Apostelenes gerninger 23

1 Da saa Paulus fast paa Raadet og sagde: „I Mænd, Brødre! jeg har med al god Samvittighed vandret for Gud indtil denne Dag.”

សភាសទ្លោកាន៑ ប្រតិ បៅលោៜនន្យទ្ឫឞ្ដ្យា បឝ្យន៑ អកថយត៑, ហេ ភ្រាត្ឫគណា អទ្យ យាវត៑ សរលេន សវ៌្វាន្តះករណេនេឝ្វរស្យ សាក្ឞាទ៑ អាចរាមិ។

2 Men Ypperstepræsten Ananias befalede dem, som stode hos ham, at slaa ham paa Munden.

អនេន ហនានីយនាមា មហាយាជកស្តំ កបោលេ ចបេដេនាហន្តុំ សមីបស្ថលោកាន៑ អាទិឞ្ដវាន៑។

3 Da sagde Paulus til ham: „Gud skal slaa dig, du kalkede Væg! Og du sidder for at dømme mig efter Loven, og tvært imod Loven befaler du, at jeg skal slaas.”

តទា បៅលស្តមវទត៑, ហេ ពហិឞ្បរិឞ្ក្ឫត, ឦឝ្វរស្ត្វាំ ប្រហត៌្តុម៑ ឧទ្យតោស្តិ, យតោ វ្យវស្ថានុសារេណ វិចារយិតុម៑ ឧបវិឝ្យ វ្យវស្ថាំ លង្ឃិត្វា មាំ ប្រហត៌្តុម៑ អាជ្ញាបយសិ។

4 Men de, som stode hos, sagde: „Udskælder du Guds Ypperstepræst?”

តតោ និកដស្ថា លោកា អកថយន៑, ត្វំ កិម៑ ឦឝ្វរស្យ មហាយាជកំ និន្ទសិ?

5 Og Paulus sagde: „Brødre! jeg vidste ikke, at han er Ypperstepræst; thi der er skrevet: En Fyrste i dit Folk maa du ikke tale ondt imod.”

តតះ បៅលះ ប្រតិភាឞិតវាន៑ ហេ ភ្រាត្ឫគណ មហាយាជក ឯឞ ឥតិ ន ពុទ្ធំ មយា តទន្យច្ច ស្វលោកានាម៑ អធិបតិំ ប្រតិ ទុវ៌្វាក្យំ មា កថយ, ឯតាទ្ឫឝី លិបិរស្តិ។

6 Men da Paulus vidste, at den ene Del bestod af Saddukæere, men den anden af Farisæere, raabte han i Raadet: „I Mænd, Brødre! jeg er en Farisæer, Søn af Farisæere, for Haab og for dødes Opstandelse er det, jeg dømmes.”

អនន្តរំ បៅលស្តេឞាម៑ អទ៌្ធំ សិទូកិលោកា អទ៌្ធំ ផិរូឝិលោកា ឥតិ ទ្ឫឞ្ដ្វា ប្រោច្ចៃះ សភាស្ថលោកាន៑ អវទត៑ ហេ ភ្រាត្ឫគណ អហំ ផិរូឝិមតាវលម្ពី ផិរូឝិនះ សត្នានឝ្ច, ម្ឫតលោកានាម៑ ឧត្ថានេ ប្រត្យាឝាករណាទ៑ អហមបវាទិតោស្មិ។

7 Men da han udtalte dette, opkom der Splid imellem Farisæerne og Saddukæerne, og Mængden blev uenig.

ឥតិ កថាយាំ កថិតាយាំ ផិរូឝិសិទូកិនោះ បរស្បរំ ភិន្នវាក្យត្វាត៑ សភាយា មធ្យេ ទ្វៅ សំឃៅ ជាតៅ។

8 Thi Saddukæerne sige, at der ingen Opstandelse er, ej heller nogen Engel eller Aand; men Farisæerne hævde begge Dele.

យតះ សិទូកិលោកា ឧត្ថានំ ស្វគ៌ីយទូតា អាត្មានឝ្ច សវ៌្វេឞាម៑ ឯតេឞាំ កមបិ ន មន្យន្តេ, កិន្តុ ផិរូឝិនះ សវ៌្វម៑ អង្គីកុវ៌្វន្តិ។

9 Men der opstod en stærk Raaben; og nogle af de skriftkloge af Farisæernes Parti stode op, strede heftigt og sagde: „Vi finde intet ondt hos dette Menneske; men hvad om en Aand eller en Engel har talt til ham!”

តតះ បរស្បរម៑ អតិឝយកោលាហលេ សមុបស្ថិតេ ផិរូឝិនាំ បក្ឞីយាះ សភាស្ថា អធ្យាបកាះ ប្រតិបក្ឞា ឧត្តិឞ្ឋន្តោ ៜកថយន៑, ឯតស្យ មានវស្យ កមបិ ទោឞំ ន បឝ្យាមះ; យទិ កឝ្ចិទ៑ អាត្មា វា កឝ្ចិទ៑ ទូត ឯនំ ប្រត្យាទិឝត៑ តហ៌ិ វយម៑ ឦឝ្វរស្យ ប្រាតិកូល្យេន ន យោត្ស្យាមះ។

10 Men da der blev stærk Splid, frygtede Krigsøversten, at Paulus skulde blive sønderslidt af dem, og befalede Krigsfolket at gaa ned og rive ham ud fra dem og føre ham ind i Borgen.

តស្មាទ៑ អតីវ ភិន្នវាក្យត្វេ សតិ តេ បៅលំ ខណ្ឌំ ខណ្ឌំ ករិឞ្យន្តីត្យាឝង្កយា សហស្រសេនាបតិះ សេនាគណំ តត្ស្ថានំ យាតុំ សភាតោ ពលាត៑ បៅលំ ធ្ឫត្វា ទុគ៌ំ នេតញ្ចាជ្ញាបយត៑។

11 Men Natten derefter stod Herren for ham og sagde: „Vær frimodig, thi ligesom du har vidnet om mig i Jerusalem, saaledes skal du ogsaa vidne i Rom.”

រាត្រោ ប្រភុស្តស្យ សមីបេ តិឞ្ឋន៑ កថិតវាន៑ ហេ បៅល និព៌្ហយោ ភវ យថា យិរូឝាលម្នគរេ មយិ សាក្ឞ្យំ ទត្តវាន៑ តថា រោមានគរេបិ ត្វយា ទាតវ្យម៑។

12 Men da det var blevet Dag, sloge Jøderne sig sammen og forpligtede sig under Forbandelser til hverken at spise eller drikke, førend de havde slaaet Paulus ihjel.

ទិនេ សមុបស្ថិតេ សតិ កិយន្តោ យិហូទីយលោកា ឯកមន្ត្រណាះ សន្តះ បៅលំ ន ហត្វា ភោជនបានេ ករិឞ្យាម ឥតិ ឝបថេន ស្វាន៑ អពធ្នន៑។

13 Og de, som havde indgaaet denne Sammensværgelse, vare flere end fyrretyve i Tal.

ចត្វារិំឝជ្ជនេភ្យោៜធិកា លោកា ឥតិ បណម៑ អកុវ៌្វន៑។

14 Disse gik da til Ypperstepræsterne og de Ældste og sagde: „Vi have under Forbandelser forpligtet os til ikke at smage noget, førend vi have slaaet Paulus ihjel.

តេ មហាយាជកានាំ ប្រាចីនលោកានាញ្ច សមីបំ គត្វា កថយន៑, វយំ បៅលំ ន ហត្វា កិមបិ ន ភោក្ឞ្យាមហេ ទ្ឫឍេនានេន ឝបថេន ពទ្ធ្វា អភវាម។

15 Saa giver nu I tillige med Raadet Krigsøversten Meddelelse, for at han maa føre ham ned til eder, som om I ville undersøge hans Sag nøjere; men vi ere rede til at slaa ham ihjel, førend han kommer derhen.”

អតឯវ សាម្ប្រតំ សភាសទ្លោកៃះ សហ វយំ តស្មិន៑ កញ្ចិទ៑ វិឝេឞវិចារំ ករិឞ្យាមស្តទត៌្ហំ ភវាន៑ ឝ្វោ ៜស្មាកំ សមីបំ តម៑ អានយត្វិតិ សហស្រសេនាបតយេ និវេទនំ កុរុត តេន យុឞ្មាកំ សមីបំ ឧបស្ថិតេះ បូវ៌្វំ វយំ តំ ហន្តុ សជ្ជិឞ្យាម។

16 Men Paulus's Søstersøn, som havde hørt om dette Anslag, kom og gik ind i Borgen og fortalte Paulus det.

តទា បៅលស្យ ភាគិនេយស្តេឞាមិតិ មន្ត្រណាំ វិជ្ញាយ ទុគ៌ំ គត្វា តាំ វាត៌្តាំ បៅលម៑ ឧក្តវាន៑។

17 Men Paulus kaldte en af Høvedsmændene til sig og sagde: „Før denne unge Mand hen til Krigsøversten; thi han har noget at melde ham.”

តស្មាត៑ បៅល ឯកំ ឝតសេនាបតិម៑ អាហូយ វាក្យមិទម៑ ភាឞិតវាន៑ សហស្រសេនាបតេះ សមីបេៜស្យ យុវមនុឞ្យស្យ កិញ្ចិន្និវេទនម៑ អាស្តេ, តស្មាត៑ តត្សវិធម៑ ឯនំ នយ។

18 Da tog han ham og førte ham til Krigsøversten og siger: „Den fangne Paulus kaldte mig og bad mig føre denne unge Mand til dig, da han har noget at tale med dig om.”

តតះ ស តមាទាយ សហស្រសេនាបតេះ សមីបម៑ ឧបស្ថាយ កថិតវាន៑, ភវតះ សមីបេៜស្យ កិមបិ និវេទនមាស្តេ តស្មាត៑ ពន្ទិះ បៅលោ មាមាហូយ ភវតះ សមីបម៑ ឯនម៑ អានេតុំ ប្រាត៌្ហិតវាន៑។

19 Men Krigsøversten tog ham ved Haanden, gik hen til en Side og spurgte: „Hvad er det, som du har at melde mig?”

តទា សហស្រសេនាបតិស្តស្យ ហស្តំ ធ្ឫត្វា និជ៌នស្ថានំ នីត្វា ប្ឫឞ្ឋវាន៑ តវ កិំ និវេទនំ? តត៑ កថយ។

20 Men han sagde: „Jøderne have aftalt at bede dig om at lade Paulus føre ned for Raadet i Morgen under Foregivende af at ville have nøjere Underretning om ham.

តតះ សោកថយត៑, យិហូទីយលាកាះ បៅលេ កមបិ វិឝេឞវិចារំ ឆលំ ក្ឫត្វា តំ សភាំ នេតុំ ភវតះ សមីបេ និវេទយិតុំ អមន្ត្រយន៑។

21 Lad du dig nu ikke overtale af dem; thi mere end fyrretyve Mænd af dem lure paa ham, og de have under Forbandelser forpligtet sig til hverken at spise eller at drikke, førend de have slaaet ham ihjel; og nu ere de rede og vente paa dit Tilsagn.”

កិន្តុ មវតា តន្ន ស្វីកត៌្តវ្យំ យតស្តេឞាំ មធ្យេវត៌្តិនឝ្ចត្វារិំឝជ្ជនេភ្យោ ៜធិកលោកា ឯកមន្ត្រណា ភូត្វា បៅលំ ន ហត្វា ភោជនំ បានញ្ច ន ករិឞ្យាម ឥតិ ឝបថេន ពទ្ធាះ សន្តោ ឃាតកា ឥវ សជ្ជិតា ឥទានីំ កេវលំ ភវតោ ៜនុមតិម៑ អបេក្ឞន្តេ។

22 Da lod Krigsøversten det unge Menneske fare og bød ham: „Du skal ingen sige, at du har givet mig dette til Kende.”

យាមិមាំ កថាំ ត្វំ និវេទិតវាន៑ តាំ កស្មៃចិទបិ មា កថយេត្យុក្ត្វា សហស្រសេនាបតិស្តំ យុវានំ វិស្ឫឞ្ដវាន៑។

23 Og han kaldte et Par af Høvedsmændene til sig og sagde: „Gører to Hundrede Stridsmænd rede til at drage til Kæsarea og halvfjerdsindstyve Ryttere og to Hundrede Spydkastere fra den tredje Time i Nat;”

អនន្តរំ សហស្រសេនាបតិ រ្ទ្វៅ ឝតសេនាបតី អាហូយេទម៑ អាទិឝត៑, យុវាំ រាត្រៅ ប្រហរៃកាវឝិឞ្ដាយាំ សត្យាំ កៃសរិយានគរំ យាតុំ បទាតិសៃន្យានាំ ទ្វេ ឝតេ ឃោដការោហិសៃន្យានាំ សប្តតិំ ឝក្តិធារិសៃន្យានាំ ទ្វេ ឝតេ ច ជនាន៑ សជ្ជិតាន៑ កុរុតំ។

24 og at de skulde bringe Lastdyr for at kunne lade Paulus ride og føre ham sikkert til Landshøvdingen Feliks.

បៅលម៑ អារោហយិតុំ ផីលិក្ឞាធិបតេះ សមីបំ និវ៌្វិឃ្នំ នេតុញ្ច វាហនានិ សមុបស្ថាបយតំ។

25 Og han skrev et Brev af følgende Indhold:

អបរំ ស បត្រំ លិខិត្វា ទត្តវាន៑ តល្លិខិតមេតត៑,

26 „Klaudius Lysias hilser den mægtigste Landshøvding Feliks.

មហាមហិមឝ្រីយុក្តផីលិក្ឞាធិបតយេ ក្លៅទិយលុឞិយស្យ នមស្ការះ។

27 Denne Mand havde Jøderne grebet og vilde have slaaet ham ihjel; men jeg kom til med Krigsfolket og udfriede ham, da jeg erfarede, at han var en Romer.

យិហូទីយលោកាះ បូវ៌្វម៑ ឯនំ មានវំ ធ្ឫត្វា ស្វហស្តៃ រ្ហន្តុម៑ ឧទ្យតា ឯតស្មិន្នន្តរេ សសៃន្យោហំ តត្រោបស្ថាយ ឯឞ ជនោ រោមីយ ឥតិ វិជ្ញាយ តំ រក្ឞិតវាន៑។

28 Og da jeg vilde vide Aarsagen, hvorfor de anklagede ham, førte jeg ham ned for deres Raad

កិន្និមិត្តំ តេ តមបវទន្តេ តជ្ជ្ញាតុំ តេឞា សភាំ តមានាយិតវាន៑។

29 og fandt ham anklaget i Anledning af nogle Stridsspørgsmaal i deres Lov, men uden nogen Beskyldning, som fortjente Død eller Fængsel.

តតស្តេឞាំ វ្យវស្ថាយា វិរុទ្ធយា កយាចន កថយា សោៜបវាទិតោៜភវត៑, កិន្តុ ស ឝ្ឫង្ខលពន្ធនាហ៌ោ វា ប្រាណនាឝាហ៌ោ ភវតីទ្ឫឝះ កោប្យបរាធោ មយាស្យ ន ទ្ឫឞ្ដះ។

30 Men da jeg har faaet Underretning om, at der skulde være et hemmeligt Anslag af Jøderne imod Manden, har jeg straks sendt ham til dig efter ogsaa at have befalet Anklagerne at fremføre for dig, hvad de have imod ham.”

តថាបិ មនុឞ្យស្យាស្យ វធាត៌្ហំ យិហូទីយា ឃាតកាឥវ សជ្ជិតា ឯតាំ វាត៌្តាំ ឝ្រុត្វា តត្ក្ឞណាត៑ តវ សមីបមេនំ ប្រេឞិតវាន៑ អស្យាបវាទកាំឝ្ច តវ សមីបំ គត្វាបវទិតុម៑ អាជ្ញាបយម៑។ ភវតះ កុឝលំ ភូយាត៑។

31 Da toge Stridsmændene Paulus, som det var dem befalet, og førte ham om Natten til Antipatris.

សៃន្យគណ អាជ្ញានុសារេណ បៅលំ គ្ឫហីត្វា តស្យាំ រជន្យាម៑ អាន្តិបាត្រិនគរម៑ អានយត៑។

32 Men næste Dag lode de Rytterne drage videre med ham og vendte selv tilbage til Borgen.

បរេៜហនិ តេន សហ យាតុំ ឃោដការូឍសៃន្យគណំ ស្ថាបយិត្វា បរាវ្ឫត្យ ទុគ៌ំ គតវាន៑។

33 Da hine nu kom til Kæsarea og havde overgivet Landshøvdingen Brevet, fremstillede de ogsaa Paulus for ham.

តតះ បរេ ឃោដការោហិសៃន្យគណះ កៃសរិយានគរម៑ ឧបស្ថាយ តត្បត្រម៑ អធិបតេះ ករេ សមប៌្យ តស្យ សមីបេ បៅលម៑ ឧបស្ថាបិតវាន៑។

34 Men da han havde læst Brevet og spurgt, fra hvilken Provins han var, og havde erfaret, at han var fra Kilikien, sagde han:

តទាធិបតិស្តត្បត្រំ បឋិត្វា ប្ឫឞ្ឋវាន៑ ឯឞ កិម្ប្រទេឝីយោ ជនះ? ស កិលិកិយាប្រទេឝីយ ឯកោ ជន ឥតិ ជ្ញាត្វា កថិតវាន៑,

35 „Jeg vil forhøre dig, naar ogsaa dine Anklagere komme til Stede.” Og han bød, at han skulde holdes bevogtet i Herodes's Borg.

តវាបវាទកគណ អាគតេ តវ កថាំ ឝ្រោឞ្យាមិ។ ហេរោទ្រាជគ្ឫហេ តំ ស្ថាបយិតុម៑ អាទិឞ្ដវាន៑។