Job 22
1 Saa tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
ὑπολαβὼν δὲ Ελιφας ὁ Θαιμανίτης λέγει
2 Gavner et Menneske Gud? Nej, den kloge gavner sig selv.
πότερον οὐχὶ ὁ κύριός ἐστιν ὁ διδάσκων σύνεσιν καὶ ἐπιστήμην
3 Har den Almægtige godt af din Retfærd, Vinding af, at din Vandel er ret?
τί γὰρ μέλει τῷ κυρίῳ ἐὰν σὺ ἦσθα τοῖς ἔργοις ἄμεμπτος ἢ ὠφέλεια ὅτι ἁπλώσῃς τὴν ὁδόν σου
4 Revser han dig for din Gudsfrygt? Eller gaar han i Rette med dig derfor?
ἦ λόγον σου ποιούμενος ἐλέγξει σε καὶ συνεισελεύσεταί σοι εἰς κρίσιν
5 Er ikke din Ondskab stor og din Brøde uden Ende?
πότερον οὐχ ἡ κακία σού ἐστιν πολλή ἀναρίθμητοι δέ σού εἰσιν αἱ ἁμαρτίαι
6 Thi du pantede Brødre uden Grund, trak Klæderne af de nøgne,
ἠνεχύραζες δὲ τοὺς ἀδελφούς σου διὰ κενῆς ἀμφίασιν δὲ γυμνῶν ἀφείλου
7 gav ikke den trætte Vand at drikke og nægted den sultne Brød.
οὐδὲ ὕδωρ διψῶντας ἐπότισας ἀλλὰ πεινώντων ἐστέρησας ψωμόν
8 Den mægtige — hans var Landet, den hædrede boede der.
ἐθαύμασας δέ τινων πρόσωπον ᾤκισας δὲ τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς
9 Du lod Enker gaa tomhændet bort, knuste de faderløses Arme.
χήρας δὲ ἐξαπέστειλας κενάς ὀρφανοὺς δὲ ἐκάκωσας
10 Derfor var der Snarer omkring dig, og Rædsel ængsted dig brat.
τοιγαροῦν ἐκύκλωσάν σε παγίδες καὶ ἐσπούδασέν σε πόλεμος ἐξαίσιος
11 Dit Lys blev Mørke, du kan ej se, og Strømme af Vand gaar over dig!
τὸ φῶς σοι σκότος ἀπέβη κοιμηθέντα δὲ ὕδωρ σε ἐκάλυψεν
12 Er Gud ej i højen Himmel? Se Stjernernes Tinde, hvor højt de staar!
μὴ οὐχὶ ὁ τὰ ὑψηλὰ ναίων ἐφορᾷ τοὺς δὲ ὕβρει φερομένους ἐταπείνωσεν
13 Dog siger du: »Hvad ved Gud, holder han Dom bag sorten Sky?
καὶ εἶπας τί ἔγνω ὁ ἰσχυρός ἦ κατὰ τοῦ γνόφου κρινεῖ
14 Skyerne skjuler ham, saa han ej ser, paa Himlens Runding gaar han!«
νέφη ἀποκρυφὴ αὐτοῦ καὶ οὐχ ὁραθήσεται καὶ γῦρον οὐρανοῦ διαπορεύσεται
15 Vil du følge Fortidens Sti, som Urettens Mænd betraadte,
μὴ τρίβον αἰώνιον φυλάξεις ἣν ἐπάτησαν ἄνδρες ἄδικοι
16 de, som i Utide reves bort, hvis Grundvold flød bort som en Strøm,
οἳ συνελήμφθησαν ἄωροι ποταμὸς ἐπιρρέων οἱ θεμέλιοι αὐτῶν
17 som sagde til Gud: »Gaa fra os! Hvad kan den Almægtige gøre os?«
οἱ λέγοντες κύριος τί ποιήσει ἡμῖν ἢ τί ἐπάξεται ἡμῖν ὁ παντοκράτωρ
18 Og han havde dog fyldt deres Huse med godt. Men de gudløses Raad er ham fjernt.
ὃς δὲ ἐνέπλησεν τοὺς οἴκους αὐτῶν ἀγαθῶν βουλὴ δὲ ἀσεβῶν πόρρω ἀπ’ αὐτοῦ
19 De retfærdige saa det og glædede sig, den uskyldige spottede dem:
ἰδόντες δίκαιοι ἐγέλασαν ἄμεμπτος δὲ ἐμυκτήρισεν
20 For vist, vore Fjender forgik, og Ild fortæred de sidste af dem.
εἰ μὴ ἠφανίσθη ἡ ὑπόστασις αὐτῶν καὶ τὸ κατάλειμμα αὐτῶν καταφάγεται πῦρ
21 Bliv Ven med ham og hold Fred, derved vil der times dig Lykke;
γενοῦ δὴ σκληρός ἐὰν ὑπομείνῃς εἶτ’ ὁ καρπός σου ἔσται ἐν ἀγαθοῖς
22 tag dog mod Lærdom af ham og læg dig hans Ord paa Sinde!
ἔκλαβε δὲ ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐξηγορίαν καὶ ἀνάλαβε τὰ ῥήματα αὐτοῦ ἐν καρδίᾳ σου
23 Vender du ydmygt om til den Almægtige, fjerner du Uretten fra dit Telt,
ἐὰν δὲ ἐπιστραφῇς καὶ ταπεινώσῃς σεαυτὸν ἔναντι κυρίου πόρρω ἐποίησας ἀπὸ διαίτης σου τὸ ἄδικον
24 kaster du Guldet paa Jorden, Ofirguldet blandt Bækkenes Sten,
θήσῃ ἐπὶ χώματι ἐν πέτρᾳ καὶ ὡς πέτρᾳ χειμάρρους Ωφιρ
25 saa den Almægtige bliver dit Guld, hans Lov dit Sølv,
ἔσται οὖν σου ὁ παντοκράτωρ βοηθὸς ἀπὸ ἐχθρῶν καθαρὸν δὲ ἀποδώσει σε ὥσπερ ἀργύριον πεπυρωμένον
26 ja, da skal du fryde dig over den Almægtige og løfte dit Aasyn til Gud.
εἶτα παρρησιασθήσῃ ἔναντι κυρίου ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν ἱλαρῶς
27 Beder du til ham, hører han dig, indfri kan du, hvad du har lovet;
εὐξαμένου δέ σου πρὸς αὐτὸν εἰσακούσεταί σου δώσει δέ σοι ἀποδοῦναι τὰς εὐχάς
28 hvad du sætter dig for, det lykkes, det lysner paa dine Veje;
ἀποκαταστήσει δέ σοι δίαιταν δικαιοσύνης ἐπὶ δὲ ὁδοῖς σου ἔσται φέγγος
29 thi stolte, hovmodige ydmyger han, men hjælper den, der slaar Øjnene ned;
ὅτι ἐταπείνωσεν αὐτόν καὶ ἐρεῖς ὑπερηφανεύσατο καὶ κύφοντα ὀφθαλμοῖς σώσει
30 han frelser uskyldig Mand; det sker ved hans Hænders Renhed!
ῥύσεται ἀθῷον καὶ διασώθητι ἐν καθαραῖς χερσίν σου
