Job 3
1 Derefter oplod Job sin Mund og forbandede sin Dag,
Sa tapus niini mibungat si Job sa iyang baba, ug gipanghimaraut ang iyang adlaw.
2 og Job tog til Orde og sagde:
Ug si Job mitubag ug miingon:
3 Bort med den Dag, jeg fødtes, den Nat, der sagde: »Se, en Dreng!«
Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawohan, Ug ang gabii nga miingon: Adunay usa ka bata nga lalake nga gipanamkon.
4 Denne Dag vorde Mørke, Gud deroppe spørge ej om den, over den straale ej Lyset frem!
Ngitngita kanang adlawa; Ayaw ipapangita kana sa Dios ka kahitas-an, Ni pagpasidlakon ang kahayag sa ibabaw niana.
5 Mulm og Mørke løse den ind, Taage lægge sig over den, Formørkelser skræmme den!
Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon sa pag-angkon niana nga ilang kaugalingon; Ang panganod papuy-a sa ibabaw niana; Kadtong tanan nga nagahimog itum sa adlaw pahadloka niana.
6 Mørket tage den Nat, den høre ej hjemme blandt Aarets Dage, den komme ikke i Maaneders Tal!
Mahitungod nianang gabhiona, ipasakup kana sa mabaga nga kangitngit: Ayaw kana pagpalipaya uban sa mga adlaw sa tuig; ayaw kana pag-ilakip pag-isip uban sa mga bulan.
7 Ja, denne Nat vorde gold, der lyde ej Jubel i den!
Ah, himoang awa-aw kanang gabhiona; Ayaw pagpasudla dinha ang tingog nga malipayon.
8 De, der besværger Dage, forbande den, de, der har lært at hidse Livjatan;
Ipatunglo sila nga tigtunglo sa adlaw, Nga andam sa pagpalihok sa leviathan?
9 dens Morgenstjerner formørkes, den bie forgæves paa Lys, den skue ej Morgenrødens Øjenlaag,
Pangitngita ang mga bitoon sa pagkasalumsom: Papangitaa kana sa kahayag, apan ayaw pagtunghai; Ni pagpatan-awon kana sa banag-banag sa kabuntagon:
10 fordi den ej lukked mig Moderlivets Døre og skjulte Kvide for mit Blik!
Tungod kay wala man tak-umi niana ang mga ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, Ni pagtagoan ang kasamok gikan sa akong mata.
11 Hvi døde jeg ikke i Moders Liv eller udaanded straks fra Moders Skød?
Ngano nga ako wala mamatay sa tagoangkan? Ngano nga sa pag-anak kanako sa akong inahan wala mabugto ang akong gininhawa?
12 Hvorfor var der Knæ til at tage imod mig, hvorfor var der Bryster at die?
Ngano nga ang mga tuhod mingdawat kanako? Kun sa unsa ang mga dughan nga akong pagasus-an?
13 Saa havde jeg nu ligget og hvilet, saa havde jeg slumret i Fred
Kay karon nakahigda na unta ako ug nahilum; Ako nakatulog na unta; nan ako nakapahulay na unta,
14 blandt Konger og Jordens Styrere, der bygged sig Gravpaladser,
Uban sa mga hari ug mga makinaadmanon sa kalibutan, Nga nanagtukod alang sa ilang kaugalingong mga dapit nga kamingawan;
15 blandt Fyrster, rige paa Guld, som fyldte deres Huse med Sølv.
Kun uban sa mga principe nga may mga bulawan, Nga gipuno sa salapi ang ilang kabalayan:
16 Eller var jeg dog som et nedgravet Foster, som Børn, der ikke fik Lyset at se!
Kun ngano nga wala ako katagoi ingon sa natawo sa dili panahon, Sama sa mga magagmayng bata nga wala gayud makakitag kahayag.
17 Der larmer de gudløse ikke mer, der hviler de trætte ud,
Didto ang dautan dili na makasamok; Ug didto ang mga gikapuyan nagapahulay,
18 alle de fangne har Ro, de hører ej Fogedens Røst;
Didto ang mga binilanggo magapahulay ug tingub; Kanila dili mabati ang tingog sa magsusukot sa buhis.
19 smaa og store er lige der og Trællen fri for sin Herre.
Ang mga ubos ug ang mga bantugan atua didto: Ug ang mga binatonan gawas sa iyang agalon.
20 Hvi giver Gud de lidende Lys, de bittert sørgende Liv,
Busa ang kahayag gihatag kaniya nga anaa sa kaalaut, Ug ang kinabuhi ngadto sa mga mapait ug kalag;
21 dem, som bier forgæves paa Døden, graver derefter som efter Skatte,
Nga nangandoy sa kamatayon, apan kini wala moabut, Ug nagapangita niini labi pa kay sa mga bahanding tinagoan;
22 som glæder sig til en Stenhøj, jubler, naar de finder deres Grav —
Nga nagakalipay ug daku uyamut, Ug mahimayaon, kong ang lubnganan ilang hikaplagan?
23 en Mand, hvis Vej er skjult, hvem Gud har stænget inde?
Ngano nga ang kahayag gihatag sa tawo kinsang dalan tinagoan, Ug nga sa Dios ginakutan?
24 Thi Suk er blevet mit daglige Brød, mine Ve raab strømmer som Vand.
Kay ang akong pagpanghupaw magauna sa akong pagkaon, Ug ang akong pag-agulo ginabubo sama sa tubig.
25 Thi hvad jeg gruer for, rammer mig, hvad jeg bæver for, kommer over mig.
Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako, Ug ang akong gikalisangan miabut kanako.
26 Knap har jeg Fred, og knap har jeg Ro, knap har jeg Hvile, saa kommer Uro!
Wala na kanako ang kalinaw, ni ania kanako ang kahilum, ni ania kanako ang pahulay; Apan ang kasamok moabut man.
