Job 13
1 Se, mit Øje har skuet alt dette, mit Øre har hørt og mærket sig det;
Ania karon, ang akong mata nakakita niining tanan, Ang igdulungog nako nakadungog ug nakasabut niini.
2 hvad I ved, ved ogsaa jeg, jeg falder ikke igennem for jer.
Ang inyong nahibaloan, mao ang akong nahibaloan usab: Ako dili ubos kaninyo.
3 Men til den Almægtige vil jeg tale, med Gud er jeg sindet at gaa i Rette,
Mosulti gayud ako sa Makagagahum, Ug gitinguha ko ang pagpakigsulti sa Dios.
4 mens I smører paa med Løgn; usle Læger er I til Hobe.
Apan kamo mga magmumugna sa bakak; Kamong tanan mga mananambal nga walay bili.
5 Om I dog vilde tie stille, saa kunde I regnes for vise!
Oh maayo pa unta kong kamo managhilum na lamang! Ug kana mahimo nga inyong kaalam.
6 Hør dog mit Klagemaal, mærk mine Læbers Anklage!
Pamatia karon ang akong pangatarungan, Ug patalinghugi ang katarungan nga sa akong mga ngabil igasaysay.
7 Forsvarer I Gud med Uret, forsvarer I ham med Svig?
Manulti ba kamog dili matarung tungod sa paglaban sa Dios, Ug igapamulong mo ba nga malimbongon tungod kaniya?
8 Vil I tage Parti for ham, vil I træde i Skranken for Gud?
Magapakita ba kamo sa inyong pagpasulabi kaniya? Molaban ba kamo alang sa Dios?
9 Gaar det godt, naar han ransager eder, kan I narre ham, som man narrer et Menneske?
Maayo ba nga siya magasusi kaninyo? Kun ingon sa usa nga nagalimbong sa tawo, limbongan ba ninyo siya?
10 Revse jer vil han alvorligt, om I lader som intet og dog er partiske.
Sa walay duhaduha siya magabadlong kaninyo, Kong kamo sa tago may pagpasulabi.
11 Vil ikke hans Højhed skræmme jer og hans Rædsel falde paa eder?
Dili ba makapahadlok kaninyo ang iyang kahalangdon, Ug ang iyang kalisang kaninyo modangat?
12 Eders Tankesprog bliver til Askesprog, som Skjolde af Ler eders Skjolde.
Ang inyong mga halandumong pulong maoy sanglitanan nga abo, Ang inyong salipdanan, mga salipdanan nga yanang.
13 Ti stille, at jeg kan tale, saa overgaa mig, hvad der vil!
Managhilum kamo, pasagdi ako, aron sa akong pagsulti: Ug kanako ipadangat ang tanan nga modangat.
14 Jeg vil bære mit Kød i Tænderne og tage mit Liv i min Haand;
Ngano man nga kuhaon ko ang akong unod sa mga ngipon nako, Ug ibutang ko ang akong kinabuhi sa kamot nako?
15 se, han slaar mig ihjel, jeg har intet Haab, dog lægger jeg for ham min Færd.
Ania karon, iyang pagalaglagon ako: ako walay paglaum: Bisan pa niini, sa iyang atubangan ako magalaban sa akong mga alagianan.
16 Det er i sig selv en Sejr for mig, thi en vanhellig vover sig ikke til ham!
Kini usab mao ang akong kaluwasan, Nga ang tawong walay Dios sa iyang atubangan dili gayud makaduol.
17 Hør nu ret paa mit Ord, lad mig tale for eders Ører!
Patalinghugi pag-ayo ang akong gipamulong, Ug sa imong igdulungog ipahaluna ang akong gipahayag.
18 Se, til Rettergang er jeg rede, jeg ved, at Retten er min!
Ania karon, gipahamutang ko na pag-ayo ang akong katarungan; Ako nasayud nga ako matarung.
19 Hvem kan vel trætte med mig? Da skulde jeg tie og opgive Aanden!
Kinsa ba ang buot makigbisog kanako? Kay unya mohilum ako ug ipabugto ko ang akong kinabuhi.
20 Kun for to Ting skaane du mig, saa kryber jeg ikke i Skjul for dig:
Duruha lamang ka butang ayaw pagbuhata kanako; Nan ako dili motago gikan sa atubangan sa imong nawong.
21 Din Haand maa du tage fra mig, din Rædsel skræmme mig ikke!
Kuhaa halayo kanako ang imong kamot, Ug ayaw ako pagpahadloka sa imong kalisang.
22 Saa stævn mig, og jeg skal svare, eller jeg vil tale, og du skal svare!
Unya tumawag ka, ug ako motubag; Kun pasultiha ako, ug tubagon mo ako.
23 Hvor stor er min Skyld og Synd? Lad mig vide min Brøde og Synd!
Unsa ba ang gidaghanon sa akong kadautan ug kasal-anan? Ipadayag kanako ang akong kalapasan ug ang akong sala.
24 Hvi skjuler du dog dit Aasyn og regner mig for din Fjende?
Ngano man nga gitago mo ang imong nawong kanako, Ug ginaisip mo ako nga imong kaaway?
25 Vil du skræmme et henvejret Blad, forfølge et vissent Straa,
Mopaguol pa ba ikaw sa usa ka dahon nga sinalibay? Ug mogukod pa ba ikaw sa tuud nga laya?
26 at du skriver mig saa bitter en Dom og lader mig arve min Ungdoms Skyld,
Kay ikaw nagasulat man ug mga butang nga mapait batok kanako, Ug nagapaani kanako sa kadautan sa akong pagkabatan-on:
27 lægger mine Fødder i Blokken, vogter paa alle mine Veje, indkredser mine Fødders Trin!
Imo usab nga gibutang sa sepohan ang akong mga tiil, Ug gitiman-an ang tanan ko nga alagianan; Imong gibadlisan ang utlanan sa lapalapa sa akong mga tiil:
28 Og saa er han dog som smuldrende Trøske, som Klæder, der ædes op af Møl,
Bisan ingon ako sa usa ka butang nga dunot nga mapapas, Ingon sa usa ka bisti nga ginakutkot sa tangkob.
