Jakob 3
1 Mine Brødre! ikke mange af eder bør blive Lærere, saasom I vide, at vi skulle faa en desto tungere Dom.
හේ මම භ්‍රාතරඃ, ශික්‍ෂකෛරස්මාභි ර්ගුරුතරදණ්ඩෝ ලප්ස්‍යත ඉති ඥාත්වා යූයම් අනේකේ ශික්‍ෂකා මා භවත|
2 Thi vi støde alle an i mange Ting; dersom nogen ikke støder an i Tale, da er han en fuldkommen Mand, i Stand til ogsaa at holde hele Legemet i Tømme.
යතඃ සර්ව්වේ වයං බහුවිෂයේෂු ස්ඛලාමඃ, යඃ කශ්චිද් වාක්‍යේ න ස්ඛලති ස සිද්ධපුරුෂඃ කෘත්ස්නං වශීකර්ත්තුං සමර්ථශ්චාස්ති|
3 Men naar vi lægge Bidsler i Hestenes Munde, for at de skulle adlyde os, saa dreje vi ogsaa hele deres Legeme.
පශ්‍යත වයම් අශ්වාන් වශීකර්ත්තුං තේෂාං වක්ත්‍රේෂු ඛලීනාන් නිධාය තේෂාං කෘත්ස්නං ශරීරම් අනුවර්ත්තයාමඃ|
4 Se, ogsaa Skibene, endskønt de ere saa store og drives af stærke Vinde, drejes med et saare lidet Ror, hvorhen Styrmandens Hu staar.
පශ්‍යත යේ පෝතා අතීව බෘහදාකාරාඃ ප්‍රචණ්ඩවාතෛශ්ච චාලිතාස්තේ(අ)පි කර්ණධාරස්‍ය මනෝ(අ)භිමතාද් අතික්‍ෂුද්‍රේණ කර්ණේන වාඤ්ඡිතං ස්ථානං ප්‍රත්‍යනුවර්ත්තන්තේ|
5 Saaledes er ogsaa Tungen et lille Lem og fører store Ord. Se, hvor lille en Ild der stikker saa stor en Skov i Brand!
තද්වද් රසනාපි ක්‍ෂුද්‍රතරාඞ්ගං සන්තී දර්පවාක්‍යානි භාෂතේ| පශ්‍ය කීදෘඞ්මහාරණ්‍යං දහ්‍යතේ (අ)ල්පේන වහ්නිනා|
6 Og Tungen er en Ild. Som en Verden af Uretfærdighed sidder Tungen iblandt vore Lemmer; den besmitter hele Legemet og sætter Livets Hjul i Brand, selv sat i Brand af Helvede. (Geenna g1067)
රසනාපි භවේද් වහ්නිරධර්ම්මරූපපිෂ්ටපේ| අස්මදඞ්ගේෂු රසනා තාදෘශං සන්තිෂ්ඨති සා කෘත්ස්නං දේහං කලඞ්කයති සෘෂ්ටිරථස්‍ය චක්‍රං ප්‍රජ්වලයති නරකානලේන ජ්වලති ච| (Geenna g1067)
7 Thi enhver Natur, baade Dyrs og Fugles, baade Krybdyrs og Havdyrs, tæmmes og er tæmmet af den menneskelige Natur;
පශුපක්‍ෂ්‍යුරෝගජලචරාණාං සර්ව්වේෂාං ස්වභාවෝ දමයිතුං ශක්‍යතේ මානුෂිකස්වභාවේන දමයාඤ්චක්‍රේ ච|
8 men Tungen kan intet Menneske tæmme, det ustyrlige Onde, fuld af dødbringende Gift.
කින්තු මානවානාං කේනාපි ජිහ්වා දමයිතුං න ශක්‍යතේ සා න නිවාර‍්‍ය්‍යම් අනිෂ්ටං හලාහලවිෂේණ පූර්ණා ච|
9 Med den velsigne vi Herren og Faderen, og med den forbande vi Menneskene, som ere blevne til efter Guds Lighed.
තයා වයං පිතරම් ඊශ්වරං ධන්‍යං වදාමඃ, තයා චේශ්වරස්‍ය සාදෘශ්‍යේ සෘෂ්ටාන් මානවාන් ශපාමඃ|
10 Af den samme Mund udgaar Velsignelse og Forbandelse. Mine Brødre! dette bør ikke være saa.
ඒකස්මාද් වදනාද් ධන්‍යවාදශාපෞ නිර්ගච්ඡතඃ| හේ මම භ්‍රාතරඃ, ඒතාදෘශං න කර්ත්තව්‍යං|
11 Mon en Kilde udgyder sødt Vand og besk Vand af det samme Væld?
ප්‍රස්‍රවණඃ කිම් ඒකස්මාත් ඡිද්‍රාත් මිෂ්ටං තික්තඤ්ච තෝයං නිර්ගමයති?
12 Mon et Figentræ, mine Brødre! kan give Oliven, eller et Vintræ Figener? Heller ikke kan en salt Kilde give fersk Vand.
හේ මම භ්‍රාතරඃ, උඩුම්බරතරුඃ කිං ජිතඵලානි ද්‍රාක්‍ෂාලතා වා කිම් උඩුම්බරඵලානි ඵලිතුං ශක්නෝති? තද්වද් ඒකඃ ප්‍රස්‍රවණෝ ලවණමිෂ්ටේ තෝයේ නිර්ගමයිතුං න ශක්නෝති|
13 Er nogen viis og forstandig iblandt eder, da vise han ved god Omgængelse sine Gerninger i viis Sagtmodighed!
යුෂ්මාකං මධ්‍යේ ඥානී සුබෝධශ්ච ක ආස්තේ? තස්‍ය කර්ම්මාණි ඥානමූලකමෘදුතායුක්තානීති සදාචාරාත් ස ප්‍රමාණයතු|
14 Men have I bitter Avind og Rænkesyge i eders Hjerter, da roser eder ikke og lyver ikke imod Sandheden!
කින්තු යුෂ්මදන්තඃකරණමධ්‍යේ යදි තික්තේර්ෂ්‍යා විවාදේච්ඡා ච විද්‍යතේ තර්හි සත්‍යමතස්‍ය විරුද්ධං න ශ්ලාඝධ්වං නචානෘතං කථයත|
15 Dette, er ikke den Visdom, som kommer ovenfra, men en jordisk, sjælelig, djævelsk;
තාදෘශං ඥානම් ඌර්ද්ධ්වාද් ආගතං නහි කින්තු පාර්ථිවං ශරීරි භෞතිකඤ්ච|
16 thi hvor der er Avind og Rænkesyge, der er Forvirring og al ond Handel.
යතෝ හේතෝරීර්ෂ්‍යා විවාදේච්ඡා ච යත්‍ර වේද්‍යේතේ තත්‍රෛව කලහඃ සර්ව්වං දුෂ්කෘතඤ්ච විද්‍යතේ|
17 Men Visdommen herovenfra er først ren, dernæst fredsommelig, mild, føjelig, fuld af Barmhjertighed og gode Frugter, upartisk, uden Skrømt.
කින්තූර්ද්ධ්වාද් ආගතං යත් ඥානං තත් ප්‍රථමං ශුචි තතඃ පරං ශාන්තං ක්‍ෂාන්තම් ආශුසන්ධේයං දයාදිසත්ඵලෛඃ පරිපූර්ණම් අසන්දිග්ධං නිෂ්කපටඤ්ච භවති|
18 Men Retfærdigheds Frugt saaes i Fred for dem, som stifte Fred.
ශාන්ත්‍යාචාරිභිඃ ශාන්ත්‍යා ධර්ම්මඵලං රෝප්‍යතේ|
