2 Korinterne 6
1 Men som Medarbejdere formane vi ogsaa til, at I ikke forgæves maa have modtaget Guds Naade;
තස්‍ය සහායා වයං යුෂ්මාන් ප්‍රාර්ථයාමහේ, ඊශ්වරස්‍යානුග්‍රහෝ යුෂ්මාභි ර්වෘථා න ගෘහ්‍යතාං|
2 (han siger jo: „Paa en behagelig Tid bønhørte jeg dig, og paa en Frelsens Dag hjalp jeg dig.” Se, nu er det en velbehagelig Tid, se, nu er det en Frelsens Dag; )
තේනෝක්තමේතත්, සංශ්‍රෝෂ්‍යාමි ශුභේ කාලේ ත්වදීයාං ප්‍රාර්ථනාම් අහං| උපකාරං කරිෂ්‍යාමි පරිත්‍රාණදිනේ තව| පශ්‍යතායං ශුභකාලඃ පශ්‍යතේදං ත්‍රාණදිනං|
3 og vi give ikke i nogen Ting noget Anstød, for at Tjenesten ikke skal blive lastet;
අස්මාකං පරිචර‍්‍ය්‍යා යන්නිෂ්කලඞ්කා භවේත් තදර්ථං වයං කුත්‍රාපි විඝ්නං න ජනයාමඃ,
4 men i alting anbefale vi som Guds Tjenere os selv ved stor Udholdenhed i Trængsler, i Nød, i Angester,
කින්තු ප්‍රචුරසහිෂ්ණුතා ක්ලේශෝ දෛන්‍යං විපත් තාඩනා කාරාබන්ධනං නිවාසහීනත්වං පරිශ්‍රමෝ ජාගරණම් උපවසනං
5 under Slag, i Fængsler, under Oprør, under Besværligheder, i Nattevaagen, i Faste,
නිර්ම්මලත්වං ඥානං මෘදුශීලතා හිතෛෂිතා
6 ved Renhed, ved Kundskab, ved Langmodighed, ved Velvillighed, ved den Helligaand, ved uskrømtet Kærlighed,
පවිත්‍ර ආත්මා නිෂ්කපටං ප්‍රේම සත්‍යාලාප ඊශ්වරීයශක්ති
7 ved Sandheds Ord, ved Guds Kraft, ved Retfærdighedens Vaaben baade til Angreb og Forsvar;
ර්දක්‍ෂිණවාමාභ්‍යාං කරාභ්‍යාං ධර්ම්මාස්ත්‍රධාරණං
8 ved Ære og Vanære, ved ondt Rygte og godt Rygte; som Forførere og dog sanddrue;
මානාපමානයෝරඛ්‍යාතිසුඛ්‍යාත්‍යෝ ර්භාගිත්වම් ඒතෛඃ සර්ව්වෛරීශ්වරස්‍ය ප්‍රශංස්‍යාන් පරිචාරකාන් ස්වාන් ප්‍රකාශයාමඃ|
9 som ukendte og dog velkendte; som døende, og se, vi leve; som de, der tugtes, dog ikke til Døde;
භ්‍රමකසමා වයං සත්‍යවාදිනෝ භවාමඃ, අපරිචිතසමා වයං සුපරිචිතා භවාමඃ, මෘතකල්පා වයං ජීවාමඃ, දණ්ඩ්‍යමානා වයං න හන්‍යාමහේ,
10 som bedrøvede, dog altid glade; som fattige, der dog gøre mange rige; som de, der intet have, og dog eje alt.
ශෝකයුක්තාශ්ච වයං සදානන්දාමඃ, දරිද්‍රා වයං බහූන් ධනිනඃ කුර්ම්මඃ, අකිඤ්චනාශ්ච වයං සර්ව්වං ධාරයාමඃ|
11 Vor Mund er opladt over for eder, Korinthiere! vort Hjerte er udvidet.
හේ කරින්ථිනඃ, යුෂ්මාකං ප්‍රති මමාස්‍යං මුක්තං මමාන්තඃකරණාඤ්ච විකසිතං|
12 I have ikke snæver Plads i os, men der er snæver Plads i eders Hjerter.
යූයං මමාන්තරේ න සඞ්කෝචිතාඃ කිඤ්ච යූයමේව සඞ්කෝචිතචිත්තාඃ|
13 Men ligesaa til Gengæld (jeg taler som til mine Børn), maa ogsaa I udvide eders Hjerter!
කින්තු මහ්‍යං න්‍යාය්‍යඵලදානාර්ථං යුෂ්මාභිරපි විකසිතෛ ර්භවිතව්‍යම් ඉත්‍යහං නිජබාලකානිව යුෂ්මාන් වදාමි|
14 Drager ikke i ulige Aag med vantro; thi hvad Fællesskab har Retfærdighed og Lovløshed? eller hvad Samfund har Lys med Mørke?
අපරම් අප්‍රත්‍යයිභිඃ සාර්ද්ධං යූයම් ඒකයුගේ බද්ධා මා භූත, යස්මාද් ධර්ම්මාධර්ම්මයෝඃ කඃ සම්බන්ධෝ(අ)ස්ති? තිමිරේණ සර්ද්ධං ප්‍රභායා වා කා තුලනාස්ති?
15 Hvad Samklang er der mellem Kristus og Belial? eller hvad Delagtighed har en troende med en vantro?
බිලීයාලදේවේන සාකං ඛ්‍රීෂ්ටස්‍ය වා කා සන්ධිඃ? අවිශ්වාසිනා සාර්ද්ධං වා විශ්වාසිලෝකස්‍යාංශඃ කඃ?
16 Hvad Samstemning har Guds Tempel med Afguder? Thi vi ere den levende Guds Tempel, ligesom Gud har sagt: „Jeg vil bo og vandre iblandt dem, og jeg vil være deres Gud, og de skulle være mit Folk.”
ඊශ්වරස්‍ය මන්දිරේණ සහ වා දේවප්‍රතිමානාං කා තුලනා? අමරස්‍යේශ්වරස්‍ය මන්දිරං යූයමේව| ඊශ්වරේණ තදුක්තං යථා, තේෂාං මධ්‍යේ(අ)හං ස්වාවාසං නිධාස්‍යාමි තේෂාං මධ්‍යේ ච යාතායාතං කුර්ව්වන් තේෂාම් ඊශ්වරෝ භවිෂ්‍යාමි තේ ච මල්ලෝකා භවිෂ්‍යන්ති|
17 „Derfor gaar ud fra dem og udskiller eder fra dem, siger Herren, og rører ikke noget urent; og jeg vil antage mig eder,”
අතෝ හේතෝඃ පරමේශ්වරඃ කථයති යූයං තේෂාං මධ්‍යාද් බහිර්භූය පෘථග් භවත, කිමප්‍යමේධ්‍යං න ස්පෘශත; තේනාහං යුෂ්මාන් ග්‍රහීෂ්‍යාමි,
18 „og jeg vil være eders Fader, og I skulle være mine Sønner og Døtre, siger Herren, den Almægtige.”
යුෂ්මාකං පිතා භවිෂ්‍යාමි ච, යූයඤ්ච මම කන්‍යාපුත්‍රා භවිෂ්‍යථේති සර්ව්වශක්තිමතා පරමේශ්වරේණෝක්තං|
