Hebræerne 5
1 Thi hver Ypperstepræst tages iblandt Mennesker og indsættes for Mennesker til Tjenesten for Gud, for at han skal frembære baade Gaver og Slagtofre for Synder,
ⲁ̅ⲁⲣⲭⲓⲉⲣⲉⲩⲥ ⲅⲁⲣ ⲛⲓⲙ ⲉⲧⲟⲩϫⲓ ⲙ̅ⲙⲟϥ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ̅ⲛ̅ⲣⲱⲙⲉ ⲉϣⲁⲩⲕⲁⲑⲓⲥⲧⲁ ⲙ̅ⲙⲟϥ ⲉϫⲛ̅ⲛ̅ⲣⲱⲙⲉ ⲛ̅ⲛⲁϩⲣⲙ̅ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ. ϫⲉ ⲉϥⲉⲧⲁⲗⲉⲇⲱⲣⲟⲛ ⲉϩⲣⲁⲓ̈ ϩⲓⲑⲩⲥⲓⲁ ϩⲁⲛⲟⲃⲉ.
2 som en, der kan bære over med de vankundige og vildfarende, eftersom han ogsaa selv er stedt i Skrøbelighed
ⲃ̅ⲉⲩⲛ̅ϭⲟⲙ ⲙ̅ⲙⲟϥ ⲉϣⲡ̅ϩⲓⲥⲉ ⲙⲛ̅ⲛⲉⲧⲟ ⲛ̅ⲁⲧⲥⲟⲟⲩⲛ. ⲙⲛ̅ⲛⲉⲧⲡⲗⲁⲛⲁ. ⲉⲃⲟⲗ ϩⲱⲱϥ ϫⲉ ϥϣⲟⲟⲡ ϩⲛ̅ⲟⲩⲙⲛ̅ⲧϭⲱⲃ.
3 og for dens Skyld maa frembære Syndoffer, som for Folket saaledes ogsaa for sig selv.
ⲅ̅ⲁⲩⲱ ⲉⲧⲃⲏⲏⲧⲥ̅ ϣ̅ϣⲉ ⲉⲣⲟϥ ⲕⲁⲧⲁⲑⲉ ⲉϣⲁϥⲧⲁⲗⲟ ⲉϩⲣⲁⲓ̈ ϩⲁⲡⲗⲁⲟⲥ. ⲛϥ̅ⲧⲁⲗⲟ ϩⲱⲱϥ ϩⲁⲣⲟϥ ⲛ̅ⲧⲉⲉⲓϩⲉ ϩⲁⲛⲉϥⲛⲟⲃⲉ·
4 Og ingen tager sig selv den Ære, men han kaldes af Gud, ligesom jo ogsaa Aron.
ⲇ̅ⲛⲉⲣⲉⲡⲟⲩⲁ ⲇⲉ ⲡⲟⲩⲁ ϫⲓ ⲛⲁϥ ⲁⲛ ⲙⲡⲧⲁⲉⲓⲟ. ⲁⲗⲗⲁ ⲉⲩⲉⲓⲛⲉ ⲙ̅ⲙⲟϥ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲓⲧⲙ̅ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ. ⲕⲁⲧⲁⲑⲉ ⲛ̅ⲁⲁⲣⲱⲛ.
5 Saaledes har ej heller Kristus tillagt sig selv den Ære at blive Ypperstepræst, men den, som sagde til ham: „Du er min Søn, jeg har født dig i Dag, ‟
ⲉ̅ⲧⲁⲓ̈ ⲧⲉ ⲑⲉ ⲙ̅ⲡⲉⲭ̅ⲥ̅. ⲛ̅ⲧⲁϥϯⲉⲟⲟⲩ ⲛⲁϥ ⲟⲩⲁⲁϥ ⲁⲛ ⲉⲧⲣⲉϥϣⲱⲡⲉ ⲛ̅ⲁⲣⲭⲓⲉⲣⲉⲩⲥ. ⲁⲗⲗⲁ ⲡⲉⲛⲧⲁϥϣⲁϫⲉ ⲛⲙ̅ⲙⲁϥ ⲡⲉ. ϫⲉ ⲛ̅ⲧⲟⲕ ⲡⲉ ⲡⲁϣⲏⲣⲉ ⲁⲛⲟⲕ ⲁⲓ̈ϫⲡⲟⲕ ⲙ̅ⲡⲟⲟⲩ.
6 som han jo ogsaa siger et andet Sted: „Du er Præst til evig Tid, efter Melkisedeks Vis, ‟ (aiōn g165)
ⲋ̅ⲕⲁⲧⲁⲑⲉ ⲟⲛ ⲉϣⲁϥϫⲟⲟⲥ ϩⲛ̅ⲕⲉⲙⲁ ϫⲉ ⲛ̅ⲧⲟⲕ ⲡⲉ ⲡⲟⲩⲏⲏⲃ ϣⲁⲉⲛⲉϩ ⲕⲁⲧⲁⲧⲧⲁⲝⲓⲥ ⲙ̅ⲙⲉⲗⲭⲓⲥⲉⲇⲉⲕ. (aiōn g165)
7 han, som i sit Køds Dage med stærkt Raab og Taarer frembar Bønner og ydmyge Begæringer til den, der kunde frelse ham fra Døden, og blev bønhørt i sin Angest,
ⲍ̅ⲡⲁⲓ̈ ϩⲛ̅ⲛⲉϩⲟⲟⲩ ⲛ̅ⲧⲉϥⲥⲁⲣⲝ̅ ⲁϥϫⲓⲥⲉ ϩⲣⲁⲓ ϩⲛ̅ϩⲉⲛⲥⲟⲡⲥ̅ ⲙⲛ̅ϩⲉⲛⲕⲱⲣϣ̅ ⲛ̅ⲛⲁϩⲣⲛ̅ⲡⲉⲧⲉⲟⲩⲛ̅ϭⲟⲙ ⲙ̅ⲙⲟϥ ⲉⲧⲟⲩϫⲟϥ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲙ̅ⲡⲙⲟⲩ. ϩⲛ̅ⲟⲩⲛⲟϭ ⲛ̅ⲁϣⲕⲁⲕ ⲙⲛ̅ϩⲉⲛⲣⲙ̅ⲉⲓⲏ. ⲁⲩⲱ ⲉⲁⲩⲥⲱⲧⲙ̅ ⲉⲣⲟϥ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛⲧ(ϩ)ⲟⲧⲉ.
8 og saaledes, endskønt han var Søn, lærte han Lydighed af det, han led,
ⲏ̅ⲕⲁⲓⲡⲉⲣ ⲉⲡϣⲏⲣⲉ ⲡⲉ ⲁϥⲥⲃⲱ ⲉⲡⲥⲱⲧⲙ̅ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ̅ⲛⲉⲛⲧⲁϥϣⲟⲡⲟⲩ.
9 og efter at være fuldkommet blev Aarsag til evig Frelse for alle dem, som lyde ham, (aiōnios g166)
ⲑ̅ⲁⲩⲱ ⲉⲁϥϫⲱⲕ ⲉⲃⲟⲗ ⲁϥϣⲱⲡⲉ ⲛ̅ⲟⲩⲟⲛ ⲛⲓⲙ ⲉⲧⲥⲱⲧⲙ̅ ⲛ̅ⲥⲱϥ ⲛ̅ⲁⲓⲧⲓⲟⲥ ⲙ̅ⲡⲉⲩϫⲁⲓ̈ ⲛ̅ϣⲁⲉⲛⲉϩ. (aiōnios g166)
10 idet han af Gud blev kaldt Ypperstepræst efter Melkisedeks Vis.
ⲓ̅ⲉⲁⲩⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲣⲟϥ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲓⲧⲙ̅ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲛ̅ⲁⲣⲭⲓⲉⲣⲉⲩⲥ ⲕⲁⲧⲁⲧⲧⲁⲝⲓⲥ ⲙ̅ⲙⲉⲗⲭⲓⲥⲉⲇⲉⲕ.
11 Herom have vi meget at sige, og det er vanskeligt at forklare, efterdi I ere blevne sløve til at høre.
ⲓ̅ⲁ̅ⲡⲁⲓ̈ ⲉⲧⲉⲣⲉⲡϣⲁϫⲉ ⲟϣ ⲛⲁⲛ ⲉϣⲁϫⲉ ⲉⲣⲟϥ. ⲁⲩⲱ ⲉϥⲙⲟⲕϩ̅ ⲉⲃⲟⲗϥ̅. ⲉⲧⲃⲉϫⲉⲁⲧⲉⲧⲛ̅ϣⲱⲡⲉ ⲉⲧⲉⲧⲛ̅ϣⲟⲟⲛⲉ ϩⲛ̅ⲛⲉⲧⲛ̅ⲙⲁⲁϫⲉ.
12 Thi skønt I efter Tiden endog burde være Lærere, trænge I atter til, at man skal lære eder Begyndelsesgrundene i Guds Ord, og I ere blevne saadanne, som trænge til Mælk og ikke til fast Føde.
ⲓ̅ⲃ̅ⲕⲁⲓⲅⲁⲣ ⲉϣϣⲉ ⲉⲣⲱⲧⲛ̅ ⲉⲣ̅ⲥⲁϩ ⲉⲧⲃⲉⲡⲉⲩⲟⲉⲓϣ. ⲧⲉⲧⲛ̅ⲣ̅ⲭⲣⲓⲁ ⲟⲛ ⲛ̅ϯⲥⲃⲱ ⲛⲏⲧⲛ̅. ϫⲉ ⲟⲩ ⲛⲉ ⲛⲉⲥⲧⲟⲓⲭⲓⲟⲛ ⲛ̅ⲧⲁⲣⲭⲏ ⲛ̅ⲛ̅ϣⲁϫⲉ ⲙ̅ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ. ⲁⲩⲱ ⲁⲧⲉⲧⲛ̅ϣⲱⲡⲉ ⲉⲧⲉⲧⲛ̅ⲣ̅ⲭⲣⲓⲁ ⲛ̅ⲟⲩⲉⲣⲱⲧⲉ ⲛ̅ⲟⲩϩⲣⲉ ⲁⲛ ⲉⲥϫⲟⲟⲣ.
13 Thi hver, som faar Mælk, er ukyndig i den rette Tale, thi han er spæd;
ⲓ̅ⲅ̅ⲟⲩⲟⲛ ⲅⲁⲣ ⲛⲓⲙ ⲉⲧϫⲓ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲙ̅ⲡⲉⲣⲱⲧⲉ. ⲟⲩⲁⲧⲥⲟⲟⲩⲛ ⲡⲉ ⲙ̅ⲡϣⲁϫⲉ ⲛ̅ⲧⲇⲓⲕⲁⲓⲟⲥⲩⲛⲏ. ⲟⲩⲕⲟⲩⲓ̈ ⲅⲁⲣ ⲡⲉ.
14 men for de fuldkomne er den faste Føde, for dem, som paa Grund af deres Erfaring have Sanserne øvede til at skelne mellem godt og ondt.
ⲓ̅ⲇ̅ⲧⲁⲛⲓⲧⲉⲗⲓⲟⲥ ⲇⲉ ⲧⲉϩⲣⲉ ⲉⲧϫⲟⲟⲣ. ⲛⲁⲓ̈ ⲉⲧⲃⲉⲑⲉⲝⲓⲥ ⲉⲩⲛ̅ⲧⲁⲩ ⲙ̅ⲙⲁⲩ ⲛ̅ⲛⲉⲩⲁⲓⲥⲑⲏⲧⲏⲣⲓⲟⲛ ⲉⲩⲅⲩⲙⲛⲁⲍⲉ ⲉⲇⲓⲁⲕⲣⲓⲛⲉ ⲛ̅ⲧⲙⲏⲧⲉ ⲙ̅ⲡⲡⲉⲧⲛⲁⲛⲟⲩϥ ⲙⲛ̅ⲡⲡⲉⲑⲟⲟⲩ·
