Job 11
1 Saa tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:
Naamatlı Sofar belə cavab verdi:
2 Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?
«Bu qədər söz cavabsız qalsınmı? Çox danışan haqlı sayılsınmı?
3 Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke faa Skam?
İnsanlar boşboğazlıqlarının qarşısında sussunmu? Sən rişxənd edəndə səni saxlamasınlar?
4 Du siger: »Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!«
Allaha deyirsən: “İmanda safam, Gözün görür ki, pakam”.
5 Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,
Kaş ki Allah danışaydı, Sənə qarşı ağzını açaydı.
6 kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!
Səni hikmətin sirlərindən agah etsəydi, Hikmətin çox şaxələri üzə çıxardı. Bil ki, Allah günahlarının neçəsindən keçib.
7 Har du loddet Bunden i Gud og naaet den Almægtiges Grænse?
Allahın dərin sirlərini dərk edə bilərsənmi? Külli-İxtiyarın sərhədlərinə çata bilərsənmi?
Onlar göylər qədər ucadır, axı nə edə bilərsən? Ölülər diyarından dərindir, nəyi dərk edə bilərsən? (Sheol h7585)
9 Den overgaar Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.
Meyarı aləmdən uzundur, Dənizlərdən genişdir.
10 Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?
Əgər gəlib səni zindana salarsa, məhkum edərsə, Kim Onun qarşısını ala bilər?
11 Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpaa,
O, yalançıları tanıyır, Pisliyi görəndə onu dərk edir.
12 saa tomhjernet Mand faar Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.
Vəhşi eşşək insan olaraq doğulanda Axmaq da ağla gələr.
13 Hvis du faar Skik paa dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,
Əgər ürəyini təqdis etsən, Əllərini Ona tərəf uzatsan,
14 hvis Uret er fjern fra din Haand, og Brøde ej bor i dit Telt,
Günahın varsa, ondan əl çək, Qoyma pislik çadırında sakin olsun.
15 ja, da kan du lydefri løfte dit Aasyn og uden at frygte staa fast,
Onda başını utanmadan dik tutarsan, Sağ-salamat, qorxusuz yaşayarsan.
16 ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;
Sən dar gününü unudub Onu axıb-qurtaran bir su kimi yad edərsən.
17 dit Liv skal overstraale Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.
Həyatın gündüzün günəşindən də parlaq olar, Qaranlığın səhər kimi işıqlanar.
18 Tryg skal du være, fordi du har Haab; du ser dig om og gaar trygt til Hvile,
Çünki ümidin var, sən arxayınsan, Mühafizə olunaraq rahat yatarsan.
19 du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.
Yatanda belə, səni qorxudan olmaz, Sənin lütfünü çoxları arzular.
20 Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Haab er blot at udaande Sjælen!
Amma pis adamların gözlərinin nuru sönəcək, Onların pənah yeri olmayacaq, Yeganə ümidləri son nəfəslərini vermək olacaq».
