Job 19

1 Saa tog Job til Orde og svarede:

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 Hvor længe vil I krænke min Sjæl og slaa mig sønder med Ord?

تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟

3 I haaner mig nu for tiende Gang, mishandler mig uden Skam.

پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید.

4 Har jeg da virkelig fejlet, hænger der Fejl ved mig?

اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟

5 Eller gør I jer store imod mig og revser mig ved at smæde?

شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید،

6 Saa vid da, at Gud har bøjet min Ret, omspændt mig med sit Net.

در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است.

7 Se, jeg skriger: Vold! men faar ikke Svar, raaber om Hjælp, der er ingen Ret.

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد.

8 Han spærred min Vej, jeg kom ikke frem, han hylled mine Stier i Mørke;

خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است.

9 han klædte mig af for min Ære, berøved mit Hoved Kronen,

او عزت و فخر را از من گرفته

10 brød mig ned overalt, saa jeg maa bort, oprykked mit Haab som Træet;

و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است.

11 hans Vrede blussede mod mig, han regner mig for sin Fjende;

خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد.

12 samlede rykker hans Flokke frem og bryder sig Vej imod mig, de lejrer sig om mit Telt.

لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند.

13 Mine Brødre har fjernet sig fra mig, Venner er fremmede for mig,

برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند.

14 mine nærmeste og Kendinge holder sig fra mig, de, der er i mit Hus, har glemt mig;

بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند.

15 mine Piger regner mig for en fremmed, vildfremmed er jeg i deres Øjne;

اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام.

16 ej svarer min Træl, naar jeg kalder, jeg maa trygle ham med min Mund;

خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد.

17 ved min Aande væmmes min Hustru, mine egne Brødre er jeg en Stank;

نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند.

18 selv Drenge agter mig ringe, naar jeg rejser mig, taler de mod mig;

بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند.

19 Standsfæller væmmes til Hobe ved mig, de, jeg elskede, vender sig mod mig.

حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند.

20 Benene hænger fast ved min Hud, med Kødet i Tænderne slap jeg bort.

از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام.

21 Naade, mine Venner, Naade, thi Guds Haand har rørt mig!

آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است.

22 Hvi forfølger og I mig som Gud og mættes ej af mit Kød?

چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟

23 Ak, gid mine Ord blev skrevet op, blev tegnet op i en Bog,

ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم.

24 med Griffel af Jern, med Bly indristet i Klippen for evigt!

25 Men jeg ved, at min Løser lever, over Støvet vil en Forsvarer staa frem.

اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛

26 Naar min sønderslidte Hud er borte, skal jeg ud fra mit Kød skue Gud,

و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید!

27 hvem jeg skal se paa min Side; ham skal mine Øjne se, ingen fremmed! Mine Nyrer forgaar i mit Indre!

من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی!

28 Naar I siger: »Hor vi skal forfølge ham, Sagens Rod vil vi udfinde hos ham!«

چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟

29 saa tag jer i Vare for Sværdet; thi Vrede rammer de lovløse, at I skal kende, der kommer en Dom!

از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد.