Job 31
1 Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se paa en Jomfru;
Gözlərim üçün əhd etmişəm, Gözüm bir qıza baxarmı?
2 hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?
İnsan yuxarıdan – Allahdan nə pay alır? İnsana ucalardan – Külli-İxtiyardan nə irs qalır?
3 Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udaadsmændene Modgang?
Məgər haqsızların başına fəlakət gəlmir? Məgər fitnəkarların başına bəla gəlmir?
4 Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?
Məgər O, yollarıma baxmır? Məgər O hər addımımı saymır?
5 Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig —
Əgər yalançı olaraq gəzmişəmsə, Ayağım fırıldaq üçün qaçıbsa,
6 paa Rettens Vægtskaal veje han mig, saa Gud kan kende min Uskyld —
Qoy Allah məni haqq tərəzisində çəksin, Kamil olduğumu görsün.
7 er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,
Yolumda əyri addım atmışamsa, Gözlərimin ardınca qəlbimi sürükləmişəmsə, Əllərimi ləkələmişəmsə,
8 da gid jeg maa saa og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!
Əkdiyimi yadlar yesin, Qoy əkinim kökündən çıxarılsın.
9 Blev jeg en Daare paa Grund af en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,
Əgər qəlbim başqa bir qadına meyl edibsə, Qonşumun qapısını pusmuşamsa,
10 saa dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!
Qoy arvadım başqasının taxılını üyütsün, Qoy onunla başqa kişilər yatsın.
11 Thi sligt var Skændselsdaad, Brøde, der drages for Retten,
Axı bu bir xəcalət olardı, Məhkəməyə veriləsi bir günah sayılardı.
12 ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!
Çünki bu Həlak yerinədək yandırıb-yaxan bir alovdur. Bu bütün barımı kökündən çıxarardı.
13 Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, naar de trættede med mig,
Əgər mənimlə çəkişəndə Nökərlərimin və kənizlərimin Haqqını yemişəmsə,
14 hvad skulde jeg da gøre, naar Gud stod op, hvad skulde jeg svare, naar han saa efter?
Allah ayağa qalxanda Mən nə edə bilərəm? Məni yoxlayanda nə cavab verərəm?
15 Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?
Anamın bətnində məni yaradan Onu yaratmayıbmı? Bətndən bizə quruluş verən O olmayıbmı?
16 Har jeg afslaaet ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,
Əgər yoxsulların istədiklərini bir kənara qoymuşamsa, Dul qadının ümidini qırmışamsa,
17 var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf —
Bir tikəmi özüm yeyib Yetimə verməmişəmsə,
18 nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.
Gəncliyimdən bəri yetimlərə atalıq etməmişəmsə, Doğulandan bəri dul qadına yol göstərməmişəmsə,
19 Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe —
Paltarı olmadığı üçün canı ağrıyan, Ya örtüyə möhtac qalan yoxsulları görəndə
20 visselig nej, hans Hofter velsigned mig, naar han varmed sig i Uld af mine Lam.
Qoyunlarımın yunu ilə onları isitməmişəmsə, Onlar da mənə ürəkdən alqış etməyiblərsə,
21 Har jeg løftet min Baand mod en faderløs, fordi jeg var vis paa Medhold i Retten,
Məhkəmədə sözü keçən olduğum üçün Yetimə əl qaldırmışamsa,
22 saa falde min Skulder fra Nakken, saa rykkes min Arm af Led!
Qollarım qırılıb çiyinlərimdən düşsün, Qoy qolum lüləsindən sınsın.
23 Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og naar han rejste sig, magted jeg intet!
Çünki Allahın bəlasından qorxuram, Əzəməti qarşısında dayana bilmərəm.
24 Har jeg slaaet min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,
Əgər qızıla ümid bağlamışamsa, Saf qızıla “ümidim sənsən” demişəmsə,
25 var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Haand fik sanket saa meget,
Əgər bol sərvətimə görə, Əlimin gəlirinin çoxluğuna görə sevinmişəmsə,
26 saa jeg, hvorledes Sollyset straaled, eller den herligt skridende Maane,
Əgər parlayan günəşə, İşıq saçaraq dövran edən aya baxıb,
27 og lod mit Hjerte sig daare i Løn, saa jeg hylded dem med Kys paa min Haand —
Könlümün meylini gizlicə azdırıb, Sitayiş etmək üçün əlimlə onlara Öpüş yollamışamsa,
28 ogsaa det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.
Bu da məni ittiham edən günah sayılardı, Çünki ucalarda olan Allahı danmış olardım.
29 Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, naar han ramtes af Vanheld —
Əgər düşmənlərimin bədbəxtliyinə sevinmişəmsə, Başına bəla gəldi deyə fərəhlənmişəmsə,
30 nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, saa jeg bandende kræved hans Sjæl.
Kiminsə canına qarğış yağdıraraq Dilimə günah işlətməyə yol vermişəmsə,
31 Har min Husfælle ej maattet sige: »Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord« —
Evimdəki insanlar “Əyyubun verdiyi ətlə Qarnını doyurmayan varmı?” deyə soruşmayıblarsa,
32 nej, den fremmede laa ej ude om Natten, jeg aabned min Dør for Vandringsmænd.
– Heç bir yadelli gecəni küçədə keçirməzdi, Qapım həmişə yoldan keçənlərin üzünə açıq idi –
33 Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, saa jeg dulgte min Brøde i Brystet
Əgər təqsirimi gizlətmişəmsə, Adəm kimi üsyankarlığımı ört-basdır etmişəmsə,
34 af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, saa jeg blev inden Døre i Stilhed! —
Camaatdan qorxduğum üçün, El qınağından dəhşətə gəldiyim üçün Dinməzcə bayıra çıxmamışamsa…
35 Ak, var der dog en, der hørte paa mig! Her er mit Bomærke — lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!
Kaş məni bir eşidən olaydı! Bu sözümü təsdiq edirəm, Qoy Külli-İxtiyar mənə bir cavab versin! Əleyhdarım bunu tumara yazıb əlimə versin.
36 Sandelig, tog jeg det paa min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,
Şübhəsiz, bu tumarı çiynimdə gəzdirərdim, Başıma tac edərdim.
37 svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.
Onda atdığım hər addımı Allaha bildirərdim, Mən bir şahzadə kimi Onun yanına gedərdim.
38 Har min Mark maattet skrige over mig og alle Furerne græde,
Torpağım da məndən fəryad edirsə, Kotanın açdığı yarıqlar əlimdən bir ağızdan ağlayırsa,
39 har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,
Pulunu vermədən məhsulu yemişəmsə, Buranın sakinlərinin ürəyini qırmışamsa,
40 saa gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.
Qoy sahəmdə buğda yerinə tikan, Arpa yerinə alaq bitsin». Əyyubun söhbəti sona yetdi.
