Job 15
1 Saa tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:
2 Mon Vismand svarer med Mundsvejr og fylder sit Indre med Østenvind
Czy mądry [człowiek] ma odpowiadać próżną wiedzą i napełniać swoje wnętrze wiatrem wschodnim?
3 for at hævde sin Ret med gavnløs Tale, med Ord, som intet baader?
Czy ma się spierać słowami bezużytecznymi i mową, która nie przynosi pożytku?
4 Desuden nedbryder du Gudsfrygt og krænker den Stilhed, som tilkommer Gud.
Ty nawet odrzucasz bojaźń i powstrzymujesz modlitwę przed Bogiem.
5 Din Skyld oplærer din Mund, du vælger de listiges Sprog.
Twoje usta bowiem pokazują twą nieprawość, posługujesz się mową przebiegłych.
6 Din Mund domfælder dig, ikke jeg, dine Læber vidner imod dig!
Twoje usta cię potępiają, a nie ja; twoje wargi świadczą przeciwko tobie.
7 Var du den første, der fødtes, kom du til Verden, før Højene var?
Czy jesteś pierwszym człowiekiem, który się urodził? Czy zostałeś stworzony przed pagórkami?
8 Mon du lytted til, da Gud holdt Raad, og mon du rev Visdommen til dig?
Czy słuchałeś tajemnic Boga? Czy tylko w tobie jest mądrość?
9 Hvad ved du, som vi ikke ved, hvad forstaar du, som vi ikke kender?
Cóż ty wiesz, czego my nie wiemy? Cóż ty rozumiesz, czego my nie rozumiemy?
10 Ogsaa vi har en gammel iblandt os, en Olding, hvis Dage er fler end din Faders!
Wśród nas są i sędziwi, i starcy, starsi od twego ojca.
11 Er Guds Trøst dig for lidt, det Ord, han mildelig talede til dig?
Czy lekceważysz pociechę Boga? Czy masz w sobie coś tajemnego?
12 Hvi river dit Hjerte dig hen, hvi ruller dit Øje vildt?
Czemu cię tak uniosło twoje serce? Czemu swoimi oczami tak mrugasz;
13 Thi du vender din Harme mod Gud og udstøder Ord af din Mund.
Że zwracasz przeciwko Bogu swego ducha i wypuszczasz ze swoich ust takie słowa?
14 Hvor kan et Menneske være rent, en kvindefødt have Ret?
Czym jest człowiek, aby miał być czysty, urodzony z kobiety, aby miał być sprawiedliwy?
15 End ikke sine Hellige tror han, og Himlen er ikke ren i hans Øjne,
Oto nawet swoim świętym on nie ufa i niebiosa nie są czyste w jego oczach.
16 hvad da den stygge, den onde, Manden, der drikker Uret som Vand!
Tym bardziej obrzydły i nikczemny jest człowiek, [który] pije nieprawość jak wodę.
17 Jeg vil sige dig noget, hør mig, jeg fortæller, hvad jeg har set,
Wykażę ci, [tylko] mnie posłuchaj; opowiem ci, co widziałem;
18 hvad vise Mænd har forkyndt, deres Fædre ikke dulgt,
Co mądrzy powiedzieli, a nie zataili, [co mieli] od przodków swoich;
19 dem alene var Landet givet, ingen fremmed færdedes blandt dem:
Im samym dana była ziemia i żaden obcy nie przeszedł wśród nich.
20 Den gudløse ængstes hele sit Liv, de stakkede Aar, en Voldsmand lever;
Niegodziwy żyje w udręce przez wszystkie [swoje] dni i niewiele lat wyznaczono ciemięzcy.
21 Rædselslyde fylder hans Ører, midt under Fred er Hærgeren over ham;
Głos przerażenia [brzmi] w jego uszach, że w czasie pokoju napadnie go niszczyciel.
22 han undkommer ikke fra Mørket, opsparet er han for Sværdet,
Nie wierzy, że miałby wrócić z ciemności, obawia się [zewsząd] miecza.
23 udset til Føde for Gribbe, han ved, at han staar for Fald;
Tuła się za chlebem, [pytając], gdzie [go znaleźć]. Wie, że dzień ciemności został dla niego przygotowany.
24 Mørkets Dag vil skræmme ham. Trængsel og Angst overvælde ham som en Konge, rustet til Strid.
Przeraża go utrapienie i ucisk; wzmocnią się przeciwko niemu jak król gotowy do boju.
25 Thi Haanden rakte han ud mod Gud og bød den Almægtige Trods,
Wyciągnął bowiem swą rękę przeciw Bogu, przeciwko Wszechmocnemu się umocnił.
26 stormed haardnakket mod ham med sine tykke, buede Skjolde.
Naciera na niego, na [jego] szyję, [która jest okryta] pod gęstymi grzbietami jego tarcz.
27 Thi han dækked sit Ansigt med Fedt og samlede Huld paa sin Lænd.
Swoją twarz kryje bowiem w tłuszczu, a jego tusza zaokrągliła się na lędźwiach.
28 tog Bolig i Byer, der øde laa hen, i Huse, man ikke maa bo i, bestemt til at ligge i Grus.
Mieszka w opustoszałych miastach i domach, w których nikt nie przebywa, które niebawem staną się ruiną.
29 Han bliver ej rig, hans Velstand forgaar, til Jorden bøjer sig ikke hans Aks;
Nie wzbogaci się i nie przetrwa jego majątek ani jego doskonałość nie rozszerzy się na ziemi.
30 han undkommer ikke fra Mørket. Solglød udtørrer hans Spire, hans Blomst rives bort af Vinden.
Nie wyjdzie z ciemności, płomień ususzy jego latorośle, a zginie od tchnienia jego ust.
31 Han stole ikke paa Tomhed — han farer vild — thi Tomhed skal være hans Løn!
Niech złudzony nie ufa marności, gdyż marność będzie jego zapłatą.
32 I Utide visner hans Stamme, hans Palmegren skal ikke grønnes;
Przed wypełnieniem jego dni nastąpi, a jego gałązka nie zakwitnie.
33 han ryster som Ranken sin Drue af og kaster som Olietræet sin Blomst.
Jak winna latorośl utraci swoje niedojrzałe grona, jak oliwka zrzuci swój kwiat.
34 Thi vanhelliges Samfund er goldt, og Ild fortærer Bestikkelsens Telte;
Zgromadzenie obłudników będzie bowiem spustoszone, a ogień strawi namioty przekupstwa.
35 svangre med Kvide, føder de Uret, og deres Moderskød fostrer Svig!
Poczęli krzywdę i urodzili nieprawość, a ich łono przygotowuje oszustwo.
