Hoseas 11

1 Jeg fik Israel kær i hans Ungdom, fra Ægypten kaldte jeg min Søn.

“Gihigugma ko si Israel sa batan-on pa siya, ug gitawag ko siya nga akong anak pagawas sa Ehipto.

2 Jo mer jeg kaldte dem, des mere fjerned de sig fra mig; de ofrer til Ba'alerne, tænder for Billederne Offerild.

Kung sigihon sila sa pagtawag, mas mosamot hinuon nga magpalayo sila kanako. Naghalad sila ngadto sa mga Baal ug nagsunog ug mga insenso ngadto sa mga diosdios.

3 Jeg lærte dog Efraim at gaa og tog ham paa Armen; de vidste ej, det var mig, der lægte dem.

Bisan kon ako mao ang nagtudlo kang Efraim sa paglakaw. Ako mao ang nagkupot sa ilang mga kamot pataas, apan wala sila nasayod nga ako ang nag-atiman kanila.

4 Jeg drog dem med Menneskesnore, med Kærligheds Reb; jeg var dem som den, der løfter et Aag over Kæben, jeg bøjed mig ned til ham og rakte ham Føde.

Gigiyahan ko sila gamit ang higot nga panapton sa mga tawo, gamit ang higot sa gugma. Nahimo ako ngadto kanila nga sama sa usa ka tawo nga nagkupot sa renda sa ilang mga apapangig aron mapasayon kini, ug miluhod ako ngadto kanila ug gipakaon sila.

5 Han skal til Ægypten igen, have Assur til Konge, thi omvende sig vil de ikke.

Dili ba sila mobalik sa yuta sa Ehipto? Dili ba sila dumalahan sa Asiria tungod kay midumili sila sa pagbalik kanako?

6 Sværdet skal rase i hans Byer, fortære hans Slaaer og hærge i hans Fæstninger.

Mahagbong ang espada ngadto sa ilang mga siyudad ug moguba sa mga ali sa ilang mga ganghaan; moguba kini kanila tungod sa kaugalingon nilang mga plano.

7 Mit Folk, det hælder til Frafald fra mig, og raaber man til det: »Op, op!« — staar ingen op.

Hingpit nga nakahukom ang akong mga katawhan sa pagbiya kanako. Bisan pa ug mosangpit sila sa Labaw nga Makagagahom, walay motabang kanila.

8 Hvor kan jeg ofre dig, Efraim, lade dig, Israel, fare, ofre dig ligesom Adma, gøre dig som Zebojim? Mit Hjerte vender sig i mig, al min Medynk er vakt.

Unsaon man nako pagbiya kanimo, Efraim? Unsaon man nako pagtugyan kanimo, Israel? Unsaon ko man paghimo kanimo nga sama kang Adma? Unsaon ko man paghimo kanimo nga sama kang Zeboim? Nausab ang akong kasingkasing; nakutaw ang tanan nakong kaluoy.

9 Jeg fuldbyrder ikke min Harmglød, gør ej Efraim til intet igen. Thi Gud er jeg, ikke et Menneske, hellig udi din Midte, med Vredesglød kommer jeg ikke.

Dili ko ipahamtang ang hilabihan ko nga kasuko; dili ko na usab gub-on si Efraim. Tungod kay Dios ako ug dili tawo; ako mao ang Balaan taliwala kaninyo, ug dili ako moanha uban ang kasuko.

10 HERREN skal de holde sig til, han brøler som Løven, ja brøler, og bævende kommer Sønner fra Havet,

Mosunod sila kang Yahweh; ug mongulob siya sama sa liyon. Sa dihang mongulob siya, mangabot nga magkurog ang iyang mga anak gikan sa kasadpan.

11 bævende som Fugle fra Ægypten, som Duer fra Assurs Land; jeg fører dem hjem til deres Huse, lyder det fra HERREN.

Moabot sila nga magkurog sama sa mga langgam sa Ehipto, sama sa salampati nga gikan sa yuta sa Asiria. Papuy-on ko sila sa ilang mga balay- mao kini ang giingon ni Yahweh.

12 Efraim omgiver mig med Løgn, Israels Hus med svig, Juda kender ej Gud, med Skøger slaar han sig sammen.

Gipalibotan ako ni Efraim uban sa mga bakak, ug ang panimalay ni Israel uban ang pagpanglimbong. Apan si Juda padayon nga nag-uban kanako, ang Dios, ug nagmatinud-anon kanako, ang Balaan.”