2 Korinterne 7
1 Derfor, efterdi vi have disse Forjættelser, I elskede! saa lader os rense os selv fra al Kødets og Aandens Besmittelse, saa vi gennemføre Hellighed i Guds Frygt!
ତଃବେ, ଏ ଲାଡାର୍ମଃନ୍, ଇ ସଃବୁ ସଃୟ୍ତ୍ ଅଃମିକ୍ ସଃୟ୍ତ୍ କଃରା ଅୟ୍ଆଚେ, ଗଃଗାଳ୍ ଆର୍ ଆତ୍ମାର୍ ସଃବୁ ବିଟାଳ୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ଅଃହ୍ଣା ଅଃହ୍ଣାକ୍ ନିର୍ମୁଳ୍ କଃରୁଆଁ, ଆରେକ୍ ଇସ୍ୱର୍କେ ଡିରିକଃରି ପବିତ୍ର ତଃୟ୍ ସିଦ୍ ଅଃଉଁଆ ।
2 Giver os Rum; ingen have vi gjort Uret, ingen ødelagt, ingen bedraget.
ତୁମିମଃନାର୍ ମଃନେ ଅଃମିମଃନ୍କ୍ ଟାଣ୍ ଦିଆ; ଅଃମିମଃନ୍ କାର୍ ଅଃନ୍ୟାୟ୍ ନଃକେରୁ, କାର୍ ନଃସ୍ଟ୍ ନଃକେରୁ, କାର୍ତଃୟ୍ ହୁଣି କାୟ୍ରି ଲାବ୍ କଃରୁକେ ଚେସ୍ଟା ନଃକେରୁ ।
3 Jeg siger det ikke for at fælde Dom; jeg har jo sagt tilforn, at I ere i vore Hjerter, saa at vi dø sammen og leve sammen.
ମୁୟ୍ଁ ତୁମିମଃନ୍କେ ଦଃସ୍ ଦେଉଁକ୍ ଇରି ନଃକୟ୍ଁ; କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ମୁୟ୍ଁ ହୁର୍ବେ କୟ୍ଆଚି, ତୁମିମଃନ୍କେ ଅଃମିମଃନାର୍ ମଃନ୍ବିତ୍ରେ ଇବାନ୍ୟା ଟାଣ୍ ହାୟ୍ ଆଚାସ୍ ଜେ, ମଃଲେକ୍ ଅଃମିମଃନ୍ ସଃଙ୍ଗେ ମଃରୁଆଁ, ଆରେକ୍ ବାଚ୍ଲେକ୍ ସଃଙ୍ଗେ ବଚୁଆଁ ।
4 Jeg har stor Frimodighed over for eder; jeg roser mig meget af eder, jeg er fuld af Trøst, jeg strømmer over af Glæde under al vor Trængsel.
ତୁମିମଃନାର୍ ତଃୟ୍ ମର୍ ହୁରାହୁରି ବିସ୍ୱାସ୍ ଆଚେ, ତୁମିମଃନାର୍ ବିସୟେ ମର୍ ବଃଡେ ଗଃର୍ବ୍; ମୁୟ୍ଁ ସୁସ୍ତାୟ୍ ହୁର୍ନ୍ ଅୟ୍ ଆଚି, ଅଃମିମଃନାର୍ ସଃବୁ କଃସ୍ଟ୍ ତଃୟ୍ ମର୍ ସଃର୍ଦା ଉଚ୍ଳି ଜଃଉଁଲି ।
5 Thi ogsaa da vi kom til Makedonien, havde vort Kød ingen Ro, men vi trængtes paa alle Maader: Udadtil Kampe, indadtil Angester.
କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ମାକିଦନିଆ ତଃୟ୍ ହଚ୍ଲା ହଃଚେ ହେଁ ହଃଦାୟ୍ ମାଡ୍ଗଳ୍ ଆର୍ ବିତ୍ରେ ଡିର୍, ଇବାନ୍ୟା ସଃବୁ ହଃର୍କାରେ କଃସ୍ଟ୍ ବୟଃଗ୍ କଃଲାକ୍ ଅଃମିମଃନାର୍ ଗଃଗାଳ୍ ହେଁ ବିସାଉଁକ୍ ନଃହାୟ୍ଲି ।
6 Men han, som trøster de nedbøjede, Gud, han trøstede os ved Titus's Komme;
ଅୟ୍ଲେକ୍ ହେଁ ନିରାସ୍ ରିଲା ଲକ୍କେ ସୁସ୍ତା ଦଃୟ୍ଦ୍ ଜୁୟ୍ ଇସ୍ୱର୍, ସେ ତିତସ୍ ଆୟ୍ଲାକ୍ ଅଃମିମଃନ୍କ୍ ସୁସ୍ତା ଦିଲା ।
7 dog ikke alene ved hans Komme, men ogsaa ved den Trøst, hvormed han var bleven trøstet over eder, idet han fortalte os om eders Længsel, eders Graad, eders Nidkærhed for mig, saa at jeg glædede mig end mere.
ଆର୍ ସେ ଅଃବ୍କା ଆୟ୍ଲାକ୍ ନାୟ୍, ମଃତର୍ ଜୁୟ୍ ସୁସ୍ତା ତଃୟ୍ ସେ ତୁମିମଃନାର୍ ହାକ୍ ଜୁୟ୍ ଜୁୟ୍ ସୁସ୍ତା ହାୟ୍ରିଲା, ସେ ହେଁ ସୁସ୍ତା ଦିଲା, ବଃଲେକ୍ ମର୍ ଗିନେ ତୁମାର୍ କଃତେକ୍ ଦୁକ୍ ମରବାଟ୍ୟା ଅଃଉଁକେ କଃଡେକ୍ ସଃର୍ଦା ସେତାକ୍ ଜଃବର୍ ସଃର୍ଦା ଅୟ୍ ଆଚି ।
8 Thi om jeg end har bedrøvet eder ved Brevet, fortryder jeg det ikke. Om jeg ogsaa har fortrudt det, — jeg ser jo, at hint Brev, ihvorvel kun til en Tid, har bedrøvet eder, —
ଜୁୟ୍ତାର୍ ଗିନେ ମର୍ ଚିଟି ତୁମିମଃନ୍କେ ଦୁକ୍ ଦିଲି ଅୟ୍ଲେକ୍ ହେଁ, ମୁଁୟ୍ଁ ସେତାର୍ଗିନେ ଦୁକ୍ ନଃକେରି; ସେ ଚିଟି ତୁମିମଃନ୍କେ ଅଃଳକ୍ କାଳ୍ ହଃତେକ୍ ଦିଲେ ।
9 saa glæder jeg mig nu, ikke over, at I bleve bedrøvede, men over, at I bleve bedrøvede til Omvendelse; thi I bleve bedrøvede efter Guds Sind, for at I ikke i nogen Maade skulde lide Skade af os.
ଅଃବେ ସଃର୍ଦା ଅଃଉଁଲେ, ତୁମିମଃନ୍ ଜେ ଦୁକ୍ କଃଲାସ୍, ସେତାର୍ଗିନେ ନାୟ୍, ମଃତର୍ ତୁମିମଃନାର୍ ଦୁକ୍ ଜେ ତୁମିମଃନ୍କେ ବାଦ୍ଲାୟ୍ଲି, ସେତାର୍ଗିନେ; ଜୁୟ୍ତାର୍ ଗିନେ ଅଃମାର୍ ତଃୟ୍ ତୁମାର୍ ଜଃନ୍କଃରି କାୟ୍ରି ଉଣା ନଃହେଳ ସେତାକ୍, ତୁମିମଃନ୍କେ ଇସ୍ୱରାର୍ ଇଚା ହଃର୍କାରେ ଦୁକ୍ ହାୟ୍ଲାସ୍ ।
10 Thi den Bedrøvelse, der er efter Guds Sind, virker Omvendelse til Frelse, som ikke fortrydes; men Verdens Bedrøvelse virker Død.
କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ଇସ୍ୱରାର୍ ଇଚା ହଃର୍କାରେ ଜୁୟ୍ ଦୁକ୍, ସେରି ମୁକ୍ଳାଉତା ଗିନେ ଇବାନ୍ୟା ମଃନ୍ ବାଦ୍ଲାଉତାର୍ ଆଣେଦ୍, ଜୁୟ୍ତାର୍ ଗିନେ ମଃନ୍ ଦୁକ୍ନାୟ୍; ମଃତର୍ ଜଃଗତାର୍ ଦୁକ୍ ମଃର୍ନ୍ ଆଣେଦ୍ ।
11 Thi se, just dette, at I bleve bedrøvede efter Guds Sind, hvor stor en Iver virkede det ikke hos eder, ja Forsvar, ja Harme, ja Frygt, ja Længsel, ja Nidkærhed, ja Straf! Paa enhver Maade beviste I, at I selv vare rene i den Sag.
ଦଃକା ଜୁୟ୍ତାର୍ ଗିନେ, ଇସ୍ୱରାର୍ ଇଚା ହଃର୍କାରେ ତୁମିମଃନ୍ ଇ ଦୁକ୍ ହାୟ୍ଲାସ୍, ସେରି ତୁମିମଃନାର୍ ତଃୟ୍ କଃତେକ୍ ସଃର୍ଦାର୍ କଃତା, କଃତେକ୍ ବିରଦେ କୟ୍ ବାଙ୍ଗାଉତାର୍, କଃତେକ୍ ରିସାକଃତା, କଃତେକ୍ ଡିର୍, କଃତେକ୍ ଇଚା, କଃତେକ୍ ଉଦ୍ଜଗି, କଃତେକ୍ ବାଦୁଲ୍ତାର୍ ଆଣିଆଚେ । ଇ ବିସୟେ ତୁମିମଃନ୍ ହୁରାହୁରି ନିର୍ଦସି ବଃଲି ଟିକ୍ ହଃର୍ମାଣ୍ ଦଃୟ୍ ଆଚାସ୍ ।
12 Altsaa, naar jeg skrev til eder, var det ikke for hans Skyld, som gjorde Uret, ikke heller for hans Skyld, som led Uret, men for at eders Iver for os skulde blive aabenbar hos eder for Guds Aasyn.
ଇତାର୍ ଗିନେ ମୁୟ୍ଁ ତୁମିମଃନାର୍ ଚଃମେ ସେ ଚିଟି ଲେକ୍ଲେ, ଅୟ୍ଲେକ୍ ହେଁ ଜେ ଅଃନ୍ୟାୟ୍ କଃରିଆଚେ, ଆର୍ ଜେ ଅଃନ୍ୟାୟ୍ ସଃମ୍ବାଳି ଆଚେ, ତାର୍ ଗିନେ ଲେକ୍ଲେ, ସେରି ନାୟ୍, ମଃତର୍ ଅଃମିମଃନାର୍ ଗିନେ ତୁମିମଃନାର୍ ଇଚା ଜଃନ୍କଃରି ଇସ୍ୱରାର୍ ତଃୟ୍ ତୁମିମଃନାର୍ ବିତ୍ରେ ଜାଣା ହଃଳେଦ୍, ସେତାର୍ଗିନେ ଲେକ୍ଲେ । ତଃବେ ଅଃମିମଃନ୍ ସୁସ୍ତା ହାୟ୍ଆଚୁ ।
13 Derfor ere vi blevne trøstede. Men til vor Trøst kom end yderligere Glæden over Titus's Glæde, fordi hans Aand har faaet Vederkvægelse fra eder alle.
ଆରେକ୍ ଅଃମିମଃନାର୍ ସୁସ୍ତାୟ୍ ଅଃମିମଃନ୍ ତିତସାର୍ ସଃର୍ଦାର୍ ଗିନେ ଆରେକ୍ ଅଃଦିକ୍ ସଃର୍ଦା କଃଲୁ, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ତାର୍ ଆତ୍ମା ତୁମି ସଃବୁ ଲକାର୍ ତଃୟ୍ ଜିବନ୍ ଅୟ୍ଆଚେ ।
14 Thi i hvad jeg end har rost mig af eder for ham, er jeg ikke bleven til Skamme; men ligesom vi i alle Ting have talt Sandhed til eder, saaledes er ogsaa vor Ros for Titus bleven Sandhed.
ଜୁୟ୍ତାର୍ ଗିନେ ଜଦି କୁୟ୍ କଃତାୟ୍ ତିତସାର୍ ଚଃମେ ତୁମିମଃନାର୍ ବିସୟେ ମୁୟ୍ଁ ଗଃର୍ବ୍ କଃରି ଆଚି, ତଃବେ ଲାଜ୍ ନଃକେରି, ମଃତର୍ ଜଃନ୍କଃରି ଅଃମିମଃନ୍ ସଃବୁ କଃତାୟ୍ ତୁମିମଃନଃକ୍ ସଃତ୍ କୟ୍ରିଲୁ, ସେବାନ୍ୟା ତିତସାର୍ ମୁଏଁ ଅଃମିମଃନାର୍ ଗଃର୍ବ୍ ହେଁ ସଃତ୍ ବଃଲି ଜାଣା ଜଃଉଁଲି ।
15 Og hans Hjerte drages inderligere til eder, naar han mindes Lydigheden hos eder alle, hvorledes I modtoge ham med Frygt og Bæven.
ଆର୍ ଜଃନ୍କା ଡିର୍ ଆର୍ ବେମ୍ରି ତଃୟ୍ ତୁମିମଃନ୍କେ ତାକେ ଆଗଳି କଃରି ସଃବୁ ଲକ୍ ତାର୍ କଃତା ମାନ୍ଲାସ୍, ଇରି ଏତାୟ୍ କଃରି ତୁମାର୍ ହାକ୍ ତାର୍ ମଃନ୍ବିତ୍ରାର୍ ଲାଡ୍ ଅଃଦିକ୍ ବାଡୁଲି ।
16 Jeg glæder mig over, at jeg i alt kan lide paa eder.
ମୁୟ୍ଁ ଜେ ସଃବୁ କଃତାୟ୍ ତୁମିମଃନାର୍ ତଃୟ୍ ହୁରାହୁରି ବିସ୍ୱାସ୍ କଃରୁ ହାରି, ଇତାର୍ ଗିନେ ସଃର୍ଦା କଃରୁଲେ ।
