2 Samuel 22
1 David sang HERREN denne Sang, dengang HERREN havde frelst ham af alle hans Fjenders og af Sauls Haand.
Dhavhidhi akaimbira Jehovha mashoko orwiyo urwu paakarwirwa naJehovha kubva muruoko rwavavengi vake vose nomuruoko rwaSauro.
2 Han sang: »HERRE, min Klippe, min Borg, min Befrier,
Akati: “Jehovha ndiye dombo rangu, nhare yangu uye mununuri wangu;
3 min Gud, mit Bjerg, hvortil jeg tyr, mit Skjold, mit Frelseshorn, mit Værn, min Tilflugt, min Frelser, som frelser mig fra Vold!
Mwari wangu ndiye dombo rangu, ndinovanda maari, nhoo yangu, norunyanga rworuponeso rwangu. Ndiye nhare yangu, utiziro hwangu nomuponesi wangu, munondiponesa pavanhu vanoita nechisimba.
4 Jeg paakalder HERREN, den Højlovede, og frelses fra mine Fjender.
Ndinodana kuna Jehovha, iye anofanira kurumbidzwa, uye ndinoponeswa kubva kuvavengi vangu.
5 Dødens Brændinger omsluttede mig, Ødelæggelsens Strømme forfærdede mig,
“Mafungu orufu akandikomba; mvura zhinji yokuparadza yakandifukidza.
Mabote eguva akandimonera; misungo yorufu yakandivinga. (Sheol h7585)
7 i min Vaande paakaldte jeg HERREN og raabte til min Gud. Han hørte min Røst fra sin Helligdom, mit Raab fandt ind til hans Ører!
Mukutambudzika kwangu ndakadana kuna Jehovha; ndakadanidzira kuna Mwari wangu. Akanzwa inzwi rangu ari mutemberi yake; kuchema kwangu kwakasvika munzeve dzake.
8 Da rystede Jorden og skjalv, Himlens Grundvolde bæved og rysted, thi hans Vrede blussede op.
“Nyika yakadedera uye ikazungunuka, nheyo dzokudenga dzakadengenyeka; dzakadedera nokuti akanga atsamwa.
9 Røg for ud af hans Næse, fortærende Ild af hans Mund, Gløder gnistrede fra ham.
Utsi hwakakwira kubva mumhino dzake; moto unoparadza wakabuda mumuromo make, mazimbe anopisa akapfutamo.
10 Han sænkede Himlen, steg ned med Skymulm under sine Fødder;
Akakamura matenga akaburuka pasi; makore erima akanga ari pasi petsoka dzake.
11 baaret af Keruber fløj han, svæved paa Vindens Vinger;
Akatasva makerubhi akabhururuka; akabhururuka mudenga denga pamapapiro emhepo.
12 han omgav sig med Mulm som en Bolig, mørke Vandmasser, vandfyldte Skyer.
Akaita kuti rima rimupoteredze setende, iwo makore matema emvura yokudenga.
13 Fra Glansen foran ham for der Hagl og Ildgløder ud.
Kubva pakupenya kwokuvapo kwake mabhananʼana emheni akapenya.
14 HERREN tordned fra Himlen, den Højeste lod høre sin Røst;
Jehovha akatinhira ari kudenga; inzwi reWokumusoro-soro rakanzwikazve.
15 han udslynged Pile, adsplittede dem, lod Lynene funkle og skræmmede dem.
Akapfura miseve akaparadzira vavengi, mabhananʼana emheni akavaparadza.
16 Havets Bund kom til Syne, Jordens Grundvolde blottedes ved HERRENS Trusel, for hans Vredes Pust.
Mipata yegungwa yakaiswa pachena uye nheyo dzenyika dzakabudiswa pachena nokutuka kwaJehovha, nokufema kwomweya wemhino dzake.
17 Han udrakte Haanden fra det høje og greb mig, drog mig op af de vældige Vande,
“Akatambanudza ruoko ari kudenga akandibata; akandibudisa kubva pamvura yakadzika.
18 frelste mig fra mine mægtige Fjender, fra mine Avindsmænd; de var mig for stærke.
Akandinunura kubva pamuvengi wangu ane simba, kubva kuvavengi, vakanga vachindikurira pasimba.
19 Paa min Ulykkes Dag faldt de over mig, men HERREN blev mig et Værn.
Vakandivinga muzuva renjodzi yangu, asi Jehovha akanga ari mutsigiri wangu.
20 Han førte mig ud i aabent Land, han frelste mig, thi han havde Behag i mig.
Akandibudisira kunzvimbo yakafarikana; akandinunura nokuti akanga achindifarira.
21 HERREN gengældte mig efter min Retfærd, lønned mig efter mine Hænders Uskyld;
“Jehovha akandiitira zviri maererano nokururama kwangu; maererano nokuchena kwamaoko angu, akandipa mubayiro.
22 thi jeg holdt mig til HERRENS Veje, svigted i Gudløshed ikke min Gud;
Nokuti ndakachengeta nzira dzaJehovha; handina kuita chakaipa ndichitsauka kubva kuna Mwari wangu.
23 hans Bud stod mig alle for Øje, jeg veg ikke fra hans Love.
Mirayiro yake yose iri pamberi pangu; handina kutsauka kubva pamitemo yake.
24 Ustraffelig var jeg for ham og vogtede mig for Brøde.
Ndakanga ndisina chandinopomerwa pamberi pake, uye ndakazvichengeta kuti ndirege kutadza.
25 HERREN lønned mig efter min Retfærd, mine Hænders Uskyld, som var ham for Øje!
Jehovha akandipa mubayiro maererano nokururama kwangu, maererano nokuchema kwangu pamberi pake.
26 Du viser dig from mod den fromme, retsindig mod den retsindige,
“Kune vakatendeka munoratidza kutendeka kwenyu, kune vasina chavanopomerwa munoratidza kusapomerwa kwenyu,
27 du viser dig ren mod den rene og vrang mod den svigefulde.
kune vakachena munozviratidza makachena, asi kune vasakarurama munozviratidza nehasha.
28 De arme giver du Frelse, hovmodiges Øjne Skam!
Munoponesa vanozvininipisa, asi meso enyu ari pamusoro pavanozvikudza kuti muvaderedze.
29 Ja, du er min Lampe, HERRE! HERREN opklarer mit Mørke.
Imi muri mwenje wangu, Jehovha; Jehovha anoshandura rima rangu kuti rive chiedza.
30 Thi ved din Hjælp søndrer jeg Mure, ved min Guds Hjælp springer jeg over Volde.
Norubatsiro rwenyu ndinogona kuenda kundorwa neboka ravarwi; naMwari wangu ndinogona kukwira rusvingo.
31 Fuldkommen er Guds Vej, lutret er HERRENS Ord. Han er et Skjold for alle, der sætter deres Lid til ham.
“Kana ari Mwari, nzira yake yakarurama kwazvo; shoko raJehovha harina charingapomerwa. Ndiye nhoo yavose vanovanda maari.
32 Ja, hvem er Gud uden HERREN, hvem er en Klippe uden vor Gud,
Nokuti ndianiko Mwari kunze kwaJehovha? Uye ndianiko Dombo kunze kwaMwari wedu?
33 den Gud, der omgjorded mig med Kraft, jævnede Vejen for mig,
NdiMwari anondishongedza nesimba uye anoruramisa nzira yangu.
34 gjorde mine Fødder som Hindens og gav mig Fodfæste paa Højne,
Anoita tsoka dzangu kuti dzive setsoka dzenondo; anoita kuti ndigone kumira pakakwirira.
35 oplærte min Haand til Krig, saa mine Arme spændte Kobberbuen?
Anodzidzisa maoko angu kurwa; maoko angu anowembura uta hwendarira.
36 Du gav mig din Frelses Skjold, din Nedladelse gjorde mig stor;
Munondipa nhoo yenyu yokukunda, munokotamira pasi kuti mundikurise.
37 du skaffede Plads for mine Skridt, mine Ankler vaklede ikke.
Munotambanudza nzira pasi pangu, kuitira kuti zvitsitsinho zvangu zvirege kutsauka.
38 Jeg jog mine Fjender, indhentede dem, vendte først om, da de var gjort til intet,
“Ndakatevera vavengi vangu ndikavaparadza; handina kudzoka kusvikira vaparadzwa.
39 slog dem ned, saa de ej kunde rejse sig, men laa faldne under min Fod.
Ndakavaparadza zvachose, uye havana kugona kumuka; vakawira pasi petsoka dzangu.
40 Du omgjorded mig med Kraft til Kampen, mine Modstandere tvang du i Knæ for mig;
Makandishongedza nesimba rokurwa; makaita kuti vadzivisi vangu vakotame patsoka dzangu.
41 du slog mine Fjender paa Flugt mine Avindsmænd ryddede jeg af Vejen.
Makaita kuti vavengi vangu vatize pakurwa, uye ndakaparadza vavengi vangu.
42 De raabte, men ingen hjalp, til HERREN, han svared dem ikke.
Vakachemera kubatsirwa, asi hakuna munhu akavaponesa, kunyange kuna Jehovha, asi haana kupindura.
43 Jeg knuste dem som Jordens Støv, som Gadeskarn tramped jeg paa dem.
Ndakavapwanya vakatsetseka seguruva renyika; ndakavatswa uye ndikavatsika sedope riri munzira dzomumusha.
44 Du friede mig af Folkekampe, du satte mig til Folkeslags Høvding; nu tjener mig ukendte Folk;
“Makandinunura kubva pakurwisa kwavanhu vangu; makandichengetedza somutungamiri wendudzi. Vanhu vandakanga ndisingazivi vava pasi pangu.
45 Udlandets Sønner kryber for mig; blot de hører om mig, lyder de mig:
Uye vatorwa vanouya kwandiri vachidedera, pavanongondinzwa vanonditeerera.
46 Udlandets Sønner vansmægter, kommer skælvende frem af deres Skjul.
Vose vanoora mwoyo; vanouya vachidedera kubva panhare dzavo.
47 HERREN lever, højlovet min Klippe, ophøjet være min Frelses Gud,
“Jehovha mupenyu! Dombo rangu ngarirumbidzwe! Ngaakudzwe Mwari, iye Dombo, Muponesi wangu!
48 den Gud, som giver mig Hævn, lægger Folkeslag under min Fod
Ndiye Mwari anonditsivira, anoisa ndudzi pasi pangu,
49 og frier mig fra mine Fjender! Du ophøjer mig over mine Modstandere, fra Voldsmænd frelser du mig.
anondisunungura kubva kuvavengi vangu. Imi makandikudza pamusoro pavavengi vangu; kubva kuvanhu vanoita nechisimba, makandinunura.
50 HERRE, derfor priser jeg dig blandt Folkene og lovsynger dit Navn,
Naizvozvo ndichakurumbidzai, imi Jehovha, pakati pendudzi; ndicharumbidza zita renyu nenziyo.
51 du, som kraftig hjælper din Konge og viser din Salvede Miskundhed. David og hans Æt evindelig.«
“Iye anopa mambo wake kukunda kukuru; anoratidza unyoro hwake kumuzodziwa wake, kuna Dhavhidhi nezvizvarwa zvake nokusingaperi.”
