Job 16

1 Saa tog Job til Orde og svarede:

Ijob respondis kaj diris:

2 Nok har jeg hørt af sligt, besværlige Trøstere er I til Hobe!

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

3 Faar Mundsvejret aldrig Ende? Hvad ægged dig dog til at svare?

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

4 Ogsaa jeg kunde tale som I, hvis I kun var i mit Sted, føje mine Ord imod jer og ryste paa Hovedet ad jer,

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

5 styrke jer med min Mund, ej spare paa ynksomme Ord!

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

6 Taler jeg, mildnes min Smerte ikke og om jeg tier, hvad Lindring faar jeg?

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

7 Dog nu har han udtømt min Kraft, du har ødelagt hele min Kreds;

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

8 at du greb mig, gælder som Vidnesbyrd mod mig, min Magerhed vidner imod mig.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

9 Hans Vrede river og slider i mig, han skærer Tænder imod mig. Fjenderne hvæsser Blikket imod mig,

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

10 de opspiler Gabet imod mig, slaar mig med Haan paa Kind og flokkes til Hobe omkring mig;

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

11 Gud gav mig hen i Niddingers Vold, i gudløses Hænder kasted han mig.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

12 Jeg leved i Fred, saa knuste han mig, han greb mig i Nakken og sønderslog mig; han stilled mig op som Skive,

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

13 hans Pile flyver omkring mig, han borer i Nyrerne uden Skaansel, udgyder min Galde paa Jorden;

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

14 Revne paa Revne slaar han mig, stormer som Kriger imod mig.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

15 Over min Hud har jeg syet Sæk og boret mit Horn i Støvet;

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

16 mit Ansigt er rødt af Graad, mine Øjenlaag hyllet i Mørke,

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

17 skønt der ikke er Vold i min Haand, og skønt min Bøn er ren!

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

18 Dølg ikke, Jord, mit Blod, mit Skrig komme ikke til Hvile!

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

19 Alt nu er mit Vidne i Himlen, min Talsmand er i det høje;

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

20 gid min Ven lod sig finde! Mit Øje vender sig med Taarer til Gud,

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

21 at han skifter Ret mellem Manden og Gud, mellem Mennesket og hans Ven!

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

22 Thi talte er de kommende Aar, jeg skal ud paa en Færd, jeg ej vender hjem fra.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.