Job 21
1 Saa tog Job til Orde og svarede:
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 Hør dog, hør mine Ord, lad det være Trøsten, I giver!
Słuchajcież z pilnością słów moich, a będzie mi to od was pociechą.
3 Find jer nu i, at jeg taler, siden kan I jo haane!
Znoście mię, a ja będę mówił; a gdy domówię, naśmiewajcie się.
4 Gælder min Klage Mennesker? Hvi skulde jeg ej være utaalmodig?
Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?
5 Vend jer til mig og stivn af Rædsel, læg Haand paa Mund!
Wejrzyjcież na mię, a zdumiewajcie się, a połóżcie rękę na usta wasze.
6 Jeg gruer, naar jeg tænker derpaa, mit Legeme gribes af Skælven:
Bo co sobie wspomnę, tedy się lękam, a strach zdejmuje ciało moje.
7 De gudløse, hvorfor lever de, bliver gamle, ja vokser i Kraft?
Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?
8 Deres Æt har de blivende hos sig, deres Afkom for deres Øjne;
Nasienie ich trwałe jest przed obliczem ich z nimi, a rodzina ich przed oczyma ich.
9 deres Huse er sikre mod Rædsler, Guds Svøbe rammer dem ikke;
Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.
10 ej springer deres Tyr forgæves, Koen kælver, den kaster ikke;
Byk ich przypuszczon bywa, a nie traci nasienia; krowa ich rodzi, a nie pomiata.
11 de slipper deres Drenge ud som Faar, deres Børneflok boltrer sig ret;
Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.
12 de synger til Pauke og Citer, er glade til Fløjtens Toner;
Wykrzykają przy bębnie i przy harfie, a weselą się przy głosie muzyki.
Trawią w dobrem dni swoje, a we mgnieniu oka do grobu zstępują. (Sheol h7585)
14 skønt de siger til Gud: »Gaa fra os, at kende dine Veje er ikke vor Lyst!
Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.
15 Den Almægtige? Hvad han? Skal vi tjene ham? Hvad Gavn at banke paa hos ham?«
Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?
16 Er ej deres Lykke i deres Haand og gudløses Raad ham fjernt?
Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.
17 Naar gaar de gudløses Lampe ud og naar kommer Ulykken over dem? Naar deler han Loddet ud i sin Vrede,
Częstoż pochodnia niepobożnych gaśnie? a zginienie ich przychodzi na nich? Oddziela im Bóg boleści w gniewie swoim.
18 saa de bliver som Straa for Vinden, som Avner, Storm fører bort?
Stawają się jako plewa przed wiatrem, i jako perz, który wicher porywa.
19 Gemmer Gud hans Ulykkeslod til hans Børn? Ham selv gengælde han, saa han mærker det,
Bo Bóg chowa synom jego pomstę jego; nadgradza mu, aby to poczuł.
20 lad ham selv faa sit Vanheld at se, den Almægtiges Vrede at drikke!
Oglądają oczy jego nieszczęście swoje, a z popędliwości Wszechmocnego pić będzie.
21 Thi hvad bryder han sig siden om sit Hus, naar hans Maaneders Tal er udrundet?
Co za staranie jego o domu jego po nim, gdyż liczba miesięcy jego umniejszona jest?
22 Kan man vel tage Gud i Skole, ham, som dømmer de højeste Væsner?
Izali Boga kto nauczy umiejętności, gdyż on wysokich sądzi?
23 En dør jo paa Lykkens Tinde, helt tryg og saa helt uden Sorger:
Ten umiera w doskonałej sile swojej, gdy zewsząd bezpieczny i spokojny jest;
24 hans Spande er fulde af Mælk, hans Knogler af saftig Marv;
Gdy piersi jego pełne są mleka, a szpik kości jego odwilża się,
25 med bitter Sjæl dør en anden og har aldrig nydt nogen Lykke;
Inny zaś umiera w gorzkości ducha, który nie jadał z uciechą.
26 de lægger sig begge i Jorden, og begge dækkes af Orme!
Spólnie w prochu leżeć będą, a robaki ich okryją.
27 Se, jeg kender saa vel eders Tanker og de Rænker, I spinder imod mig,
Oto ja znam myśli wasze i zamysły, które przeciwko mnie złośliwie zmyślacie.
28 naar I siger: »Hvor er Stormandens Hus og det Telt, hvor de gudløse bor?«
Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych?
29 Har I aldrig spurgt de berejste og godkendt deres Beviser:
Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie?
30 Den onde skaanes paa Ulykkens Dag og frelses paa Vredens Dag.
Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.
31 Hvem foreholder ham vel hans Færd, gengælder ham, hvad han gør?
Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci?
32 Til Graven bæres han hen, ved hans Gravhøj holdes der Vagt;
Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.
33 i Dalbunden hviler han sødt, Alverden følger saa efter, en Flok uden Tal gik forud for ham.
Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.
34 Hvor tom er den Trøst, som I giver! Eders Svar — kun Svig er tilbage!
Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?
