Esajas 65
1 Jeg havde Svar til dem, som ej spurgte, var at finde for dem, som ej søgte; jeg sagde: »Se her, her er jeg!« til et Folk, der ej paakaldte mig.
Әзәлдин Мени издимигәнләргә Мени сораш йолини ачтим; Мән Өзүмгә интилмигәнләргә Өзүмни тапқуздум. Мениң намим билән аталмиған ят бир әлгә Мән: — «Маңа қара, Маңа қара» — дедим.
2 Jeg udbredte Dagen lang Hænderne til et genstridigt Folk, der vandrer en Vej, som er ond, en Vej efter egne Tanker,
Бирақ яман йолда маңидиған, Өзиниң пикир-хиялиға әгишип маңидиған, Асийлиқ қилғучи бир хәлиққә болса Мән күн бойи қолумни узитип интилип кәлдим.
3 et Folk, som uden Ophør krænker mig op i mit Aasyn, som slagter Ofre i Haver, lader Offerild lue paa Teglsten,
Йәни бағларда қурбанлиқ қилип, Уларни хишлиқ супилар үстидиму көйдүрүп, Көз алдимдила зәрдәмгә тегидиған бир хәлиқ;
4 som tager Sæde i Grave og om Natten er paa skjulte Steder, som spiser Svinekød og har væmmelige Ting i deres Skaale,
Улар қәбирләр арисида олтириду, Мәхпий җайлардиму түнәп олтириду; Улар чошқа гөшини йәйду, Қазан-қачилирида һәр қандақ жиркиничлик нәрсиләрниң шорписи бар.
5 som siger: »Bliv mig fra Livet, rør mig ej, jeg gør dig hellig!« De Folk er som Røg i min Næse, en altid luende Ild;
Улар: «Өзүң билән бол, Маңа йеқинлашқучи болма; Чүнки мән сәндин пакмән» — дәйду; Мошулар димиғимға киргән ис-түтәк, Күн бойи өчмәй туридиған оттур!
6 se, det staar skrevet for mit Aasyn, jeg tier ej, før jeg faar betalt det, betalt dem i deres Brystfold
Мана, Мениң алдимда пүтүклүк туридуки: — Мән сүкүт қилип турмаймән — дәйду Пәрвәрдигар — Бәлки һәм силәрниң қәбиһликлириңларни, Шундақла тағ чоққилирида исриқ яққан, Дөңләр үстидиму Мени һақарәтлигән ата-бовилириңларниң қәбиһликлирини бирликтә қайтуримән, — Шуларни өз қучағлириға қайтуримән; Бәрһәқ, Мән илгәрки қилғанлирини өз қучағлириға өлчәп қайтуримән.
7 deres egen og Fædrenes Brøde, begge med hinanden, siger HERREN, de, som tændte Offerild paa Bjergene og viste mig Haan paa Højene; deres Løn vil jeg tilmaale dem, betale dem i deres Brystfold.
8 Saa siger HERREN: Som man, naar der findes Saft i Druen, siger: »Læg den ej øde, thi der er Velsignelse deri!« saa gør jeg for mine Tjeneres Skyld for ikke at ødelægge alt.
Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Сапақ үзүмниң «сарқинди ширнә»си көрүнгәндә, Хәқләрниң: «Уни чәйливетип вәйран қилмисун, чүнки униңда бәрикәт туриду» дегинидәк, Мән Өз қуллиримниң сәвәвидинла шундақ қилимәнки, Уларниң һәммисини вәйран қилмаймән.
9 Sæd lader jeg gro af Jakob og af Juda mine Bjerges Arving; dem skal mine udvalgte arve, der skal mine Tjenere bo;
Шундақ қилип Мән Яқуптин бир нәсилни, Йәһудадинму тағлиримға бир егидарни чиқиримән; Шуниң билән Мениң таллиғанлирим [зиминға] егә болиду, Мениң қуллирим шу йәрдә маканлишиду.
10 Saron bliver Smaakvægets Græsgang, i Akors Dal skal Hornkvæget ligge for mit Folk, som opsøger mig.
Мени издигән хәлқим үчүн, Шарон болса йәнә қой падилириға қотан, Ахор болса кала падилириға қоналғу болиду.
11 Men I, som svigter HERREN og glemmer mit hellige Bjerg, dækker Bord for Lykkeguden, blander Drikke for Skæbneguden,
Бирақ Пәрвәрдигарни ташлап, Муқәддәс теғимни унтуғучи, «Тәләй» [дегән бут] үчүн дәстихан салғучи, «Тәғдир» [дегән бут] үчүнму әбҗәш шарапни қуюп қачиларни толдурғучисиләр,
12 jeg giver jer Sværdet i Vold, I skal alle knæle til Slagtning, fordi I ej svared, da jeg kaldte, ej hørte, endskønt jeg taled, men gjorde, hvad der vakte mit Mishag, valgte, hvad ej var min Vilje.
Мән силәрни қиличқа «тәғдир» қилдим, Силәрниң һәммиңлар қирғинчилиқта баш егисиләр; Чүнки Мән чақирдим, силәр җавап бәрмидиңлар; Мән сөз қилдим, силәр қулақ салмидиңлар; Әксичә нәзиримдә яман болғанни қиливатисиләр, Мән яқтурмайдиғанни таллиғансиләр.
13 Derfor, saa siger den Herre HERREN: Se, mine Tjenere skal spise, men I skal sulte, se, mine Tjenere skal drikke, men I skal tørste, se, mine Tjenere skal glædes, men I skal beskæmmes,
Шуңа, Рәб Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Мана, Мениң қуллирим йәйду, Силәр ач қалисиләр; Мана, Мениң қуллирим ичиду, Бирақ силәр уссуз қалисиләр; Мана, Мениң қуллирим шатлиниду, Силәр шәрмәндиликтә қалисиләр;
14 se, mine Tjenere skal juble af Hjertens Fryd, men I skal skrige af Hjerteve, jamre af sønderbrudt Aand.
Мана, көңлидики шат-хурамлиқтин қуллирим нахша ейтиду, Силәр көңүлдики азаптин зар-зар жиғлайсиләр, Роһ-қәлб сунуқлуғидин налә-пәряд көтирисиләр.
15 Eders Navn skal I efterlade mine udvalgte som Forbandelsesord: »Den Herre HERREN give dig slig en Død!« Men mine Tjenere skal kaldes med et andet Navn.
Исмиңларни Мениң таллиғанлиримға ләнәт болушқа қалдурисиләр. Рәб Пәрвәрдигар сени өлтүриду, Һәм униң қуллириға башқа бир исимни қоюп бериду.
16 Den, som velsigner sig i Landet, velsigner sig ved den trofaste Gud, og den, der sværger i Landet, sværger ved den trofaste Gud; thi glemt er de fordums Trængsler, skjult for mit Blik.
Шуниң үчүн кимки өзигә бир бәхитни тилисә, «Амин» дегүчи Худаниң нами билән әшу бәхитни тиләйду; Кимки қәсәм ичмәкчи болса, Әнди «Амин» дегүчи Худаниң нами билән қәсәм ичиду; Чүнки бурунқи дәрд-әләмләр унтулған болиду, Чүнки уларни көзүмдин йошурдум.
17 Thi se, jeg skaber nye Himle og en ny Jord, det gamle huskes ej mer, rinder ingen i Hu;
Чүнки қараңлар, Мән йеңи асманларни вә йеңи зиминни яритимән; Илгәрки ишлар һеч әсләнмәйду, Һәтта әскә кәлмәйду.
18 men man frydes og jubler evigt over det, jeg skaber, thi se, jeg skaber Jerusalem til Jubel, dets Folk til Fryd;
Әксичә силәр Мениң яритидиғанлиғимдин хошаллиниңлар; Мәңгүгә шат-хурамлиқта болуңлар, Чүнки Мән Йерусалимни шат-хурамлиқ, Униң хәлқини хошаллиқ бәргүчи қилип яритимән.
19 jeg skal juble over Jerusalem og frydes ved mit Folk; der skal ej mer høres Graad, ej heller Skrig.
Өзүмму Йерусалимдин шат-хурамлиқта болимән, Шундақла Өз хәлқимдин хошаллинимән; Униңда нә жиға авази, Нә налә-пәрядлар иккинчи аңланмайду;
20 Der skal ikke være Børn, der dør som spæde, eller Olding, som ikke naar sine Dages Tal; thi den yngste, som dør, er hundred Aar, og forbandet er den, som ej naar de hundred.
Униңда йәнә бир нәччә күнлүк чачрап кәткән бовақ болмайду, Яки вақти тошмай вақитсиз кәткән бовай болмайду; Йүз яшқа киргән болса «жигит» санилиду, Шуниңдәк гунакар йүз яшқа кирип өлгән болса «Худаниң ләнитигә учриған» дәп һесаплиниду.
21 Da bygger de Huse og bor der selv, planter Vin og spiser dens Frugt;
Улар өйләрни салиду, уларда туриду; Улар үзүмзарларни бәрпа қилиду, улардин мевә йәйду;
22 de bygger ej, for at andre kan bo, de planter ej, for at andre kan spise; thi mit Folk skal opnaa Træets Alder, mine udvalgte bruge, hvad de virker med Haand;
Улар ясиған өйләрдә, башқа бириси турмайду; Тикилгән үзүмзарлардин, башқа бириси мевә елип йемәйду; Чүнки хәлқимниң күнлири дәрәқниң өмридәк болиду; Мениң таллиғанлирим өзлири өз қоли билән ясиғанлиридин өз өмридә толуқ бәһримән болиду.
23 de skal ikke have Møje forgæves, ej avle Børn til brat Død; thi de er HERRENS velsignede Æt og har deres Afkom hos sig.
Уларниң қилған әмгиги бекарға кәтмәйду; Яки уларниң балилири туғулғанда келәчики тоғрилиқ вәһимә мәвҗут болмайду; Чүнки улар Пәрвәрдигар бәхит ата қилған нәсилдур, Уларниң пәрзәнтлириму шундақ.
24 Førend de kalder, svarer jeg; endnu mens de taler, hører jeg.
Вә шундақ болидуки, Улар нида қилип чақирмастинла, Мән иҗабәт қилимән; Улар дуа қилип сөзләватқинидила, Мән уларни аңлаймән.
25 Ulv og Lam skal græsse sammen og Løven æde Straa som Oksen, men Slangen faar Støv til Brød; der gøres ej ondt og voldes ej Men i hele mit hellige Bjergland, siger HERREN.
Бөрә һәм пақлан билән биллә озуқлиниду; Шир болса калидәк саман йәйду; Иланниң рисқи болса топа-чаңла болиду. Мениң муқәддәс теғимниң һәммә йеридә һеч зиянкәшлик болмайду; Һеч бузғунчилиқ болмайду, дәйду Пәрвәрдигар.
