Hebræerne 1
1 Efter at Gud fordum havde talt mange Gange og paa mange Maader til Fædrene ved Profeterne, har han ved Slutningen af disse Dage talt til os ved sin Søn,
ಪುರಾ ಯ ಈಶ್ವರೋ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿಭಿಃ ಪಿತೃಲೋಕೇಭ್ಯೋ ನಾನಾಸಮಯೇ ನಾನಾಪ್ರಕಾರಂ ಕಥಿತವಾನ್
ಸ ಏತಸ್ಮಿನ್ ಶೇಷಕಾಲೇ ನಿಜಪುತ್ರೇಣಾಸ್ಮಭ್ಯಂ ಕಥಿತವಾನ್| ಸ ತಂ ಪುತ್ರಂ ಸರ್ವ್ವಾಧಿಕಾರಿಣಂ ಕೃತವಾನ್ ತೇನೈವ ಚ ಸರ್ವ್ವಜಗನ್ತಿ ಸೃಷ್ಟವಾನ್| (aiōn g165)
3 han, som — efterdi han er hans Herligheds Glans og hans Væsens udtrykte Billede og bærer alle Ting med sin Krafts Ord — efter at have gjort Renselse fra Synderne har sat sig ved Majestætens højre Haand i det høje,
ಸ ಪುತ್ರಸ್ತಸ್ಯ ಪ್ರಭಾವಸ್ಯ ಪ್ರತಿಬಿಮ್ಬಸ್ತಸ್ಯ ತತ್ತ್ವಸ್ಯ ಮೂರ್ತ್ತಿಶ್ಚಾಸ್ತಿ ಸ್ವೀಯಶಕ್ತಿವಾಕ್ಯೇನ ಸರ್ವ್ವಂ ಧತ್ತೇ ಚ ಸ್ವಪ್ರಾಣೈರಸ್ಮಾಕಂ ಪಾಪಮಾರ್ಜ್ಜನಂ ಕೃತ್ವಾ ಊರ್ದ್ಧ್ವಸ್ಥಾನೇ ಮಹಾಮಹಿಮ್ನೋ ದಕ್ಷಿಣಪಾರ್ಶ್ವೇ ಸಮುಪವಿಷ್ಟವಾನ್|
4 idet han er bleven saa meget ypperligere end Englene, som han har arvet et herligere Navn fremfor dem.
ದಿವ್ಯದೂತಗಣಾದ್ ಯಥಾ ಸ ವಿಶಿಷ್ಟನಾಮ್ನೋ ಽಧಿಕಾರೀ ಜಾತಸ್ತಥಾ ತೇಭ್ಯೋಽಪಿ ಶ್ರೇಷ್ಠೋ ಜಾತಃ|
5 Thi til hvilken af Englene sagde han nogen Sinde: „Du er min Søn, jeg har født dig i Dag?” og fremdeles: „Jeg skal være ham en Fader, og han skal være mig en Søn?”
ಯತೋ ದೂತಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಕದಾಚಿದೀಶ್ವರೇಣೇದಂ ಕ ಉಕ್ತಃ? ಯಥಾ, "ಮದೀಯತನಯೋ ಽಸಿ ತ್ವಮ್ ಅದ್ಯೈವ ಜನಿತೋ ಮಯಾ| " ಪುನಶ್ಚ "ಅಹಂ ತಸ್ಯ ಪಿತಾ ಭವಿಷ್ಯಾಮಿ ಸ ಚ ಮಮ ಪುತ್ರೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ| "
6 Og naar han atter indfører den førstefødte i Verden, hedder det: „Og alle Guds Engle skulle tilbede ham.”
ಅಪರಂ ಜಗತಿ ಸ್ವಕೀಯಾದ್ವಿತೀಯಪುತ್ರಸ್ಯ ಪುನರಾನಯನಕಾಲೇ ತೇನೋಕ್ತಂ, ಯಥಾ, "ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸಕಲೈ ರ್ದೂತೈರೇಷ ಏವ ಪ್ರಣಮ್ಯತಾಂ| "
7 Og om Englene hedder det: „Han gør sine Engle til Vinde og sine Tjenere til Ildslue”;
ದೂತಾನ್ ಅಧಿ ತೇನೇದಮ್ ಉಕ್ತಂ, ಯಥಾ, "ಸ ಕರೋತಿ ನಿಜಾನ್ ದೂತಾನ್ ಗನ್ಧವಾಹಸ್ವರೂಪಕಾನ್| ವಹ್ನಿಶಿಖಾಸ್ವರೂಪಾಂಶ್ಚ ಕರೋತಿ ನಿಜಸೇವಕಾನ್|| "
8 men om Sønnen: „Din Trone, o Gud! staar i al Evighed, og Rettens Kongestav er dit Riges Kongestav. (aiōn g165)
ಕಿನ್ತು ಪುತ್ರಮುದ್ದಿಶ್ಯ ತೇನೋಕ್ತಂ, ಯಥಾ, "ಹೇ ಈಶ್ವರ ಸದಾ ಸ್ಥಾಯಿ ತವ ಸಿಂಹಾಸನಂ ಭವೇತ್| ಯಾಥಾರ್ಥ್ಯಸ್ಯ ಭವೇದ್ದಣ್ಡೋ ರಾಜದಣ್ಡಸ್ತ್ವದೀಯಕಃ| (aiōn g165)
9 Du elskede Retfærdighed og hadede Lovløshed, derfor har Gud, din Gud, salvet dig med Glædens Olie fremfor dine Medbrødre.”
ಪುಣ್ಯೇ ಪ್ರೇಮ ಕರೋಷಿ ತ್ವಂ ಕಿಞ್ಚಾಧರ್ಮ್ಮಮ್ ಋತೀಯಸೇ| ತಸ್ಮಾದ್ ಯ ಈಶ ಈಶಸ್ತೇ ಸ ತೇ ಮಿತ್ರಗಣಾದಪಿ| ಅಧಿಕಾಹ್ಲಾದತೈಲೇನ ಸೇಚನಂ ಕೃತವಾನ್ ತವ|| "
10 Og: „Du, Herre! har i Begyndelsen grundfæstet Jorden, og Himlene ere dine Hænders Gerninger.
ಪುನಶ್ಚ, ಯಥಾ, "ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಪೃಥಿವೀಮೂಲಮ್ ಆದೌ ಸಂಸ್ಥಾಪಿತಂ ತ್ವಯಾ| ತಥಾ ತ್ವದೀಯಹಸ್ತೇನ ಕೃತಂ ಗಗನಮಣ್ಡಲಂ|
11 De skulle forgaa, men du bliver; og de skulle til Hobe ældes som et Klædebon,
ಇಮೇ ವಿನಂಕ್ಷ್ಯತಸ್ತ್ವನ್ತು ನಿತ್ಯಮೇವಾವತಿಷ್ಠಸೇ| ಇದನ್ತು ಸಕಲಂ ವಿಶ್ವಂ ಸಂಜರಿಷ್ಯತಿ ವಸ್ತ್ರವತ್|
12 ja, som et Klæde skal du sammenrulle dem, og de skulle omskiftes; men du er den samme, og dine Aar skulle ikke faa Ende.”
ಸಙ್ಕೋಚಿತಂ ತ್ವಯಾ ತತ್ತು ವಸ್ತ್ರವತ್ ಪರಿವರ್ತ್ಸ್ಯತೇ| ತ್ವನ್ತು ನಿತ್ಯಂ ಸ ಏವಾಸೀ ರ್ನಿರನ್ತಾಸ್ತವ ವತ್ಸರಾಃ|| "
13 Men til hvilken af Englene sagde han nogen Sinde: „Sæt dig ved min højre Haand, indtil jeg faar lagt dine Fjender som en Skammel for dine Fødder?”
ಅಪರಂ ದೂತಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಕಃ ಕದಾಚಿದೀಶ್ವರೇಣೇದಮುಕ್ತಃ? ಯಥಾ, "ತವಾರೀನ್ ಪಾದಪೀಠಂ ತೇ ಯಾವನ್ನಹಿ ಕರೋಮ್ಯಹಂ| ಮಮ ದಕ್ಷಿಣದಿಗ್ಭಾಗೇ ತಾವತ್ ತ್ವಂ ಸಮುಪಾವಿಶ|| "
14 Ere de ikke alle tjenende Aander, som udsendes til Hjælp for deres Skyld, der skulle arve Frelse?
ಯೇ ಪರಿತ್ರಾಣಸ್ಯಾಧಿಕಾರಿಣೋ ಭವಿಷ್ಯನ್ತಿ ತೇಷಾಂ ಪರಿಚರ್ಯ್ಯಾರ್ಥಂ ಪ್ರೇಷ್ಯಮಾಣಾಃ ಸೇವನಕಾರಿಣ ಆತ್ಮಾನಃ ಕಿಂ ತೇ ಸರ್ವ್ವೇ ದೂತಾ ನಹಿ?
