< Job 16 >

1 Saa tog Job til Orde og svarede:
Porém Jó respondeu, dizendo:
2 Nok har jeg hørt af sligt, besværlige Trøstere er I til Hobe!
Ouvi muitas coisas como estas; todos vós sois consoladores miseráveis.
3 Faar Mundsvejret aldrig Ende? Hvad ægged dig dog til at svare?
Por acaso terão fim as palavras de vento? Ou o que é que te provoca a responderes?
4 Ogsaa jeg kunde tale som I, hvis I kun var i mit Sted, føje mine Ord imod jer og ryste paa Hovedet ad jer,
Também eu poderia falar como vós, se vossa alma estivesse no lugar da minha alma; eu poderia amontoar palavras contra vós, e contra vós sacudir minha cabeça.
5 styrke jer med min Mund, ej spare paa ynksomme Ord!
Porém eu vos confortaria com minha boca, e a consolação de meus lábios serviria para aliviar.
6 Taler jeg, mildnes min Smerte ikke og om jeg tier, hvad Lindring faar jeg?
Ainda que eu fale, minha dor não cessa; e se eu me calar, em que me alivio?
7 Dog nu har han udtømt min Kraft, du har ødelagt hele min Kreds;
Na verdade agora ele me tornou exausto; tu assolaste toda a minha companhia.
8 at du greb mig, gælder som Vidnesbyrd mod mig, min Magerhed vidner imod mig.
Testemunha [disto é] que já me enrugaste; e minha magreza já se levanta contra mim para em meu rosto dar testemunho [contra mim].
9 Hans Vrede river og slider i mig, han skærer Tænder imod mig. Fjenderne hvæsser Blikket imod mig,
Sua ira me despedaça, e ele me odeia; range seus dentes contra mim; meu adversário aguça seus olhos contra mim.
10 de opspiler Gabet imod mig, slaar mig med Haan paa Kind og flokkes til Hobe omkring mig;
Abrem sua boca contra mim; com desprezo esbofeteiam meu rosto, e todos se ajuntam contra mim.
11 Gud gav mig hen i Niddingers Vold, i gudløses Hænder kasted han mig.
Deus me entregou ao perverso, e me fez cair nas mãos dos malignos.
12 Jeg leved i Fred, saa knuste han mig, han greb mig i Nakken og sønderslog mig; han stilled mig op som Skive,
Tranquilo eu estava, porém ele me quebrantou; e pegou-me pelo pescoço, e me despedaçou; e fez de mim seu alvo de pontaria.
13 hans Pile flyver omkring mig, han borer i Nyrerne uden Skaansel, udgyder min Galde paa Jorden;
Seus flecheiros me cercaram-me, partiu meus rins, e não [me] poupou; meu fel derramou em terra.
14 Revne paa Revne slaar han mig, stormer som Kriger imod mig.
Quebrantou-me de quebrantamento sobre quebrantamento; correu contra mim como um guerreiro.
15 Over min Hud har jeg syet Sæk og boret mit Horn i Støvet;
Costurei saco sobre minha pele, e revolvi minha cabeça no pó.
16 mit Ansigt er rødt af Graad, mine Øjenlaag hyllet i Mørke,
Meu rosto está vermelho de choro, e minhas pálpebras estão escurecidas ao extremo;
17 skønt der ikke er Vold i min Haand, og skønt min Bøn er ren!
Apesar de não haver injustiça em minhas mãos, e de minha oração ser pura.
18 Dølg ikke, Jord, mit Blod, mit Skrig komme ikke til Hvile!
Ó terra! Não cubras o meu sangue, e não haja lugar para meu clamor!
19 Alt nu er mit Vidne i Himlen, min Talsmand er i det høje;
Eis que mesmo agora minha testemunha está nos céus, e meu defensor nas alturas.
20 gid min Ven lod sig finde! Mit Øje vender sig med Taarer til Gud,
Meus amigos zombam de mim, [mas] meus olhos estão derramando para Deus.
21 at han skifter Ret mellem Manden og Gud, mellem Mennesket og hans Ven!
Ah, se [fosse possível] defender a causa com Deus em favor do homem, como o filho do homem em favor de seu amigo!
22 Thi talte er de kommende Aar, jeg skal ud paa en Færd, jeg ej vender hjem fra.
Pois poucos anos restam, e seguirei o caminho [por onde] não voltarei.

< Job 16 >