2 Korinterne 7
1 Derfor, efterdi vi have disse Forjættelser, I elskede! saa lader os rense os selv fra al Kødets og Aandens Besmittelse, saa vi gennemføre Hellighed i Guds Frygt!
அதஏவ ஹே ப்ரியதமா: , ஏதாத்³ரு’ஸீ²: ப்ரதிஜ்ஞா: ப்ராப்தைரஸ்மாபி⁴: ஸ²ரீராத்மநோ: ஸர்வ்வமாலிந்யம் அபம்ரு’ஜ்யேஸ்²வரஸ்ய ப⁴க்த்யா பவித்ராசார: ஸாத்⁴யதாம்’|
2 Giver os Rum; ingen have vi gjort Uret, ingen ødelagt, ingen bedraget.
யூயம் அஸ்மாந் க்³ரு’ஹ்லீத| அஸ்மாபி⁴: கஸ்யாப்யந்யாயோ ந க்ரு’த: கோ(அ)பி ந வஞ்சித: |
3 Jeg siger det ikke for at fælde Dom; jeg har jo sagt tilforn, at I ere i vore Hjerter, saa at vi dø sammen og leve sammen.
யுஷ்மாந் தோ³ஷிண: கர்த்தமஹம்’ வாக்யமேதத்³ வதா³மீதி நஹி யுஷ்மாபி⁴: ஸஹ ஜீவநாய மரணாய வா வயம்’ யுஷ்மாந் ஸ்வாந்த: கரணை ர்தா⁴ரயாம இதி பூர்வ்வம்’ மயோக்தம்’|
4 Jeg har stor Frimodighed over for eder; jeg roser mig meget af eder, jeg er fuld af Trøst, jeg strømmer over af Glæde under al vor Trængsel.
யுஷ்மாந் ப்ரதி மம மஹேத்ஸாஹோ ஜாயதே யுஷ்மாந் அத்⁴யஹம்’ ப³ஹு ஸ்²லாகே⁴ ச தேந ஸர்வ்வக்லேஸ²ஸமயே(அ)ஹம்’ ஸாந்த்வநயா பூர்ணோ ஹர்ஷேண ப்ரபு²ல்லிதஸ்²ச ப⁴வாமி|
5 Thi ogsaa da vi kom til Makedonien, havde vort Kød ingen Ro, men vi trængtes paa alle Maader: Udadtil Kampe, indadtil Angester.
அஸ்மாஸு மாகித³நியாதே³ஸ²ம் ஆக³தேஷ்வஸ்மாகம்’ ஸ²ரீரஸ்ய காசித³பி ஸா²ந்தி ர்நாப⁴வத் கிந்து ஸர்வ்வதோ ப³ஹி ர்விரோதே⁴நாந்தஸ்²ச பீ⁴த்யா வயம் அபீட்³யாமஹி|
6 Men han, som trøster de nedbøjede, Gud, han trøstede os ved Titus's Komme;
கிந்து நம்ராணாம்’ ஸாந்த்வயிதா ய ஈஸ்²வர: ஸ தீதஸ்யாக³மநேநாஸ்மாந் அஸாந்த்வயத்|
7 dog ikke alene ved hans Komme, men ogsaa ved den Trøst, hvormed han var bleven trøstet over eder, idet han fortalte os om eders Længsel, eders Graad, eders Nidkærhed for mig, saa at jeg glædede mig end mere.
கேவலம்’ தஸ்யாக³மநேந தந்நஹி கிந்து யுஷ்மத்தோ ஜாதயா தஸ்ய ஸாந்த்வநயாபி, யதோ(அ)ஸ்மாஸு யுஷ்மாகம்’ ஹார்த்³த³விலாபாஸக்தத்வேஷ்வஸ்மாகம்’ ஸமீபே வர்ணிதேஷு மம மஹாநந்தோ³ ஜாத: |
8 Thi om jeg end har bedrøvet eder ved Brevet, fortryder jeg det ikke. Om jeg ogsaa har fortrudt det, — jeg ser jo, at hint Brev, ihvorvel kun til en Tid, har bedrøvet eder, —
அஹம்’ பத்ரேண யுஷ்மாந் ஸோ²கயுக்தாந் க்ரு’தவாந் இத்யஸ்மாத்³ அந்வதப்யே கிந்த்வது⁴நா நாநுதப்யே| தேந பத்ரேண யூயம்’ க்ஷணமாத்ரம்’ ஸோ²கயுக்தீபூ⁴தா இதி மயா த்³ரு’ஸ்²யதே|
9 saa glæder jeg mig nu, ikke over, at I bleve bedrøvede, men over, at I bleve bedrøvede til Omvendelse; thi I bleve bedrøvede efter Guds Sind, for at I ikke i nogen Maade skulde lide Skade af os.
இத்யஸ்மிந் யுஷ்மாகம்’ ஸோ²கேநாஹம்’ ஹ்ரு’ஷ்யாமி தந்நஹி கிந்து மந: பரிவர்த்தநாய யுஷ்மாகம்’ ஸோ²கோ(அ)ப⁴வத்³ இத்யநேந ஹ்ரு’ஷ்யாமி யதோ(அ)ஸ்மத்தோ யுஷ்மாகம்’ காபி ஹாநி ர்யந்ந ப⁴வேத் தத³ர்த²ம்’ யுஷ்மாகம் ஈஸ்²வரீய: ஸோ²கோ ஜாத: |
10 Thi den Bedrøvelse, der er efter Guds Sind, virker Omvendelse til Frelse, som ikke fortrydes; men Verdens Bedrøvelse virker Død.
ஸ ஈஸ்²வரீய: ஸோ²க: பரித்ராணஜநகம்’ நிரநுதாபம்’ மந: பரிவர்த்தநம்’ ஸாத⁴யதி கிந்து ஸாம்’ஸாரிக: ஸோ²கோ ம்ரு’த்யும்’ ஸாத⁴யதி|
11 Thi se, just dette, at I bleve bedrøvede efter Guds Sind, hvor stor en Iver virkede det ikke hos eder, ja Forsvar, ja Harme, ja Frygt, ja Længsel, ja Nidkærhed, ja Straf! Paa enhver Maade beviste I, at I selv vare rene i den Sag.
பஸ்²யத தேநேஸ்²வரீயேண ஸோ²கேந யுஷ்மாகம்’ கிம்’ ந ஸாதி⁴தம்’? யத்நோ தோ³ஷப்ரக்ஷாலநம் அஸந்துஷ்டத்வம்’ ஹார்த்³த³ம் ஆஸக்தத்வம்’ ப²லதா³நஞ்சைதாநி ஸர்வ்வாணி| தஸ்மிந் கர்ம்மணி யூயம்’ நிர்ம்மலா இதி ப்ரமாணம்’ ஸர்வ்வேண ப்ரகாரேண யுஷ்மாபி⁴ ர்த³த்தம்’|
12 Altsaa, naar jeg skrev til eder, var det ikke for hans Skyld, som gjorde Uret, ikke heller for hans Skyld, som led Uret, men for at eders Iver for os skulde blive aabenbar hos eder for Guds Aasyn.
யேநாபராத்³த⁴ம்’ தஸ்ய க்ரு’தே கிம்’வா யஸ்யாபராத்³த⁴ம்’ தஸ்ய க்ரு’தே மயா பத்ரம் அலேகி² தந்நஹி கிந்து யுஷ்மாநத்⁴யஸ்மாகம்’ யத்நோ யத்³ ஈஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத்³ யுஷ்மத்ஸமீபே ப்ரகாஸே²த தத³ர்த²மேவ|
13 Derfor ere vi blevne trøstede. Men til vor Trøst kom end yderligere Glæden over Titus's Glæde, fordi hans Aand har faaet Vederkvægelse fra eder alle.
உக்தகாரணாத்³ வயம்’ ஸாந்த்வநாம்’ ப்ராப்தா: ; தாஞ்ச ஸாந்த்வநாம்’ விநாவரோ மஹாஹ்லாத³ஸ்தீதஸ்யாஹ்லாதா³த³ஸ்மாபி⁴ ர்லப்³த⁴: , யதஸ்தஸ்யாத்மா ஸர்வ்வை ர்யுஷ்மாபி⁴ஸ்த்ரு’ப்த: |
14 Thi i hvad jeg end har rost mig af eder for ham, er jeg ikke bleven til Skamme; men ligesom vi i alle Ting have talt Sandhed til eder, saaledes er ogsaa vor Ros for Titus bleven Sandhed.
பூர்வ்வம்’ தஸ்ய ஸமீபே(அ)ஹம்’ யுஷ்மாபி⁴ர்யத்³ அஸ்²லாகே⁴ தேந நாலஜ்ஜே கிந்து வயம்’ யத்³வத்³ யுஷ்மாந் ப்ரதி ஸத்யபா⁴வேந ஸகலம் அபா⁴ஷாமஹி தத்³வத் தீதஸ்ய ஸமீபே(அ)ஸ்மாகம்’ ஸ்²லாக⁴நமபி ஸத்யம்’ ஜாதம்’|
15 Og hans Hjerte drages inderligere til eder, naar han mindes Lydigheden hos eder alle, hvorledes I modtoge ham med Frygt og Bæven.
யூயம்’ கீத்³ரு’க் தஸ்யாஜ்ஞா அபாலயத ப⁴யகம்பாப்⁴யாம்’ தம்’ க்³ரு’ஹீதவந்தஸ்²சைதஸ்ய ஸ்மரணாத்³ யுஷ்மாஸு தஸ்ய ஸ்நேஹோ பா³ஹுல்யேந வர்த்ததே|
16 Jeg glæder mig over, at jeg i alt kan lide paa eder.
யுஷ்மாஸ்வஹம்’ ஸர்வ்வமாஸ²ம்’ஸே, இத்யஸ்மிந் மமாஹ்லாதோ³ ஜாயதே|
