¿qué le responderé?
15 Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?
¿Acaso no lo hizo el que me hizo en el vientre? ¿No se nos formó en el vientre materno?
16 Har jeg afslaaet ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,
“Si he retenido a los pobres de su deseo, o han hecho fallar los ojos de la viuda,
17 var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf —
o haber comido mi bocado solo, y el huérfano no ha comido de ella
18 nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.
(no, desde mi juventud creció conmigo como con un padre, La he guiado desde el vientre de mi madre);
19 Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe —
si he visto a alguno perecer por falta de ropa, o que los necesitados no tenían cobertura;
20 visselig nej, hans Hofter velsigned mig, naar han varmed sig i Uld af mine Lam.
si su corazón no me ha bendecido, si no se ha calentado con el vellón de mi oveja;
21 Har jeg løftet min Baand mod en faderløs, fordi jeg var vis paa Medhold i Retten,
si he levantado mi mano contra los huérfanos, porque vi mi ayuda en la puerta;
22 saa falde min Skulder fra Nakken, saa rykkes min Arm af Led!
entonces dejé caer mi hombro desde el omóplato, y que mi brazo se rompa desde el hueso.
23 Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og naar han rejste sig, magted jeg intet!
Porque la calamidad de Dios es un terror para mí. Por su majestad, no puedo hacer nada.
24 Har jeg slaaet min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,
“Si he hecho del oro mi esperanza, y han dicho al oro fino: “Tú eres mi confianza”.
25 var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Haand fik sanket saa meget,
Si me he alegrado porque mi riqueza era grande, y porque mi mano se había vuelto mucho;
26 saa jeg, hvorledes Sollyset straaled, eller den herligt skridende Maane,
si he visto el sol cuando brillaba, o la luna moviéndose con esplendor,
27 og lod mit Hjerte sig daare i Løn, saa jeg hylded dem med Kys paa min Haand —
y mi corazón ha sido seducido en secreto, y mi mano lanzó un beso de mi boca;
28 ogsaa det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.
esto también sería una iniquidad que sería castigada por los jueces, porque habría negado al Dios que está arriba.
29 Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, naar han ramtes af Vanheld —
“Si me he alegrado de la destrucción del que me odiaba, o me levanté cuando el mal lo encontró
30 nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, saa jeg bandende kræved hans Sjæl.
(Ciertamente no he permitido que mi boca peque pidiendo su vida con una maldición);
31 Har min Husfælle ej maattet sige: »Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord« —
si los hombres de mi tienda no han dicho, ¿Quién puede encontrar a alguien que no se haya saciado con su carne?
32 nej, den fremmede laa ej ude om Natten, jeg aabned min Dør for Vandringsmænd.
(el extranjero no ha acampado en la calle, pero he abierto mis puertas al viajero);
33 Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, saa jeg dulgte min Brøde i Brystet
si como Adán he cubierto mis transgresiones, ocultando mi iniquidad en mi corazón,
34 af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, saa jeg blev inden Døre i Stilhed! —
porque temía a la gran multitud, y el desprecio de las familias me aterrorizó, así que guardé silencio, y no salí de la puerta...
35 Ak, var der dog en, der hørte paa mig! Her er mit Bomærke — lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!
¡ojalá tuviera uno que me escuchara! ¡He aquí mi firma! ¡Que el Todopoderoso me responda! ¡Que el acusador escriba mi acusación!
36 Sandelig, tog jeg det paa min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,
Seguramente lo llevaría al hombro, y lo ataría a mí como una corona.
37 svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.
Yo le declararía el número de mis pasos. Me acercaría a él como un príncipe.
38 Har min Mark maattet skrige over mig og alle Furerne græde,
Si mi tierra grita contra mí, y sus surcos lloran juntos;
39 har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,
si he comido sus frutos sin dinero, o han hecho que sus propietarios pierdan la vida,
40 saa gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.
deja que los cardoscrezcan en lugar del trigo, y stinkweed en lugar de cebada”. Las palabras de Job han terminado.