Job 10
1 Min Sjæl er led ved mit Liv, frit Løb vil jeg give min Klage over ham, i min bitre Sjælenød vil jeg tale,
| «لە ناخەوە قێزم لە ژیان دەبێتەوە، بە ئازادی سکاڵای خۆم دەردەبڕم، بە دڵێکی بریندارەوە قسە دەکەم. |
2 sige til Gud: Fordøm mig dog ikke, lad mig vide, hvorfor du tvister med mig!
| بە خودا دەڵێم: بڕیاری تاوانباریم بەسەردا مەسەپێنە! تێمبگەیەنە بۆچی دادگاییم دەکەیت. |
3 Gavner det dig at øve Vold, at forkaste det Værk, dine Hænder danned, men smile til gudløses Raad?
| ئایا بەلاتەوە باشە ستەم بکەیت، ئەوەی بە دەستی خۆت دروستت کرد، زەلیلی بکەیت؟ بە پیلانی بەدکاران پێبکەنیت؟ |
4 Har du da Kødets Øjne, ser du, som Mennesker ser,
| ئایا چاوی گۆشتیت هەیە؟ ئایا وەک چاوی مرۆڤ دەبینیت؟ |
5 er dine Dage som Menneskets Dage, er dine Aar som Mandens Dage,
| ئایا ڕۆژگارت وەک ڕۆژگاری مرۆڤە، یان تەمەنت وەک تەمەنی ئێمە دیاریکراوە؟ |
6 siden du søger efter min Brøde, leder efter min Synd,
| بۆچی بەدوای تاوانمدا دەگەڕێیت و چاو بۆ گوناهم دەگێڕیت؟ |
7 endskønt du ved, jeg ikke er skyldig; men af din Haand er der ingen Redning!
| هەرچەندە تۆ دەزانیت کە من تاوانبار نیم و کەسیش نییە لە دەستی تۆ فریام بکەوێت. |
8 Dine Hænder gjorde og danned mig først, saa skifter du Sind og gør mig til intet!
| «دەستەکانی تۆ منیان پێکهێنا و دروستیان کردم، ئایا دەستت دەگێڕیتەوە سەرم و لەناوم دەبەیت؟ |
9 Kom i Hu, at du dannede mig som Ler, og til Støv vil du atter gøre mig!
| لەبیرت نەچێت کە تۆ وەک قوڕ شێوەی منت کێشا، ئایا ئێستا دەمگەڕێنیتەوە بۆ خۆڵ؟ |
10 Mon du ikke hældte mig ud som Mælk og lod mig skørne som Ost,
| ئایا وەک شیر منت نەچۆڕاند و وەک پەنیر منت نەمەیاند؟ |
11 iklædte mig Hud og Kød og fletted mig sammen med Ben og Sener?
| بە پێست و گۆشت منت پۆشی و بە ئێسک و ماسوولکە منت چنی. |
12 Du gav mig Liv og Livskraft, din Omhu vogted min Aand —
| ژیان و خۆشەویستی نەگۆڕت پێ بەخشیم، چاودێریی تۆ ڕۆحی منی پاراست. |
13 og saa gemte du dog i dit Hjerte paa dette, jeg skønner, dit Øjemed var:
| «بەڵام ئەمەت لە دڵی خۆتدا شاردەوە، من زانیم کە چیت لە دڵدایە. |
14 Synded jeg, vogted du paa mig og tilgav ikke min Brøde.
| ئەگەر گوناه بکەم، چاودێریم دەکەیت و لە تاوانەکەم بێبەریم ناکەیت. |
15 I Fald jeg forbrød mig, da ve mig! Var jeg retfærdig, jeg skulde dog ikke løfte mit Hoved, men mættes med Skændsel, kvæges med Nød.
| ئەگەر تاوانبار بم، قوڕبەسەرم! ئەگەر بێتاوانیش بم، ناتوانم شانازی پێوە بکەم، چونکە من تێرم لە شەرمەزاری و زەلیلی خۆم بینی. |
16 Knejsed jeg, jog du mig som en Løve, handlede atter ufatteligt med mig;
| ئەگەر سەرم بەرز بکەمەوە وەک شێر ڕاوم دەکەیت، دەگەڕێیتەوە و سامی خۆتم نیشان دەدەیت. |
17 nye Vidner førte du mod mig, øged din Uvilje mod mig, opbød atter en Hær imod mig!
| شایەتەکانت لە دژم نوێ دەکەیتەوە و تووڕەیی خۆتم لەسەر زیاد دەکەیت و یەک لەدوای یەک هێزەکانت دەنێریتە سەرم. |
18 Hvi drog du mig da af Moders Liv? Jeg burde have udaandet, uset af alle;
| «ئیتر بۆچی لە سکی دایکمەوە دەرتهێنام؟ خۆزگە بفەوتامایە و ئەو کاتە هیچ چاوێکیش نەیدەبینیم. |
19 jeg burde have været som aldrig født, været ført til Graven fra Moders Skød.
| وەک ئەوەی نەبووبم، وا دەبوو، لە سکی دایکمەوە بۆ گۆڕ دەبردرام. |
20 Er ej mine Livsdage faa? Saa slip mig, at jeg kan kvæges lidt,
| ئایا ڕۆژگارم کەم نییە؟ بەرمدە! وازم لێ بهێنە! با تاوێک زەردەخەنە بێتە سەر لێوم، |
21 før jeg for evigt gaar bort til Mørkets og Mulmets Land,
| پێش ئەوەی بڕۆم و ئیتر نەگەڕێمەوە، بۆ خاکی تەمومژ و سێبەری مەرگ، |
22 Landet med bælgmørkt Mulm, med Mørke og uden Orden, hvor Lyset selv er som Mørket.
| خاکی تاریکی، وەک شەوەزەنگ، سێبەری مەرگ و ناڕێکی، خۆرهەڵاتنیشی وەک شەوەزەنگە.» |
