2 Samuel 22
1 David sang HERREN denne Sang, dengang HERREN havde frelst ham af alle hans Fjenders og af Sauls Haand.
| و داود در روزی که خداوند او را ازدست جمیع دشمنانش و از دست شاول رهایی داد، کلمات این سرود را برای خداوند انشا نمود. | ۱ |
2 Han sang: »HERRE, min Klippe, min Borg, min Befrier,
| و گفت: «خداوند صخره من و قلعه من و رهاننده من است. | ۲ |
3 min Gud, mit Bjerg, hvortil jeg tyr, mit Skjold, mit Frelseshorn, mit Værn, min Tilflugt, min Frelser, som frelser mig fra Vold!
| خدای صخره من که بر او توکل خواهم نمود، سپر من و شاخ نجاتم، برج بلند و ملجای من، ای نجات‌دهنده من، مرا از ظلم خواهی رهانید. | ۳ |
4 Jeg paakalder HERREN, den Højlovede, og frelses fra mine Fjender.
| خداوند را که سزاوار کل حمد است، خواهم خواند. پس از دشمنان خود خلاصی خواهم یافت. | ۴ |
5 Dødens Brændinger omsluttede mig, Ødelæggelsens Strømme forfærdede mig,
| زیرا که موجهای موت مرا احاطه نموده، وسیلهای عصیان مرا ترسانیده بود. | ۵ |
| رسنهای گور مرا احاطه نمودند. دامهای موت مرا دریافتند. (Sheol h7585) | ۶ |
7 i min Vaande paakaldte jeg HERREN og raabte til min Gud. Han hørte min Røst fra sin Helligdom, mit Raab fandt ind til hans Ører!
| در تنگی خود خداوند را خواندم. و نزد خدای خویش دعا نمودم. و او آواز مرا از هیکل خودشنید. و استغاثه من به گوش وی رسید. | ۷ |
8 Da rystede Jorden og skjalv, Himlens Grundvolde bæved og rysted, thi hans Vrede blussede op.
| آنگاه زمین متزلزل و مرتعش گردید. واساسهای آسمان بلرزیدند. و از حدت خشم اومتحرک گردیدند. | ۸ |
9 Røg for ud af hans Næse, fortærende Ild af hans Mund, Gløder gnistrede fra ham.
| از بینی وی دود متصاعد شد. و از دهان او آتش سوزان درآمد و اخگرها از آن افروخته گردید. | ۹ |
10 Han sænkede Himlen, steg ned med Skymulm under sine Fødder;
| و او آسمانها را خم کرده، نزول فرمود. وتاریکی غلیظ زیر پایهایش بود. | ۱۰ |
11 baaret af Keruber fløj han, svæved paa Vindens Vinger;
| بر کروبین سوار شده، پرواز نمود. و بر بالهای باد نمایان گردید. | ۱۱ |
12 han omgav sig med Mulm som en Bolig, mørke Vandmasser, vandfyldte Skyer.
| ظلمت را به اطراف خود سایبانها ساخت. واجتماع آبها و ابرهای متراکم افلاک را. | ۱۲ |
13 Fra Glansen foran ham for der Hagl og Ildgløder ud.
| از درخشندگی‌ای که پیش روی وی بود، اخگرهای آتش افروخته گردید. | ۱۳ |
14 HERREN tordned fra Himlen, den Højeste lod høre sin Røst;
| خداوند از آسمان رعد نمود. و حضرت اعلی آواز خویش را مسموع گردانید. | ۱۴ |
15 han udslynged Pile, adsplittede dem, lod Lynene funkle og skræmmede dem.
| تیرها فرستاده، ایشان را پراکنده ساخت. و برق را جهانیده، ایشان را سراسیمه گردانید. | ۱۵ |
16 Havets Bund kom til Syne, Jordens Grundvolde blottedes ved HERRENS Trusel, for hans Vredes Pust.
| پس عمق های دریا ظاهر شد. و اساسهای ربع مسکون منکشف گردید. از توبیخ خداوند و ازنفخه باد بینی وی. | ۱۶ |
17 Han udrakte Haanden fra det høje og greb mig, drog mig op af de vældige Vande,
| از اعلی علیین فرستاده، مرا گرفت. و از آبهای بسیار مرا بیرون کشید. | ۱۷ |
18 frelste mig fra mine mægtige Fjender, fra mine Avindsmænd; de var mig for stærke.
| مرا از دشمنان زورآورم رهایی داد. و ازمبغضانم، چونکه از من قویتر بودند. | ۱۸ |
19 Paa min Ulykkes Dag faldt de over mig, men HERREN blev mig et Værn.
| در روز شقاوت من، ایشان مرا دریافته بودند. لیکن خداوند تکیه گاه من بود. | ۱۹ |
20 Han førte mig ud i aabent Land, han frelste mig, thi han havde Behag i mig.
| مرا به مکان وسیع بیرون آورد. و مرا خلاصی داد چونکه به من رغبت می‌داشت. | ۲۰ |
21 HERREN gengældte mig efter min Retfærd, lønned mig efter mine Hænders Uskyld;
| پس خداوند مرا به حسب عدالتم جزا خواهدداد. و به حسب پاکیزگی دستم مرا مکافات خواهد رسانید. | ۲۱ |
22 thi jeg holdt mig til HERRENS Veje, svigted i Gudløshed ikke min Gud;
| زیرا که طریق های خداوند را حفظ نمودم. و ازخدای خویش عصیان نورزیدم. | ۲۲ |
23 hans Bud stod mig alle for Øje, jeg veg ikke fra hans Love.
| چونکه جمیع احکام او در مد نظر من است. واز فرایض او انحراف نورزیدم. | ۲۳ |
24 Ustraffelig var jeg for ham og vogtede mig for Brøde.
| و به حضور او کامل شدم. و از عصیان ورزیدن، خویشتن را بازداشتم. | ۲۴ |
25 HERREN lønned mig efter min Retfærd, mine Hænders Uskyld, som var ham for Øje!
| بنابراین خداوند مرا به حسب عدالتم جزا داد. و بر‌حسب صداقتی که در نظر وی داشتم. | ۲۵ |
26 Du viser dig from mod den fromme, retsindig mod den retsindige,
| با شخص رحیم، خویشتن را رحیم خواهی نمود. و با مرد کامل با کاملیت رفتار خواهی کرد. | ۲۶ |
27 du viser dig ren mod den rene og vrang mod den svigefulde.
| با شخص طاهر به طهارت عمل خواهی نمود. و با کج خلقان مخالفت خواهی کرد. | ۲۷ |
28 De arme giver du Frelse, hovmodiges Øjne Skam!
| و قوم مستمند را نجات خواهی داد. اماچشمان تو بر متکبران است تا ایشان را پست گردانی. | ۲۸ |
29 Ja, du er min Lampe, HERRE! HERREN opklarer mit Mørke.
| زیرا که تو‌ای خداوند، نور من هستی. وخداوند، تاریکی مرا به روشنایی مبدل خواهدساخت. | ۲۹ |
30 Thi ved din Hjælp søndrer jeg Mure, ved min Guds Hjælp springer jeg over Volde.
| زیرا که به استعانت تو بر لشکری تاخت آوردم. و به مدد خدای خود بر حصارها جست وخیز نمودم. | ۳۰ |
31 Fuldkommen er Guds Vej, lutret er HERRENS Ord. Han er et Skjold for alle, der sætter deres Lid til ham.
| و اما خدا، طریق وی کامل است؛ و کلام خداوند مصفا؛ و او برای جمیع متوکلانش سپرمی باشد. | ۳۱ |
32 Ja, hvem er Gud uden HERREN, hvem er en Klippe uden vor Gud,
| زیرا کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخره غیر از خدای ما؟ | ۳۲ |
33 den Gud, der omgjorded mig med Kraft, jævnede Vejen for mig,
| خدا قلعه استوار من است. و طریق مرا کامل می سازد. | ۳۳ |
34 gjorde mine Fødder som Hindens og gav mig Fodfæste paa Højne,
| و پایهایم را مثل پای غزال می‌گرداند، و مرا برمکانهای بلندم برپا می‌دارد. | ۳۴ |
35 oplærte min Haand til Krig, saa mine Arme spændte Kobberbuen?
| دستهای مرا به جنگ تعلیم می‌دهد، و به بازوی خود کمان برنجین را می‌کشم. | ۳۵ |
36 Du gav mig din Frelses Skjold, din Nedladelse gjorde mig stor;
| و سپر نجات خود را به من خواهی داد، و لطف تو مرا بزرگ خواهد ساخت. | ۳۶ |
37 du skaffede Plads for mine Skridt, mine Ankler vaklede ikke.
| قدمهای مرا در زیر من وسعت دادی که پایهایم نلغزید. | ۳۷ |
38 Jeg jog mine Fjender, indhentede dem, vendte først om, da de var gjort til intet,
| دشمنان خود را تعاقب نموده، ایشان را هلاک خواهم ساخت، و تا نابود نشوند بر نخواهم گشت. | ۳۸ |
39 slog dem ned, saa de ej kunde rejse sig, men laa faldne under min Fod.
| ایشان را خراب کرده، خرد خواهم ساخت تادیگر برنخیزند، و زیر پایهایم خواهند افتاد. | ۳۹ |
40 Du omgjorded mig med Kraft til Kampen, mine Modstandere tvang du i Knæ for mig;
| زیرا کمر مرا برای جنگ به قوت خواهی بست، و آنانی را که به ضد من برخیزند در زیر من خم خواهی ساخت. | ۴۰ |
41 du slog mine Fjender paa Flugt mine Avindsmænd ryddede jeg af Vejen.
| و دشمنانم را پیش من منهزم خواهی کرد تاخصمان خود را منقطع سازم. | ۴۱ |
42 De raabte, men ingen hjalp, til HERREN, han svared dem ikke.
| فریاد برمی آورند، اما رهاننده‌ای نیست؛ و به سوی خداوند، لیکن ایشان را اجابت نخواهدکرد. | ۴۲ |
43 Jeg knuste dem som Jordens Støv, som Gadeskarn tramped jeg paa dem.
| پس ایشان را مثل غبار زمین نرم می‌کنم. و مثل گل کوچه‌ها کوبیده، پایمال می‌سازم. | ۴۳ |
44 Du friede mig af Folkekampe, du satte mig til Folkeslags Høvding; nu tjener mig ukendte Folk;
| و تو مرا از مخاصمات قوم من خواهی رهانید، و مرا برای سرداری امت‌ها حفظ خواهی کرد، وقومی را که نشناخته بودم، مرا بندگی خواهندنمود. | ۴۴ |
45 Udlandets Sønner kryber for mig; blot de hører om mig, lyder de mig:
| غریبان نزد من تذلل خواهند کرد و به مجردشنیدن من، مرا اطاعت خواهند نمود. | ۴۵ |
46 Udlandets Sønner vansmægter, kommer skælvende frem af deres Skjul.
| غریبان پژمرده خواهند گردید و از مکان های مخفی خود با ترس بیرون خواهند آمد. | ۴۶ |
47 HERREN lever, højlovet min Klippe, ophøjet være min Frelses Gud,
| خداوند زنده است و صخره من متبارک وخدای صخره نجات من متعال باد. | ۴۷ |
48 den Gud, som giver mig Hævn, lægger Folkeslag under min Fod
| ای خدایی که برای من انتقام می‌کشی و قومهارا زیر من پست می‌سازی. | ۴۸ |
49 og frier mig fra mine Fjender! Du ophøjer mig over mine Modstandere, fra Voldsmænd frelser du mig.
| و مرا از دست دشمنانم بیرون می‌آوری و برمقاومت کنندگانم مرا بلند می‌گردانی. تو مرا ازمرد ظالم خلاصی خواهی داد. | ۴۹ |
50 HERRE, derfor priser jeg dig blandt Folkene og lovsynger dit Navn,
| بنابراین‌ای خداوند، تو را در میان امت‌ها حمدخواهم گفت. و به نام تو ترنم خواهم نمود. | ۵۰ |
51 du, som kraftig hjælper din Konge og viser din Salvede Miskundhed. David og hans Æt evindelig.«
| نجات عظیمی برای پادشاه خود می‌نماید. وبرای مسیح خویش رحمت را پدید می‌آورد. به جهت داود و ذریت وی تا ابدالاباد.» | ۵۱ |
