Job 15
1 Saa tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
| ئەلیفازی تێمانیش وەڵامی دایەوە: |
2 Mon Vismand svarer med Mundsvejr og fylder sit Indre med Østenvind
| «ئایا کەسی دانا بە نەزانی وەڵام دەداتەوە و مێشکی بە شتی هیچوپووچ پڕ دەکات؟ |
3 for at hævde sin Ret med gavnløs Tale, med Ord, som intet baader?
| ئایا بە قسەی بێ سوود بەڵگە دێنێتەوە و بەو لێدوانانەی قازانجی لێ ناکات؟ |
4 Desuden nedbryder du Gudsfrygt og krænker den Stilhed, som tilkommer Gud.
| بەڵام تۆ لەخواترسی پێشێل دەکەیت و خەڵک لە خواپەرستی دوور دەخەیتەوە. |
5 Din Skyld oplærer din Mund, du vælger de listiges Sprog.
| بێگومان گوناهەکانت دەمت فێر دەکەن و زمانی تەڵەکەبازی هەڵدەبژێریت. |
6 Din Mund domfælder dig, ikke jeg, dine Læber vidner imod dig!
| زمانی خۆت تاوانبارت دەکات، نەک من، لێوەکانت لە دژت شایەتی دەدەن. |
7 Var du den første, der fødtes, kom du til Verden, før Højene var?
| «ئایا تۆ یەکەم مرۆڤ بوویت لەدایک بوویت؟ یان لەپێش گردەکانەوە دروستبوویت؟ |
8 Mon du lytted til, da Gud holdt Raad, og mon du rev Visdommen til dig?
| ئایا لە ئەنجومەنی خودا گوێت گرتبوو؟ ئایا داناییت بە باڵای خۆتدا بڕیوە؟ |
9 Hvad ved du, som vi ikke ved, hvad forstaar du, som vi ikke kender?
| چی دەزانیت کە ئێمە نایزانین، چی تێدەگەیت کە لەلای ئێمە نەبێت؟ |
10 Ogsaa vi har en gammel iblandt os, en Olding, hvis Dage er fler end din Faders!
| پیر و ڕیش سپی وامان لەناودایە، تەمەنی لە باوکت زیاترە. |
11 Er Guds Trøst dig for lidt, det Ord, han mildelig talede til dig?
| ئایا دڵنەواییەکانی خودا و بە نەرمی قسەکردن لەگەڵت کەمە؟ |
12 Hvi river dit Hjerte dig hen, hvi ruller dit Øje vildt?
| بۆچی دڵت دەتبات و بۆچی چاوەکانت دەبریسکێنەوە، |
13 Thi du vender din Harme mod Gud og udstøder Ord af din Mund.
| بۆ ئەوەی ڕۆحت لە دژی خودا وەربگێڕیت و قسەی وا لە دەمت بهێنیتە دەرەوە؟ |
14 Hvor kan et Menneske være rent, en kvindefødt have Ret?
| «مرۆڤ کێیە هەتا بێگەرد بێت و لەدایکبوو لە ژن کێیە هەتا ڕاستودروست بێت؟ |
15 End ikke sine Hellige tror han, og Himlen er ikke ren i hans Øjne,
| ئەگەر خودا متمانە بە پیرۆزەکانی خۆی ناکات، کەواتە ئاسمان لەبەرچاوی بێگەرد نییە، |
16 hvad da den stygge, den onde, Manden, der drikker Uret som Vand!
| ئیتر مرۆڤ کە ناڕەوایی وەک ئاو دەخواتەوە دەبێت چەند قێزەون و گەندەڵ بێت؟ |
17 Jeg vil sige dig noget, hør mig, jeg fortæller, hvad jeg har set,
| «من پێت دەڵێم گوێم لێ بگرە، باسی ئەوە دەکەم کە بینیم، |
18 hvad vise Mænd har forkyndt, deres Fædre ikke dulgt,
| ئەوەی دانایان لە باوباپیرانیانەوە پێیان ڕاگەیەنراوە و ئەوانیش نەیانشاردووەتەوە، |
19 dem alene var Landet givet, ingen fremmed færdedes blandt dem:
| ئەوانەی خاکەکە تەنها بەوان دراوە و هیچ نامۆیەک بەناویاندا تێنەپەڕیوە. |
20 Den gudløse ængstes hele sit Liv, de stakkede Aar, en Voldsmand lever;
| بەدکار ڕۆژانە دەتلێتەوە، ژمارەی ساڵانی ستەمکاریش دیاریکراوە. |
21 Rædselslyde fylder hans Ører, midt under Fred er Hærgeren over ham;
| دەنگێکی ترسناک لە گوێیەکانیەتی و لە ساتی ئاشتیدا تێکدەر بۆی دێت. |
22 han undkommer ikke fra Mørket, opsparet er han for Sværdet,
| لەو باوەڕەدا نییە لە تاریکی دەگەڕێتەوە؛ چاوەڕوانی شمشێرە. |
23 udset til Føde for Gribbe, han ved, at han staar for Fald;
| ئەو وێڵە و دەبێتە نێچیری سیسارکە کەچەڵ، دەزانێت کە ڕۆژی تاریکی نزیکە. |
24 Mørkets Dag vil skræmme ham. Trængsel og Angst overvælde ham som en Konge, rustet til Strid.
| تەنگانە و ئازار دەیتۆقێنن و بەسەریدا زاڵن وەک پاشایەکی ئامادە بۆ پەلاماردان، |
25 Thi Haanden rakte han ud mod Gud og bød den Almægtige Trods,
| چونکە بە تووڕەییەوە دەستی لە خودا ڕادەوەشێنێت، لە دژی خودای هەرە بەتوانا پاڵەوانیێتی نواند، |
26 stormed haardnakket mod ham med sine tykke, buede Skjolde.
| بە کەللەڕەقییەوە بەرەو ئەو ڕایکرد بە قەڵغانە ئەستوور و بەهێزەکەیەوە. |
27 Thi han dækked sit Ansigt med Fedt og samlede Huld paa sin Lænd.
| «هەرچەندە دەموچاوی بە چەوری داپۆشی و ناوقەدی خۆی بە پیو ئەستوور کرد، |
28 tog Bolig i Byer, der øde laa hen, i Huse, man ikke maa bo i, bestemt til at ligge i Grus.
| بەڵام لە شارۆچکەی کاولبوو نیشتەجێ دەبێت، لەو ماڵانەی کەسی تێدا ناژیێت و خەریکن دەبنە کەلاوە. |
29 Han bliver ej rig, hans Velstand forgaar, til Jorden bøjer sig ikke hans Aks;
| لەمەودوا دەوڵەمەند نابێت و سامانەکەی جێگیر نابێت، دەستکەوتی لەناو زەویدا بەرفراوان نابێت. |
30 han undkommer ikke fra Mørket. Solglød udtørrer hans Spire, hans Blomst rives bort af Vinden.
| لە تاریکی دەرباز نابێت، کڵپەی گڕێک پۆپکەکانی وشک دەکات و بە فووێکی دەمی نامێنێت. |
31 Han stole ikke paa Tomhed — han farer vild — thi Tomhed skal være hans Løn!
| جێی باوەڕ نابێت بە شتی پووچ وێڵ دەبێت، چونکە شتی پووچ دەبێت بە کرێیەکەی. |
32 I Utide visner hans Stamme, hans Palmegren skal ikke grønnes;
| پێش ئەوەی ڕۆژی خۆی تەواو بێت، دەفەوتێت و گەڵاکەی سەوز نابێت. |
33 han ryster som Ranken sin Drue af og kaster som Olietræet sin Blomst.
| وەک ترێ پەسیرەکانی دەکەوێت و وەک زەیتوون گوڵەکەی هەڵدەوەرێت. |
34 Thi vanhelliges Samfund er goldt, og Ild fortærer Bestikkelsens Telte;
| کۆمەڵی خوانەناسان چۆڵوهۆڵ دەبێت، ئاگریش ڕەشماڵی بەرتیلخۆران دەسووتێنێت. |
35 svangre med Kvide, føder de Uret, og deres Moderskød fostrer Svig!
| بە ئاژاوە دووگیان بوون و خراپەیان بۆ لەدایک دەبێت، سکیان پیلانی فێڵ و درۆ پێکدەهێنێت.» |
