Job 3
1 Derefter oplod Job sin Mund og forbandede sin Dag,
Kana irratti Iyyoob afaan isaa banatee guyyaa itti dhalate abaare.
2 og Job tog til Orde og sagde:
Innis akkana jedhe:
3 Bort med den Dag, jeg fødtes, den Nat, der sagde: »Se, en Dreng!«
“Guyyaan ani itti dhaladhe haa badu; halkan, ‘Ilmi dhalate!’ jedhame sunis haa badu.
4 Denne Dag vorde Mørke, Gud deroppe spørge ej om den, over den straale ej Lyset frem!
Guyyaan sun haa dukkanaaʼu; Waaqni ol gubbaadhaa isa hin ilaalin; ifnis itti hin ifin.
5 Mulm og Mørke løse den ind, Taage lægge sig over den, Formørkelser skræmme den!
Dukkannii fi gaaddidduun guddaan isa haa dhaalan; duumessi isa irra haa buʼu; ifa isaa dukkanni haa liqimsu.
6 Mørket tage den Nat, den høre ej hjemme blandt Aarets Dage, den komme ikke i Maaneders Tal!
Halkan sana dukkanni limixiin haa qabatu; guyyoota waggaa keessa jiranittis hin dabalamin yookaan jiʼoota kam iyyuu keessatti hin lakkaaʼamin.
7 Ja, denne Nat vorde gold, der lyde ej Jubel i den!
Halkan sun haa maseenu; ililleenis keessatti hin dhagaʼamin.
8 De, der besværger Dage, forbande den, de, der har lært at hidse Livjatan;
Warri Lewaataanin kakaasuuf qophaaʼan, kanneen guyyoota abaaran guyyaa sana haa abaaran.
9 dens Morgenstjerner formørkes, den bie forgæves paa Lys, den skue ej Morgenrødens Øjenlaag,
Bakkalchi barii kan guyyaa sanaa haa dukkanaaʼu; ifa eeggatee haa dhabu; boruu baqaqus hin argin.
10 fordi den ej lukked mig Moderlivets Døre og skjulte Kvide for mit Blik!
Inni ija koo duraa rakkina dhoksuuf, balbala gadameessa haadha kootii natti hin cufneetii.
11 Hvi døde jeg ikke i Moders Liv eller udaanded straks fra Moders Skød?
“Ani maaliif gadameessa haadha kootii keessatti hin badin? Maaliifis yeruman garaa keessaa baʼetti hin duʼin?
12 Hvorfor var der Knæ til at tage imod mig, hvorfor var der Bryster at die?
Jilbawwan na simatan, harmawwan ani hodhus maaliif achitti argaman?
13 Saa havde jeg nu ligget og hvilet, saa havde jeg slumret i Fred
Ani silaa yoona nagaan nan ciisa; rafees nan boqodhan tureetii;
14 blandt Konger og Jordens Styrere, der bygged sig Gravpaladser,
moototaa fi gorsitoota addunyaa warra iddoowwan amma diigamanii jiran ofii isaaniitiif qopheeffatan wajjin,
15 blandt Fyrster, rige paa Guld, som fyldte deres Huse med Sølv.
bulchitoota warqee qaban, kanneen manneen isaanii meetiidhaan guutatan wajjin nan boqodhan ture.
16 Eller var jeg dog som et nedgravet Foster, som Børn, der ikke fik Lyset at se!
Yookaan ani maaliifin akkuma mucaa duʼee garaa baʼee, akkuma daaʼima ifa guyyaa hin arginiitti hin awwaalamin?
17 Der larmer de gudløse ikke mer, der hviler de trætte ud,
Achittis namoonni hamoonni jeequu ni dhiisu; dadhaboonnis achitti ni boqotu.
18 alle de fangne har Ro, de hører ej Fogedens Røst;
Boojiʼamtoonni nagaadhaan walii wajjin jiraatu; waca cunqursitoota isaaniis hin dhagaʼan.
19 smaa og store er lige der og Trællen fri for sin Herre.
Xinnaa fi guddaan achi jira; garbichis gooftaa isaa jalaa bilisoomeera.
20 Hvi giver Gud de lidende Lys, de bittert sørgende Liv,
“Maaliif warra gadadoo keessa jiraniif ifni warra lubbuun isaanii gadditeef immoo jireenyi kennama?
21 dem, som bier forgæves paa Døden, graver derefter som efter Skatte,
Warra duʼa hawwanii dhabaniif warra qabeenya dhokfame caalaa duʼa barbaadaniif
22 som glæder sig til en Stenhøj, jubler, naar de finder deres Grav —
warra yommuu awwaalamuu gaʼanitti gammachuun guutamanii ililchaniif jireenyi maaliif kennama?
23 en Mand, hvis Vej er skjult, hvem Gud har stænget inde?
Nama karaan isaa duraa dhokateef nama Waaqni dallaa itti marse jireenyi maaliif kennama?
24 Thi Suk er blevet mit daglige Brød, mine Ve raab strømmer som Vand.
Gaddi buddeena naa taʼeera; aaduun koos akka bishaanii dhangalaʼa.
25 Thi hvad jeg gruer for, rammer mig, hvad jeg bæver for, kommer over mig.
Wanni ani sodaadhe natti dhufeera; wanni na naasisus narra gaʼeera.
26 Knap har jeg Fred, og knap har jeg Ro, knap har jeg Hvile, saa kommer Uro!
Ani nagaa hin qabu; tasgabbiis hin qabu; jeequmsa malee boqonnaa hin qabu.”
