< Job 27 >

1 Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:
Muling nagsalita si Job at sinabi,
2 Saa sandt Gud lever, som satte min Ret til Side, den Almægtige, som gjorde mig mod i Hu:
Habang nabubuhay ang Diyos, na siyang nag-alis ng aking katarungan, ang Makapangyarihan, na may gawa ng kapaitan ko sa aking buhay,
3 Saa længe jeg drager Aande og har Guds Aande i Næsen,
na habang nasa akin pa ang aking buhay at ang hininga mula sa Diyos ay nasa mga butas ng aking ilong,
4 skal mine Læber ej tale Uret, min Tunge ej fare med Svig!
tunay nga hindi magsasalita ng hindi matuwid ang aking mga labi, ni magsasalita ng panlilinlang ang aking dila.
5 Langt være det fra mig at give jer Ret; til jeg udaander, opgiver jeg ikke min Uskyld.
Hinding-hindi ko matatanggap na kayo ay tama; hanggang mamatay ako, hindi ko kailanman itatanggi ang aking dangal.
6 Jeg hævder min Ret, jeg slipper den ikke, ingen af mine Dage piner mit Sind.
Pinaninindigan ko ang aking pagkamatuwid at hindi ko ito bibitiwan; hindi ako susumbatan ng aking mga isipan habang ako ay nabubuhay.
7 Som den gudløse gaa det min Fjende, min Modstander som den lovløse!
Hayaang ang aking kaaway ay maging tulad ng isang masamang tao; hayaang ang lumalaban sa akin ay maging tulad ng isang makasalanang tao.
8 Thi hvad er den vanhelliges Haab, naar Gud bortskærer og kræver hans Sjæl?
Para saan ang pag-asa ng isang taong walang diyos kapag kinitil siya ng Diyos, kapag kinuha ng Diyos ang kaniyang buhay?
9 Hører mon Gud hans Skrig, naar Angst kommer over ham?
Maririnig ba ng Diyos ang kaniyang iyak kapag dumating ang kaguluhan sa kaniya?
10 Mon han kan fryde sig over den Almægtige, føjer han ham, naar han paakalder ham?
Kaluluguran ba niya ang Makapangyarihan at tatawag sa Diyos sa lahat ng oras?
11 Jeg vil lære jer om Guds Haand, den Almægtiges Tanker dølger jeg ikke;
Ituturo ko sa inyo ang tungkol sa kamay ng Diyos; hindi ko itatago ang mga isipan ng Makapangyarihan.
12 se, selv har I alle set det, hvi har I saa tomme Tanker?
Tingnan ninyo, kayong lahat mismo ang nakakita nito; kung gayon bakit ninyo sinabi ang lahat ng mga walang katuturan na ito?
13 Det er den gudløses Lod fra Gud, Arven, som Voldsmænd faar fra den Almægtige:
Ito ang kapalaran na itatakda ng Diyos para sa isang masamang tao, ang pamana na tinatanggap ng nang-aapi mula sa Makapangyarihan:
14 Vokser hans Sønner, er det for Sværdet, hans Afkom mættes ikke med Brød;
Kapag dumami ang kaniyang mga anak, ito ay para sa tabak; ang kaniyang mga anak ay hindi kailanman magkakaroon ng sapat na pagkain.
15 de øvrige bringer Pesten i Graven, deres Enker kan ej holde Klage over dem.
Ang mga mananatiling buhay ay ililibing ng salot, at ang kanilang mga biyuda ay hindi magluluksa para sa kanila.
16 Opdynger han Sølv som Støv og samler sig Klæder som Ler —
Kahit na ang masamang tao ay nagtatambak ng pilak na parang alikabok, at nagtatamabk ng kasuotan na parang luwad,
17 han samler, men den retfærdige klæder sig i dem, og Sølvet arver den skyldfri;
maaaring magyambak siya ng kasuotan, pero isusuot ito ng mga matutuwid na tao, at paghahati-hatian ng mga inosenteng tao ang pilak.
18 han bygger sit Hus som en Edderkops, som Hytten, en Vogter gør sig;
Tinatayo niya ang kaniyang bahay tulad ng isang gagamba, tulad ng isang kubo na ginagawa ng isang bantay.
19 han lægger sig rig, men for sidste Gang, han slaar Øjnene op, og er det ej mer;
Mayaman siyang humihiga sa kama, pero hindi niya laging gagawin ito; imumulat niya ang kaniyang mga mata, at lahat ng bagay ay wala na.
20 Rædsler naar ham som Vande, ved Nat river Stormen ham bort;
Inaabutan siya ng mga malalaking takot tulad ng tubig sa baha; tinatangay siya ng isang bagyo sa gabi.
21 løftet af Østenstorm farer han bort, den fejer ham væk fra hans Sted.
Tinatangay siya ng hanging silangan, at siya ay nawawala; tinatangay siya nito mula sa kaniyang lugar.
22 Skaanselsløst skyder han paa ham, i Hast maa han fly fra hans Haand;
Binabayo siya nito nang walang humpay; sinisikap niyang tumakas mula sa mga kamay nito.
23 man klapper i Hænderne mod ham og piber ham bort fra hans Sted!
Ipinapalakpak nito ang kaniyang mga kamay sa kaniya sa pangungutya; sinasagitsit siya nito mula sa kaniyang lugar.

< Job 27 >