5 Mosebog 21
1 Naar man i det Land, HERREN din Gud vil give dig i Eje, finder en liggende dræbt paa Marken, uden at det vides, hvem der har slaaet ham ihjel,
Pakai, Pathen in napeh'u nachennau gamsunga chu thise khat tou auma, ahivanga hiche thise chu koitha pen ham ti, aki hedoh thei lou aum a,
2 da skal dine Ældste og Dommere gaa ud og maale Afstanden til de Byer, som ligger rundt om den dræbte.
hitobang dinmun chu aum khah tah a ahileh, na upateu leh vaihom natong chengse chu hung diu, nakhopiu leh akim vel'a khopi chengse chu phatah atetoh soh kei diu ahi.
3 Derpaa skal de Ældste i den By, der ligger nærmest ved den dræbte, tage en Kvie, som ikke har været brugt til Arbejde eller baaret Aag,
Hitia chu abol diu thise tohpa umna akona chu, khopi akinaipi pen chu mo kichan ding ahi. Bong ala khat lou natong kha loulai hichu agakai diu ahi.
4 og Byens Ældste skal trække Kvien ned i en Dal med stedserindende Vand, som ikke dyrkes og besaaes, og der i Dalen skal de sønderbryde Nakken paa Kvien.
Hiche mochanga khopi sung mite chun, bongla chu phaicham lah khat a ahin kai diu, hiche phaicham chu lou natohnaa kimang khalou hi ding, phaicham muna chu bongla gol chu angong chang aheboh diu ahi.
5 Saa skal Præsterne, Levis Sønner, træde til — thi dem har HERREN din Gud udvalgt til sin Tjeneste og til at velsigne i HERRENS Navn, og efter deres Ord skal al Trætte og enhver Sag, der vedrører Legemsskade, afgøres —
Chuteng Levi thempuho abonchauva ama sang lama hung masa diu ahi. Ajeh chu Pakai, Pathen in amaho chu akin natong dinga alhen dohsa ahin, Levi thempu ho thusah bang banga kinopmona leh kinah boutam jouse aboncha thu chaina um ding ahi.
6 og alle de Ældste i den By, der ligger nærmest ved den dræbte, skal tvætte deres hænder over Kvien, hvis Nakke blev sønderbrudt i Dalen,
Thisepa umna toh kinaina muna bongla kithana muna chu, khopi sunga upa ho jousen twiya akhut akisop cheh diu ahi.
7 og bekende: »Vore Hænder har ikke udgydt dette Blod, og vore Øjne har ikke set det!
Hichu amaho dinga hettohsahnaa pang ding, “Keiho khut a kona hiche thise hi thisan kiso ahipoi, thisan kiso pet jeng jong kamu hih hel uve,” tia seina diu ahi.
8 Tilgiv, HERRE, dit Folk Israel, som du udløste, og lad ikke dit Folk Israel undgælde for det uskyldige Blod!« Saa skal der skaffes dem Soning for Blodskylden.
O Pakai, nangman nahuh dohsa nami Israel mite hi ngaidam tan, hiche themmona thisan kisona ho jal'in nami Israelte chunga lethuhna neihih helin, thisan kiso jal'a amaho chunga lethuhna achan nalou dinga, taona anei peh teitei diu ahi.
9 Du skal skaffe det uskyldige Blod bort fra dig. Det skal gaa dig vel, naar du gør, hvad der er ret i HERRENS Øjne.
Hitia chu nangman jong mona beihela thisen kiso na chung changa kona Pakai, mitmua adih a natohna chu nabol tenguleh suhtheng najong nanei diu ahi.
10 Naar du drager i Krig mod dine Fjender, og HERREN din Gud giver dem i din Haand, og du tager Fanger iblandt dem
Namel mateu toh gal kisat dinga nakon doh tenguleh Pakai, Pathen in na melmateu chu nangho henga ahinpeh doh khah tah’a ahileh, nangman jong amaho chu gal hinga nahin kai ding ahi.
11 og blandt Fangerne faar Øje paa en Kvinde, som ser godt ud, og faar Kærlighed til hende og ønsker at tage hende til Ægte,
Chule hiche gal hing lah’a kona chu numei melhoitah nakimu doh’uva ahileh, nangmhon jong hiche numei chu naji diuva na kipui jeng theiyu ahi.
12 da skal du føre hende ind i dit Hus, og hun skal klippe sit Haar af, skære sine Negle,
Chuteng hiche numei chu nangho inlama nahin puidiu, asam jouse natan peh diu chule atin jouse jong natan mui peh diu ahi.
13 aflægge sin Fangedragt og opholde sig en Maanedstid i dit Hus og græde over sin Fader og Moder. Saa kan du gaa ind til hende og ægte hende, saa hun bliver din Hustru.
Hiche numei nu jong chun soh kivonna chu akoiya, nangho insunga chu cheng jing ding lhani jen anu leh apa pul adou ding ahi. Hitia chu nangho jong numeinu henga na galut diu, nangho jong ama dia ajipa nahi thei diu, nupa naum thei diu ahi.
14 Men hvis du ikke mere synes om hende, skal du give hende fri, du maa ikke sælge hende for Penge; du maa ikke være hensynsløs imod hende, eftersom du har krænket hende.
Amanu chunga hi lungkim louna naneiyuva ahileh, nang hon jong amanu chu achena nom chana nasol jeng theiyu ahi. sum leh paiya jong najoh doh thei lou diu chule soh ki bolna bang banga jong nabol louhel diu ahi. Ajeh chu nanghon amanu hi na luppi sau ahitai.
15 Naar en Mand har to Hustruer, en han elsker, og en han tilsidesætter, og de føder ham Sønner, baade Yndlingshustruen og den tilsidesatte, og den førstefødte er den tilsidesattes Søn,
Koitobang pasal khat chun numei ji ni akop a, khatnu adeiya khatnu vang chu adeimo joh’a, ahivanga anigel lhona cha ahin lhon tah a, adeimo nu chun cha pasal ahin khat tah a ahileh,
16 saa maa Manden, naar han skifter sin Ejendom mellem Sønnerne, ikke give Yndlingshustruens Søn Førstefødselsretten til Skade for den førstefødte, den tilsidesattes Søn.
ajipa chun kho nunga achapate thil leh lo ahin hoppeh nikho tengleh, adeimo johnu chapa sanga chu adeinu chapa chu gel khohna aneiya langnei na jong anei thei lou ding, apeng masa chu apeng masa bang bang abol thou thou ding ahi.
17 Men han skal anerkende den førstefødte, den tilsidesattes Søn, som førstefødt, og give ham dobbelt Del af alt, hvad han ejer; thi han er Førstegrøden af hans Manddomskraft, og hans er Førstefødselsretten.
Adeimo johnu chapa chu achapa lah a atah pen ahi tia aphon doh ding, anei agou jouse lah’a chan nia tam joa apeh ding ahi. Ajeh chu ama dia chapa masapen ahin, mi-upa chan ding chu achansah thou thou ding ahi.
18 Naar nogen har en vanartet og genstridig Søn, der ikke vil adlyde sine Forældres Røst og, selv naar de trygler ham, ikke adlyder dem,
Chapa khat touvin Pakai thungai lou chule anu, apa thujong ngai louva doumah jenga achona ahileh,
19 saa skal hans Forældre tage ham med Magt og føre ham ud til de Ældste i hans By og til Porten der
Hiche chapa chu anu leh apan jong khopi kelkot lama, thutan vaihom ho henga ahin puilut jeng lhon ding ahi.
20 og sige til Byens Ældste: »Vor Søn her er vanartet og genstridig; han vil ikke adlyde os, men er en Ødeland og Drukkenbolt.«
Chuteng anu leh apan jong hiche ka chapa hi doumah jeng aboldoh tan chule kathu lhon jong angai hih hel in, milop tah le phatseh a jukhamnaa hinkho mang jeng ahitai, ati lhon ding ahi.
21 Derpaa skal alle Mændene i hans By stene ham til Døde. Saaledes skal du udrydde det onde af din Midte, og hele Israel skal høre det og gribes af Frygt.
Chutengleh hitobang miphalou chu khopi sunga cheng mipi ho chun songa aselih jeng diu ahi. Hiche hi Israel pum pin amu soh kei uva, kichaa umdiu ahi.
22 Naar en Mand har gjort sig skyldig i en Synd, der straffes med Døden, og aflives, og du hænger ham op i et Træ,
Mihem khat touvin thina chan gotna pehna thei chonset a alhah khah tah a, amapa chu tha teitei ding ahi tah leh, ama chu thing chunga kona na khai lih jeng theiyu ahi.
23 saa maa hans Lig ikke blive hængende Natten over i Træet; men du skal begrave ham samme Dag; thi en hængt er en Guds Forbandelse, og du maa ikke gøre dit Land urent, som HERREN din Gud vil give dig i Eje.
Amavang hiche na khai lihpau chu khovah chana na khai den thei lou diu, nakho vahsah ngei ngeiyuva ahileh nang hon Pakai, Pathen in nagoulo dinga napeh nau gamsung nasuh boh'u ahitan, hijeh achu nakho vahsah louhel diu ahi.
