Apostelenes gerninger 7
1 Men Ypperstepræsten sagde: „Forholder dette sig saaledes?”
ତତଃ ପରଂ ମହାଯାଜକଃ ପୃଷ୍ଟୱାନ୍, ଏଷା କଥାଂ କିଂ ସତ୍ୟା?
2 Men han sagde: „I Mænd, Brødre og Fædre, hører til! Herlighedens Gud viste sig for vor Fader Abraham, da han var i Mesopotamien, førend han tog Bolig i Karan.
ତତଃ ସ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍, ହେ ପିତରୋ ହେ ଭ୍ରାତରଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲାକା ମନାଂସି ନିଧଦ୍ଧ୍ୱଂ| ଅସ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷ ଇବ୍ରାହୀମ୍ ହାରଣ୍ନଗରେ ୱାସକରଣାତ୍ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ଯଦା ଅରାମ୍-ନହରଯିମଦେଶେ ଆସୀତ୍ ତଦା ତେଜୋମଯ ଈଶ୍ୱରୋ ଦର୍ଶନଂ ଦତ୍ୱା
3 Og han sagde til ham: „Gaa ud af dit Land og fra din Slægt, og kom til det Land, som jeg vil vise dig.”
ତମୱଦତ୍ ତ୍ୱଂ ସ୍ୱଦେଶଜ୍ଞାତିମିତ୍ରାଣି ପରିତ୍ୟଜ୍ୟ ଯଂ ଦେଶମହଂ ଦର୍ଶଯିଷ୍ୟାମି ତଂ ଦେଶଂ ୱ୍ରଜ|
4 Da gik han ud fra Kaldæernes Land og tog Bolig i Karan; og efter hans Faders Død lod Gud ham flytte derfra hen i dette Land, hvor I nu bo.
ଅତଃ ସ କସ୍ଦୀଯଦେଶଂ ୱିହାଯ ହାରଣ୍ନଗରେ ନ୍ୟୱସତ୍, ତଦନନ୍ତରଂ ତସ୍ୟ ପିତରି ମୃତେ ଯତ୍ର ଦେଶେ ଯୂଯଂ ନିୱସଥ ସ ଏନଂ ଦେଶମାଗଚ୍ଛତ୍|
5 Og han gav ham ikke Ejendom deri, end ikke en Fodsbred; dog forjættede han ham at give ham det til Eje og hans Sæd efter ham, endskønt han intet Barn havde.
କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରସ୍ତସ୍ମୈ କମପ୍ୟଧିକାରମ୍ ଅର୍ଥାଦ୍ ଏକପଦପରିମିତାଂ ଭୂମିମପି ନାଦଦାତ୍; ତଦା ତସ୍ୟ କୋପି ସନ୍ତାନୋ ନାସୀତ୍ ତଥାପି ସନ୍ତାନୈଃ ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଏତସ୍ୟ ଦେଶସ୍ୟାଧିକାରୀ ତ୍ୱଂ ଭୱିଷ୍ୟସୀତି ତମ୍ପ୍ରତ୍ୟଙ୍ଗୀକୃତୱାନ୍|
6 Men Gud talte saaledes: „Hans Sæd skal være Udlændinge i et fremmed Land, og man skal gøre dem til Trælle og handle ilde med dem i fire Hundrede Aar.
ଈଶ୍ୱର ଇତ୍ଥମ୍ ଅପରମପି କଥିତୱାନ୍ ତୱ ସନ୍ତାନାଃ ପରଦେଶେ ନିୱତ୍ସ୍ୟନ୍ତି ତତସ୍ତଦ୍ଦେଶୀଯଲୋକାଶ୍ଚତୁଃଶତୱତ୍ସରାନ୍ ଯାୱତ୍ ତାନ୍ ଦାସତ୍ୱେ ସ୍ଥାପଯିତ୍ୱା ତାନ୍ ପ୍ରତି କୁୱ୍ୟୱହାରଂ କରିଷ୍ୟନ୍ତି|
7 Og det Folk, for hvilket de skulle trælle, vil jeg dømme, sagde Gud; og derefter skulle de drage ud og tjene mig paa dette Sted.”
ଅପରମ୍ ଈଶ୍ୱର ଏନାଂ କଥାମପି କଥିତୱାନ୍, ଯେ ଲୋକାସ୍ତାନ୍ ଦାସତ୍ୱେ ସ୍ଥାପଯିଷ୍ୟନ୍ତି ତାଲ୍ଲୋକାନ୍ ଅହଂ ଦଣ୍ଡଯିଷ୍ୟାମି, ତତଃ ପରଂ ତେ ବହିର୍ଗତାଃ ସନ୍ତୋ ମାମ୍ ଅତ୍ର ସ୍ଥାନେ ସେୱିଷ୍ୟନ୍ତେ|
8 Og han gav ham Omskærelsens Pagt. Og saa avlede han Isak og omskar ham den ottende Dag, og Isak avlede Jakob, og Jakob de tolv Patriarker.
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ତସ୍ମୈ ତ୍ୱକ୍ଛେଦସ୍ୟ ନିଯମଂ ଦତ୍ତୱାନ୍, ଅତ ଇସ୍ହାକନାମ୍ନି ଇବ୍ରାହୀମ ଏକପୁତ୍ରେ ଜାତେ, ଅଷ୍ଟମଦିନେ ତସ୍ୟ ତ୍ୱକ୍ଛେଦମ୍ ଅକରୋତ୍| ତସ୍ୟ ଇସ୍ହାକଃ ପୁତ୍ରୋ ଯାକୂବ୍, ତତସ୍ତସ୍ୟ ଯାକୂବୋଽସ୍ମାକଂ ଦ୍ୱାଦଶ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷା ଅଜାଯନ୍ତ|
9 Og Patriarkerne bare Avind imod Josef og solgte ham til Ægypten; og Gud var med ham,
ତେ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷା ଈର୍ଷ୍ୟଯା ପରିପୂର୍ଣା ମିସରଦେଶଂ ପ୍ରେଷଯିତୁଂ ଯୂଷଫଂ ୱ୍ୟକ୍ରୀଣନ୍|
10 og han udfriede ham af alle hans Trængsler og gav ham Naade og Visdom for Farao, Kongen i Ægypten, som satte ham til Øverste over Ægypten og over hele sit Hus.
କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରସ୍ତସ୍ୟ ସହାଯୋ ଭୂତ୍ୱା ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୟା ଦୁର୍ଗତେ ରକ୍ଷିତ୍ୱା ତସ୍ମୈ ବୁଦ୍ଧିଂ ଦତ୍ତ୍ୱା ମିସରଦେଶସ୍ୟ ରାଜ୍ଞଃ ଫିରୌଣଃ ପ୍ରିଯପାତ୍ରଂ କୃତୱାନ୍ ତତୋ ରାଜା ମିସରଦେଶସ୍ୟ ସ୍ୱୀଯସର୍ୱ୍ୱପରିୱାରସ୍ୟ ଚ ଶାସନପଦଂ ତସ୍ମୈ ଦତ୍ତୱାନ୍|
11 Men der kom Hungersnød over hele Ægypten og Kanaan og en stor Trængsel, og vore Fædre fandt ikke Føde.
ତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ ମିସର-କିନାନଦେଶଯୋ ର୍ଦୁର୍ଭିକ୍ଷହେତୋରତିକ୍ଲିଷ୍ଟତ୍ୱାତ୍ ନଃ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷା ଭକ୍ଷ୍ୟଦ୍ରୱ୍ୟଂ ନାଲଭନ୍ତ|
12 Men da Jakob hørte, at der var Korn i Ægypten, sendte han vore Fædre ud første Gang.
କିନ୍ତୁ ମିସରଦେଶେ ଶସ୍ୟାନି ସନ୍ତି, ଯାକୂବ୍ ଇମାଂ ୱାର୍ତ୍ତାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ପ୍ରଥମମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାନ୍ ମିସରଂ ପ୍ରେଷିତୱାନ୍|
13 Og anden Gang blev Josef genkendt af sine Brødre, og Josefs Herkomst blev aabenbar for Farao.
ତତୋ ଦ୍ୱିତୀଯୱାରଗମନେ ଯୂଷଫ୍ ସ୍ୱଭ୍ରାତୃଭିଃ ପରିଚିତୋଽଭୱତ୍; ଯୂଷଫୋ ଭ୍ରାତରଃ ଫିରୌଣ୍ ରାଜେନ ପରିଚିତା ଅଭୱନ୍|
14 Men Josef sendte Bud og lod sin Fader Jakob og al sin Slægt kalde til sig, fem og halvfjerdsindstyve Sjæle.
ଅନନ୍ତରଂ ଯୂଷଫ୍ ଭ୍ରାତୃଗଣଂ ପ୍ରେଷ୍ୟ ନିଜପିତରଂ ଯାକୂବଂ ନିଜାନ୍ ପଞ୍ଚାଧିକସପ୍ତତିସଂଖ୍ୟକାନ୍ ଜ୍ଞାତିଜନାଂଶ୍ଚ ସମାହୂତୱାନ୍|
15 Og Jakob drog ned til Ægypten. Og han og vore Fædre døde,
ତସ୍ମାଦ୍ ଯାକୂବ୍ ମିସରଦେଶଂ ଗତ୍ୱା ସ୍ୱଯମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାଶ୍ଚ ତସ୍ମିନ୍ ସ୍ଥାନେଽମ୍ରିଯନ୍ତ|
16 og de bleve flyttede til Sikem og lagte i den Grav, som Abraham havde købt for en Sum Penge af Hemors Sønner i Sikem.
ତତସ୍ତେ ଶିଖିମଂ ନୀତା ଯତ୍ ଶ୍ମଶାନମ୍ ଇବ୍ରାହୀମ୍ ମୁଦ୍ରାଦତ୍ୱା ଶିଖିମଃ ପିତୁ ର୍ହମୋରଃ ପୁତ୍ରେଭ୍ୟଃ କ୍ରୀତୱାନ୍ ତତ୍ଶ୍ମଶାନେ ସ୍ଥାପଯାଞ୍ଚକ୍ରିରେ|
17 Som nu Tiden nærmede sig for den Forjættelse, Gud havde tilsagt Abraham, voksede Folket og formeredes i Ægypten,
ତତଃ ପରମ୍ ଈଶ୍ୱର ଇବ୍ରାହୀମଃ ସନ୍ନିଧୌ ଶପଥଂ କୃତ୍ୱା ଯାଂ ପ୍ରତିଜ୍ଞାଂ କୃତୱାନ୍ ତସ୍ୟାଃ ପ୍ରତିଜ୍ଞାଯାଃ ଫଲନସମଯେ ନିକଟେ ସତି ଇସ୍ରାଯେଲ୍ଲୋକା ସିମରଦେଶେ ୱର୍ଦ୍ଧମାନା ବହୁସଂଖ୍ୟା ଅଭୱନ୍|
18 indtil der fremstod en anden Konge, som ikke kendte Josef.
ଶେଷେ ଯୂଷଫଂ ଯୋ ନ ପରିଚିନୋତି ତାଦୃଶ ଏକୋ ନରପତିରୁପସ୍ଥାଯ
19 Han viste Træskhed imod vor Slægt og handlede ilde med vore Fædre, saa de maatte sætte deres smaa Børn ud, for at de ikke skulde holdes i Live.
ଅସ୍ମାକଂ ଜ୍ଞାତିଭିଃ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଧୂର୍ତ୍ତତାଂ ୱିଧାଯ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାନ୍ ପ୍ରତି କୁୱ୍ୟୱହରଣପୂର୍ୱ୍ୱକଂ ତେଷାଂ ୱଂଶନାଶନାଯ ତେଷାଂ ନୱଜାତାନ୍ ଶିଶୂନ୍ ବହି ର୍ନିରକ୍ଷେପଯତ୍|
20 Paa den Tid blev Moses født, og han var dejlig for Gud; han blev opfostret i tre Maaneder i sin Faders Hus.
ଏତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ ମୂସା ଜଜ୍ଞେ, ସ ତୁ ପରମସୁନ୍ଦରୋଽଭୱତ୍ ତଥା ପିତୃଗୃହେ ମାସତ୍ରଯପର୍ୟ୍ୟନ୍ତଂ ପାଲିତୋଽଭୱତ୍|
21 Men da han var sat ud, tog Faraos Datter ham op og opfostrede ham til sin Søn.
କିନ୍ତୁ ତସ୍ମିନ୍ ବହିର୍ନିକ୍ଷିପ୍ତେ ସତି ଫିରୌଣରାଜସ୍ୟ କନ୍ୟା ତମ୍ ଉତ୍ତୋଲ୍ୟ ନୀତ୍ୱା ଦତ୍ତକପୁତ୍ରଂ କୃତ୍ୱା ପାଲିତୱତୀ|
22 Og Moses blev oplært i al Ægypternes Visdom; og han var mægtig i sine Ord og Gerninger.
ତସ୍ମାତ୍ ସ ମୂସା ମିସରଦେଶୀଯାଯାଃ ସର୍ୱ୍ୱୱିଦ୍ୟାଯାଃ ପାରଦୃଷ୍ୱା ସନ୍ ୱାକ୍ୟେ କ୍ରିଯାଯାଞ୍ଚ ଶକ୍ତିମାନ୍ ଅଭୱତ୍|
23 Men da han blev fyrretyve Aar gammel, fik han i Sinde at besøge sine Brødre, Israels Børn.
ସ ସମ୍ପୂର୍ଣଚତ୍ୱାରିଂଶଦ୍ୱତ୍ସରୱଯସ୍କୋ ଭୂତ୍ୱା ଇସ୍ରାଯେଲୀଯୱଂଶନିଜଭ୍ରାତୃନ୍ ସାକ୍ଷାତ୍ କର୍ତୁଂ ମତିଂ ଚକ୍ରେ|
24 Og da han saa en lide Uret, forsvarede han ham og hævnede den mishandlede, idet han slog Ægypteren ihjel.
ତେଷାଂ ଜନମେକଂ ହିଂସିତଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତସ୍ୟ ସପକ୍ଷଃ ସନ୍ ହିଂସିତଜନମ୍ ଉପକୃତ୍ୟ ମିସରୀଯଜନଂ ଜଘାନ|
25 Men han mente, at hans Brødre forstode, at Gud gav dem Frelse ved hans Haand; men de forstode det ikke.
ତସ୍ୟ ହସ୍ତେନେଶ୍ୱରସ୍ତାନ୍ ଉଦ୍ଧରିଷ୍ୟତି ତସ୍ୟ ଭ୍ରାତୃଗଣ ଇତି ଜ୍ଞାସ୍ୟତି ସ ଇତ୍ୟନୁମାନଂ ଚକାର, କିନ୍ତୁ ତେ ନ ବୁବୁଧିରେ|
26 Og den næste Dag viste han sig iblandt dem under en Strid og vilde forlige dem til at holde Fred, sigende: „I Mænd! I ere Brødre, hvorfor gøre I hinanden Uret?”
ତତ୍ପରେ ଽହନି ତେଷାମ୍ ଉଭଯୋ ର୍ଜନଯୋ ର୍ୱାକ୍କଲହ ଉପସ୍ଥିତେ ସତି ମୂସାଃ ସମୀପଂ ଗତ୍ୱା ତଯୋ ର୍ମେଲନଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ମତିଂ କୃତ୍ୱା କଥଯାମାସ, ହେ ମହାଶଯୌ ଯୁୱାଂ ଭ୍ରାତରୌ ପରସ୍ପରମ୍ ଅନ୍ୟାଯଂ କୁତଃ କୁରୁଥଃ?
27 Men den, som gjorde sin Næste Uret, stødte ham fra sig og sagde: „Hvem har sat dig til Hersker og Dommer over os?
ତତଃ ସମୀପୱାସିନଂ ପ୍ରତି ଯୋ ଜନୋଽନ୍ୟାଯଂ ଚକାର ସ ତଂ ଦୂରୀକୃତ୍ୟ କଥଯାମାସ, ଅସ୍ମାକମୁପରି ଶାସ୍ତୃତ୍ୱୱିଚାରଯିତୃତ୍ୱପଦଯୋଃ କସ୍ତ୍ୱାଂ ନିଯୁକ୍ତୱାନ୍?
28 Vil du slaa mig ihjel, ligesom du i Gaar slog Ægypteren ihjel?”
ହ୍ୟୋ ଯଥା ମିସରୀଯଂ ହତୱାନ୍ ତଥା କିଂ ମାମପି ହନିଷ୍ୟସି?
29 Da flygtede Moses for denne Tales Skyld og boede som fremmed i Midians Land, hvor han avlede to Sønner.
ତଦା ମୂସା ଏତାଦୃଶୀଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ପଲାଯନଂ ଚକ୍ରେ, ତତୋ ମିଦିଯନଦେଶଂ ଗତ୍ୱା ପ୍ରୱାସୀ ସନ୍ ତସ୍ଥୌ, ତତସ୍ତତ୍ର ଦ୍ୱୌ ପୁତ୍ରୌ ଜଜ୍ଞାତେ|
30 Og efter fyrretyve Aars Forløb viste en Engel sig for ham i Sinai Bjergs Ørken i en Tornebusk, der stod i lys Lue.
ଅନନ୍ତରଂ ଚତ୍ୱାରିଂଶଦ୍ୱତ୍ସରେଷୁ ଗତେଷୁ ସୀନଯପର୍ୱ୍ୱତସ୍ୟ ପ୍ରାନ୍ତରେ ପ୍ରଜ୍ୱଲିତସ୍ତମ୍ବସ୍ୟ ୱହ୍ନିଶିଖାଯାଂ ପରମେଶ୍ୱରଦୂତସ୍ତସ୍ମୈ ଦର୍ଶନଂ ଦଦୌ|
31 Men da Moses saa det, undrede han sig over Synet, og da han gik hen for at betragte det, lød Herrens Røst til ham:
ମୂସାସ୍ତସ୍ମିନ୍ ଦର୍ଶନେ ୱିସ୍ମଯଂ ମତ୍ୱା ୱିଶେଷଂ ଜ୍ଞାତୁଂ ନିକଟଂ ଗଚ୍ଛତି,
32 „Jeg er dine Fædres Gud, Abrahams og Isaks og Jakobs Gud.” Da bævede Moses og turde ikke se derhen.
ଏତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ, ଅହଂ ତୱ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାଣାମ୍ ଈଶ୍ୱରୋଽର୍ଥାଦ୍ ଇବ୍ରାହୀମ ଈଶ୍ୱର ଇସ୍ହାକ ଈଶ୍ୱରୋ ଯାକୂବ ଈଶ୍ୱରଶ୍ଚ, ମୂସାମୁଦ୍ଦିଶ୍ୟ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟୈତାଦୃଶୀ ୱିହାଯସୀଯା ୱାଣୀ ବଭୂୱ, ତତଃ ସ କମ୍ପାନ୍ୱିତଃ ସନ୍ ପୁନ ର୍ନିରୀକ୍ଷିତୁଂ ପ୍ରଗଲ୍ଭୋ ନ ବଭୂୱ|
33 Men Herren sagde til ham: „Løs Skoene af dine Fødder; thi det Sted, som du staar paa, er hellig Jord.
ପରମେଶ୍ୱରସ୍ତଂ ଜଗାଦ, ତୱ ପାଦଯୋଃ ପାଦୁକେ ମୋଚଯ ଯତ୍ର ତିଷ୍ଠସି ସା ପୱିତ୍ରଭୂମିଃ|
34 Jeg har grant set mit Folks Mishandling i Ægypten og hørt deres Suk, og jeg er stegen ned for at udfri dem; og nu kom, lad mig sende dig til Ægypten!”
ଅହଂ ମିସରଦେଶସ୍ଥାନାଂ ନିଜଲୋକାନାଂ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶାଂ ନିତାନ୍ତମ୍ ଅପଶ୍ୟଂ, ତେଷାଂ କାତର୍ୟ୍ୟୋକ୍ତିଞ୍ଚ ଶ୍ରୁତୱାନ୍ ତସ୍ମାତ୍ ତାନ୍ ଉଦ୍ଧର୍ତ୍ତୁମ୍ ଅୱରୁହ୍ୟାଗମମ୍; ଇଦାନୀମ୍ ଆଗଚ୍ଛ ମିସରଦେଶଂ ତ୍ୱାଂ ପ୍ରେଷଯାମି|
35 Denne Moses, hvem de fornægtede, idet de sagde: „Hvem har sat dig til Hersker og Dommer,” ham har Gud sendt til at være baade Hersker og Befrier ved den Engels Haand, som viste sig for ham i Tornebusken.
କସ୍ତ୍ୱାଂ ଶାସ୍ତୃତ୍ୱୱିଚାରଯିତୃତ୍ୱପଦଯୋ ର୍ନିଯୁକ୍ତୱାନ୍, ଇତି ୱାକ୍ୟମୁକ୍ତ୍ୱା ତୈ ର୍ୟୋ ମୂସା ଅୱଜ୍ଞାତସ୍ତମେୱ ଈଶ୍ୱରଃ ସ୍ତମ୍ବମଧ୍ୟେ ଦର୍ଶନଦାତ୍ରା ତେନ ଦୂତେନ ଶାସ୍ତାରଂ ମୁକ୍ତିଦାତାରଞ୍ଚ କୃତ୍ୱା ପ୍ରେଷଯାମାସ|
36 Ham var det, som førte dem ud, idet han gjorde Undere og Tegn i Ægyptens Land og i det røde Hav og i Ørkenen i fyrretyve Aar.
ସ ଚ ମିସରଦେଶେ ସୂଫ୍ନାମ୍ନି ସମୁଦ୍ରେ ଚ ପଶ୍ଚାତ୍ ଚତ୍ୱାରିଂଶଦ୍ୱତ୍ସରାନ୍ ଯାୱତ୍ ମହାପ୍ରାନ୍ତରେ ନାନାପ୍ରକାରାଣ୍ୟଦ୍ଭୁତାନି କର୍ମ୍ମାଣି ଲକ୍ଷଣାନି ଚ ଦର୍ଶଯିତ୍ୱା ତାନ୍ ବହିଃ କୃତ୍ୱା ସମାନିନାଯ|
37 Han er den Moses, som sagde til Israels Børn: „En Profet skal Gud oprejse eder af eders Brødre ligesom mig.”
ପ୍ରଭୁଃ ପରମେଶ୍ୱରୋ ଯୁଷ୍ମାକଂ ଭ୍ରାତୃଗଣସ୍ୟ ମଧ୍ୟେ ମାଦୃଶମ୍ ଏକଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱକ୍ତାରମ୍ ଉତ୍ପାଦଯିଷ୍ୟତି ତସ୍ୟ କଥାଯାଂ ଯୂଯଂ ମନୋ ନିଧାସ୍ୟଥ, ଯୋ ଜନ ଇସ୍ରାଯେଲଃ ସନ୍ତାନେଭ୍ୟ ଏନାଂ କଥାଂ କଥଯାମାସ ସ ଏଷ ମୂସାଃ|
38 Han er den, som i Menigheden i Ørkenen færdedes med Engelen, der talte til ham paa Sinai Bjerg, og med vore Fædre; den, som modtog levende Ord at give os;
ମହାପ୍ରାନ୍ତରସ୍ଥମଣ୍ଡଲୀମଧ୍ୟେଽପି ସ ଏୱ ସୀନଯପର୍ୱ୍ୱତୋପରି ତେନ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ସଂଲାପିନୋ ଦୂତସ୍ୟ ଚାସ୍ମତ୍ପିତୃଗଣସ୍ୟ ମଧ୍ୟସ୍ଥଃ ସନ୍ ଅସ୍ମଭ୍ୟଂ ଦାତୱ୍ୟନି ଜୀୱନଦାଯକାନି ୱାକ୍ୟାନି ଲେଭେ|
39 hvem vore Fædre ikke vilde adlyde, men de stødte ham fra sig og vendte sig med deres Hjerter til Ægypten, idet de sagde til Aron:
ଅସ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାସ୍ତମ୍ ଅମାନ୍ୟଂ କତ୍ୱା ସ୍ୱେଭ୍ୟୋ ଦୂରୀକୃତ୍ୟ ମିସରଦେଶଂ ପରାୱୃତ୍ୟ ଗନ୍ତୁଂ ମନୋଭିରଭିଲଷ୍ୟ ହାରୋଣଂ ଜଗଦୁଃ,
40 „Gør os Guder, som kunne gaa foran os; thi vi vide ikke, hvad der er sket med denne Moses, som førte os ud af Ægyptens Land.”
ଅସ୍ମାକମ୍ ଅଗ୍ରେଽଗ୍ରେ ଗନ୍ତୁମ୍ ଅସ୍ମଦର୍ଥଂ ଦେୱଗଣଂ ନିର୍ମ୍ମାହି ଯତୋ ଯୋ ମୂସା ଅସ୍ମାନ୍ ମିସରଦେଶାଦ୍ ବହିଃ କୃତ୍ୱାନୀତୱାନ୍ ତସ୍ୟ କିଂ ଜାତଂ ତଦସ୍ମାଭି ର୍ନ ଜ୍ଞାଯତେ|
41 Og de gjorde en Kalv i de Dage og bragte Offer til Gudebilledet og frydede sig ved deres Hænders Gerninger.
ତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ ତେ ଗୋୱତ୍ସାକୃତିଂ ପ୍ରତିମାଂ ନିର୍ମ୍ମାଯ ତାମୁଦ୍ଦିଶ୍ୟ ନୈୱେଦ୍ୟମୁତ୍ମୃଜ୍ୟ ସ୍ୱହସ୍ତକୃତୱସ୍ତୁନା ଆନନ୍ଦିତୱନ୍ତଃ|
42 Men Gud vendte sig fra dem og gav dem hen til at tjene Himmelens Hær, som der er skrevet i Profeternes Bog: „Have I vel, Israels Hus! bragt mig Slagtofre og andre Ofre i fyrretyve Aar i Ørkenen?
ତସ୍ମାଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ତେଷାଂ ପ୍ରତି ୱିମୁଖଃ ସନ୍ ଆକାଶସ୍ଥଂ ଜ୍ୟୋତିର୍ଗଣଂ ପୂଜଯିତୁଂ ତେଭ୍ୟୋଽନୁମତିଂ ଦଦୌ, ଯାଦୃଶଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଂ ଗ୍ରନ୍ଥେଷୁ ଲିଖିତମାସ୍ତେ, ଯଥା, ଇସ୍ରାଯେଲୀଯୱଂଶା ରେ ଚତ୍ୱାରିଂଶତ୍ସମାନ୍ ପୁରା| ମହତି ପ୍ରାନ୍ତରେ ସଂସ୍ଥା ଯୂଯନ୍ତୁ ଯାନି ଚ| ବଲିହୋମାଦିକର୍ମ୍ମାଣି କୃତୱନ୍ତସ୍ତୁ ତାନି କିଂ| ମାଂ ସମୁଦ୍ଦିଶ୍ୟ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ ପ୍ରକୃତାନୀତି ନୈୱ ଚ|
43 Og I bare Moloks Telt og Guden Remfans Stjerne, de Billeder, som I havde gjort for at tilbede dem; og jeg vil flytte eder bort hinsides Babylon.”
କିନ୍ତୁ ୱୋ ମୋଲକାଖ୍ୟସ୍ୟ ଦେୱସ୍ୟ ଦୂଷ୍ୟମେୱ ଚ| ଯୁଷ୍ମାକଂ ରିମ୍ଫନାଖ୍ୟାଯା ଦେୱତାଯାଶ୍ଚ ତାରକା| ଏତଯୋରୁଭଯୋ ର୍ମୂର୍ତୀ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ ପରିପୂଜିତେ| ଅତୋ ଯୁଷ୍ମାଂସ୍ତୁ ବାବେଲଃ ପାରଂ ନେଷ୍ୟାମି ନିଶ୍ଚିତଂ|
44 Vore Fædre i Ørkenen havde Vidnesbyrdets Tabernakel, saaledes som han, der talte til Moses, havde befalet at gøre det efter det Forbillede, som han havde set.
ଅପରଞ୍ଚ ଯନ୍ନିଦର୍ଶନମ୍ ଅପଶ୍ୟସ୍ତଦନୁସାରେଣ ଦୂଷ୍ୟଂ ନିର୍ମ୍ମାହି ଯସ୍ମିନ୍ ଈଶ୍ୱରୋ ମୂସାମ୍ ଏତଦ୍ୱାକ୍ୟଂ ବଭାଷେ ତତ୍ ତସ୍ୟ ନିରୂପିତଂ ସାକ୍ଷ୍ୟସ୍ୱରୂପଂ ଦୂଷ୍ୟମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷୈଃ ସହ ପ୍ରାନ୍ତରେ ତସ୍ଥୌ|
45 Dette toge ogsaa vore Fædre i Arv og bragte det under Josva ind i Landet, som Hedningerne besade, hvilke Gud fordrev fra vore Fædres Aasyn — indtil Davids Dage,
ପଶ୍ଚାତ୍ ଯିହୋଶୂଯେନ ସହିତୈସ୍ତେଷାଂ ୱଂଶଜାତୈରସ୍ମତ୍ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷୈଃ ସ୍ୱେଷାଂ ସମ୍ମୁଖାଦ୍ ଈଶ୍ୱରେଣ ଦୂରୀକୃତାନାମ୍ ଅନ୍ୟଦେଶୀଯାନାଂ ଦେଶାଧିକୃତିକାଲେ ସମାନୀତଂ ତଦ୍ ଦୂଷ୍ୟଂ ଦାଯୂଦୋଧିକାରଂ ଯାୱତ୍ ତତ୍ର ସ୍ଥାନ ଆସୀତ୍|
46 som fandt Naade for Gud og bad om at maatte finde en Bolig for Jakobs Gud.
ସ ଦାଯୂଦ୍ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟାନୁଗ୍ରହଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ଯାକୂବ୍ ଈଶ୍ୱରାର୍ଥମ୍ ଏକଂ ଦୂଷ୍ୟଂ ନିର୍ମ୍ମାତୁଂ ୱୱାଞ୍ଛ;
47 Men Salomon byggede ham et Hus.
କିନ୍ତୁ ସୁଲେମାନ୍ ତଦର୍ଥଂ ମନ୍ଦିରମ୍ ଏକଂ ନିର୍ମ୍ମିତୱାନ୍|
48 Dog, den Højeste bor ikke i Huse gjorte med Hænder, som Profeten siger:
ତଥାପି ଯଃ ସର୍ୱ୍ୱୋପରିସ୍ଥଃ ସ କସ୍ମିଂଶ୍ଚିଦ୍ ହସ୍ତକୃତେ ମନ୍ଦିରେ ନିୱସତୀତି ନହି, ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ କଥାମେତାଂ କଥଯତି, ଯଥା,
49 „Himmelen er min Trone, og Jorden mine Fødders Skammel, hvad Hus ville I bygge mig? siger Herren, eller hvilket er min Hviles Sted?
ପରେଶୋ ୱଦତି ସ୍ୱର୍ଗୋ ରାଜସିଂହାସନଂ ମମ| ମଦୀଯଂ ପାଦପୀଠଞ୍ଚ ପୃଥିୱୀ ଭୱତି ଧ୍ରୁୱଂ| ତର୍ହି ଯୂଯଂ କୃତେ ମେ କିଂ ପ୍ରନିର୍ମ୍ମାସ୍ୟଥ ମନ୍ଦିରଂ| ୱିଶ୍ରାମାଯ ମଦୀଯଂ ୱା ସ୍ଥାନଂ କିଂ ୱିଦ୍ୟତେ ତ୍ୱିହ|
50 Har ikke min Haand gjort alt dette?”
ସର୍ୱ୍ୱାଣ୍ୟେତାନି ୱସ୍ତୂନି କିଂ ମେ ହସ୍ତକୃତାନି ନ||
51 I haarde Halse og uomskaarne paa Hjerter og Øren! I staa altid den Helligaand imod; som eders Fædre, saaledes ogsaa I.
ହେ ଅନାଜ୍ଞାଗ୍ରାହକା ଅନ୍ତଃକରଣେ ଶ୍ରୱଣେ ଚାପୱିତ୍ରଲୋକାଃ ଯୂଯମ୍ ଅନୱରତଂ ପୱିତ୍ରସ୍ୟାତ୍ମନଃ ପ୍ରାତିକୂଲ୍ୟମ୍ ଆଚରଥ, ଯୁଷ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷା ଯାଦୃଶା ଯୂଯମପି ତାଦୃଶାଃ|
52 Hvem af Profeterne er der, som eders Fædre ikke have forfulgt? og de ihjelsloge dem, som forud forkyndte om den retfærdiges Komme, hvis Forrædere og Mordere I nu ere blevne,
ଯୁଷ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାଃ କଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଂ ନାତାଡଯନ୍? ଯେ ତସ୍ୟ ଧାର୍ମ୍ମିକସ୍ୟ ଜନସ୍ୟାଗମନକଥାଂ କଥିତୱନ୍ତସ୍ତାନ୍ ଅଘ୍ନନ୍ ଯୂଯମ୍ ଅଧୂନା ୱିଶ୍ୱାସଘାତିନୋ ଭୂତ୍ୱା ତଂ ଧାର୍ମ୍ମିକଂ ଜନମ୍ ଅହତ|
53 I, som modtoge Loven under Engles Besørgelse og have ikke holdt den!”
ଯୂଯଂ ସ୍ୱର୍ଗୀଯଦୂତଗଣେନ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଂ ପ୍ରାପ୍ୟାପି ତାଂ ନାଚରଥ|
54 Men da de hørte dette, skar det dem i deres Hjerter, og de bede Tænderne sammen imod ham.
ଇମାଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତେ ମନଃସୁ ବିଦ୍ଧାଃ ସନ୍ତସ୍ତଂ ପ୍ରତି ଦନ୍ତଘର୍ଷଣମ୍ ଅକୁର୍ୱ୍ୱନ୍|
55 Men som han var fuld af den Helligaand, stirrede han op imod Himmelen og saa Guds Herlighed og Jesus staaende ved Guds højre Haand.
କିନ୍ତୁ ସ୍ତିଫାନଃ ପୱିତ୍ରେଣାତ୍ମନା ପୂର୍ଣୋ ଭୂତ୍ୱା ଗଗଣଂ ପ୍ରତି ସ୍ଥିରଦୃଷ୍ଟିଂ କୃତ୍ୱା ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦକ୍ଷିଣେ ଦଣ୍ଡାଯମାନଂ ଯୀଶୁଞ୍ଚ ୱିଲୋକ୍ୟ କଥିତୱାନ୍;
56 Og han sagde: „Se, jeg ser Himlene aabnede og Menneskesønnen staaende ved Guds højre Haand.”
ପଶ୍ୟ, ମେଘଦ୍ୱାରଂ ମୁକ୍ତମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦକ୍ଷିଣେ ସ୍ଥିତଂ ମାନୱସୁତଞ୍ଚ ପଶ୍ୟାମି|
57 Men de raabte med høj Røst og holdt for deres Øren og stormede endrægtigt ind paa ham.
ତଦା ତେ ପ୍ରୋଚ୍ଚୈଃ ଶବ୍ଦଂ କୃତ୍ୱା କର୍ଣେଷ୍ୱଙ୍ଗୁଲୀ ର୍ନିଧାଯ ଏକଚିତ୍ତୀଭୂଯ ତମ୍ ଆକ୍ରମନ୍|
58 Og de stødte ham ud uden for Staden og stenede ham. Og Vidnerne lagde deres Klæder af ved en ung Mands Fødder, som hed Saulus.
ପଶ୍ଚାତ୍ ତଂ ନଗରାଦ୍ ବହିଃ କୃତ୍ୱା ପ୍ରସ୍ତରୈରାଘ୍ନନ୍ ସାକ୍ଷିଣୋ ଲାକାଃ ଶୌଲନାମ୍ନୋ ଯୂନଶ୍ଚରଣସନ୍ନିଧୌ ନିଜୱସ୍ତ୍ରାଣି ସ୍ଥାପିତୱନ୍ତଃ|
59 Og de stenede Stefanus, som bad og sagde: „Herre Jesus, tag imod min Aand!”
ଅନନ୍ତରଂ ହେ ପ୍ରଭୋ ଯୀଶେ ମଦୀଯମାତ୍ମାନଂ ଗୃହାଣ ସ୍ତିଫାନସ୍ୟେତି ପ୍ରାର୍ଥନୱାକ୍ୟୱଦନସମଯେ ତେ ତଂ ପ୍ରସ୍ତରୈରାଘ୍ନନ୍|
60 Men han faldt paa Knæ og raabte med høj Røst: „Herre, tilregn dem ikke denne Synd!” Og som han sagde dette, sov han hen.
ତସ୍ମାତ୍ ସ ଜାନୁନୀ ପାତଯିତ୍ୱା ପ୍ରୋଚ୍ଚୈଃ ଶବ୍ଦଂ କୃତ୍ୱା, ହେ ପ୍ରଭେ ପାପମେତଦ୍ ଏତେଷୁ ମା ସ୍ଥାପଯ, ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ମହାନିଦ୍ରାଂ ପ୍ରାପ୍ନୋତ୍|
