2 Korinterne 3
1 Begynde vi atter at anbefale os selv? eller behøve vi, som nogle, Anbefalingsbreve til eder eller fra eder?
වයං කිම් ආත්මප්‍රශංසනං පුනරාරභාමහේ? යුෂ්මාන් ප්‍රති යුෂ්මත්තෝ වා පරේෂාං කේෂාඤ්චිද් ඉවාස්මාකමපි කිං ප්‍රශංසාපත්‍රේෂු ප්‍රයෝජනම් ආස්තේ?
2 I ere vort Brev, som er indskrevet i vore Hjerter, og som kendes og læses af alle Mennesker,
යූයමේවාස්මාකං ප්‍රශංසාපත්‍රං තච්චාස්මාකම් අන්තඃකරණේෂු ලිඛිතං සර්ව්වමානවෛශ්ච ඥේයං පඨනීයඤ්ච|
3 idet det ligger klart for Dagen, at I ere et Kristi Brev, udfærdiget af os, indskrevet ikke med Blæk, men med den levende Guds Aand, ikke paa Stentavler, men paa Hjerters Kødtavler.
යතෝ (අ)ස්මාභිඃ සේවිතං ඛ්‍රීෂ්ටස්‍ය පත්‍රං යූයපේව, තච්ච න මස්‍යා කින්ත්වමරස්‍යේශ්වරස්‍යාත්මනා ලිඛිතං පාෂාණපත්‍රේෂු තන්නහි කින්තු ක්‍රව්‍යමයේෂු හෘත්පත්‍රේෂු ලිඛිතමිති සුස්පෂ්ටං|
4 Men en saadan Tillid have vi til Gud ved Kristus,
ඛ්‍රීෂ්ටේනේශ්වරං ප්‍රත්‍යස්මාකම් ඊදෘශෝ දෘඪවිශ්වාසෝ විද්‍යතේ;
5 ikke at vi af os selv ere dygtige til at udtænke noget som ud af os selv; men vor Dygtighed er af Gud,
වයං නිජගුණේන කිමපි කල්පයිතුං සමර්ථා ඉති නහි කින්ත්වීශ්වරාදස්මාකං සාමර්ථ්‍යං ජායතේ|
6 som ogsaa gjorde os dygtige til at være en ny Pagts Tjenere, ikke Bogstavens, men Aandens; thi Bogstaven ihjelslaar, men Aanden levendegør.
තේන වයං නූතනනියමස්‍යාර්ථතෝ (අ)ක්‍ෂරසංස්ථානස්‍ය තන්නහි කින්ත්වාත්මන ඒව සේවනසාමර්ථ්‍යං ප්‍රාප්තාඃ| අක්‍ෂරසංස්ථානං මෘත්‍යුජනකං කින්ත්වාත්මා ජීවනදායකඃ|
7 Men naar Dødens Tjeneste, med Bogstaver indristet i Stene, fremtraadte i Herlighed, saa at Israels Børn ikke kunde fæste Øjet paa Mose Ansigt paa Grund af hans Ansigts Herlighed, som dog forsvandt,
අක්‍ෂරෛ ර්විලිඛිතපාෂාණරූපිණී යා මෘත්‍යෝඃ සේවා සා යදීදෘක් තේජස්විනී ජාතා යත්තස්‍යාචිරස්ථායිනස්තේජසඃ කාරණාත් මූසසෝ මුඛම් ඉස්‍රායේලීයලෝකෛඃ සංද්‍රෂ්ටුං නාශක්‍යත,
8 hvorledes skal da ikke Aandens Tjeneste end mere være i Herlighed?
තර්හ්‍යාත්මනඃ සේවා කිං තතෝ(අ)පි බහුතේජස්විනී න භවේත්?
9 Thi naar Fordømmelsens Tjeneste havde Herlighed, er meget mere Retfærdighedens Tjeneste rig paa Herlighed.
දණ්ඩජනිකා සේවා යදි තේජෝයුක්තා භවේත් තර්හි පුණ්‍යජනිකා සේවා තතෝ(අ)ධිකං බහුතේජෝයුක්තා භවිෂ්‍යති|
10 Ja, det herlige er jo i dette Tilfælde endog uden Herlighed i Sammenligning med den endnu større Herlighed.
උභයෝස්තුලනායාං කෘතායාම් ඒකස්‍යාස්තේජෝ ද්විතීයායාඃ ප්‍රඛරතරේණ තේජසා හීනතේජෝ භවති|
11 Thi naar det, der forsvandt, fremtraadte med Herlighed, da skal meget mere det, der bliver, være i Herlighed.
යස්මාද් යත් ලෝපනීයං තද් යදි තේජෝයුක්තං භවේත් තර්හි යත් චිරස්ථායි තද් බහුතරතේජෝයුක්තමේව භවිෂ්‍යති|
12 Efterdi vi altsaa have et saadant Haab, gaa vi frem med stor Frimodighed
ඊදෘශීං ප්‍රත්‍යාශාං ලබ්ධ්වා වයං මහතීං ප්‍රගල්භතාං ප්‍රකාශයාමඃ|
13 og gøre ikke som Moses, der lagde et Dække over sit Ansigt, for at Israels Børn ikke skulde fæste Øjet paa, at det, der forsvandt, fik Ende.
ඉස්‍රායේලීයලෝකා යත් තස්‍ය ලෝපනීයස්‍ය තේජසඃ ශේෂං න විලෝකයේයුස්තදර්ථං මූසා යාදෘග් ආවරණේන ස්වමුඛම් ආච්ඡාදයත් වයං තාදෘක් න කුර්ම්මඃ|
14 Men deres Tanker bleve forhærdede; thi indtil den Dag i Dag forbliver det samme Dække over Oplæsningen af den gamle Pagt uden at tages bort; thi i Kristus er det, at det svinder.
තේෂාං මනාංසි කඨිනීභූතානි යතස්තේෂාං පඨනසමයේ ස පුරාතනෝ නියමස්තේනාවරණේනාද්‍යාපි ප්‍රච්ඡන්නස්තිෂ්ඨති|
15 Men der ligger indtil denne Dag et Dække over deres Hjerte, naar Moses oplæses;
තච්ච න දූරීභවති යතඃ ඛ්‍රීෂ්ටේනෛව තත් ලුප්‍යතේ| මූසසඃ ශාස්ත්‍රස්‍ය පාඨසමයේ(අ)ද්‍යාපි තේෂාං මනාංසි තේනාවරණේන ප්‍රච්ඡාද්‍යන්තේ|
16 naar de derimod omvende sig til Herren, da borttages Dækket.
කින්තු ප්‍රභුං ප්‍රති මනසි පරාවෘත්තේ තද් ආවරණං දූරීකාරිෂ්‍යතේ|
17 Men Herren er Aanden, og hvor Herrens Aand er, er der Frihed.
යඃ ප්‍රභුඃ ස ඒව ස ආත්මා යත්‍ර ච ප්‍රභෝරාත්මා තත්‍රෛව මුක්තිඃ|
18 Men alle vi, som med ubedækket Ansigt skue Herrens Herlighed som i et Spejl, blive forvandlede til det samme Billede, fra Herlighed til Herlighed, saasom det er fra Aandens Herre.
වයඤ්ච සර්ව්වේ(අ)නාච්ඡාදිතේනාස්‍යේන ප්‍රභෝස්තේජසඃ ප්‍රතිබිම්බං ගෘහ්ලන්ත ආත්මස්වරූපේණ ප්‍රභුනා රූපාන්තරීකෘතා වර්ද්ධමානතේජෝයුක්තාං තාමේව ප්‍රතිමූර්ත්තිං ප්‍රාප්නුමඃ|
