1 Peter 2
1 Derfor aflægger al Ondskab og al Svig og Hykleri og Avind og al Bagtalelse,
සර්ව්වාන් ද්වේෂාන් සර්ව්වාංශ්ච ඡලාන් කාපට්‍යානීර්ෂ්‍යාඃ සමස්තග්ලානිකථාශ්ච දූරීකෘත්‍ය
2 og higer som nyfødte Børn efter Ordets uforfalskede Mælk, for at I kunne vokse ved den til Frelse,
යුෂ්මාභිඃ පරිත්‍රාණාය වෘද්ධිප්‍රාප්ත්‍යර්ථං නවජාතශිශුභිරිව ප්‍රකෘතං වාග්දුග්ධං පිපාස්‍යතාං|
3 om I da have smagt, at Herren er god.
යතඃ ප්‍රභු ර්මධුර ඒතස්‍යාස්වාදං යූයං ප්‍රාප්තවන්තඃ|
4 Kommer til ham, den levende Sten, der vel er forkastet af Menneskene, men er udvalgt og dyrebar for Gud,
අපරං මානුෂෛරවඥාතස්‍ය කින්ත්වීශ්වරේණාභිරුචිතස්‍ය බහුමූල්‍යස්‍ය ජීවත්ප්‍රස්තරස්‍යේව තස්‍ය ප්‍රභෝඃ සන්නිධිම් ආගතා
5 og lader eder selv som levende Stene opbygge som et aandeligt Hus, til et helligt Præsteskab, til at frembære aandelige Ofre, velbehagelige for Gud ved Jesus Kristus.
යූයමපි ජීවත්ප්‍රස්තරා ඉව නිචීයමානා ආත්මිකමන්දිරං ඛ්‍රීෂ්ටේන යීශුනා චේශ්වරතෝෂකාණාම් ආත්මිකබලීනාං දානාර්ථං පවිත්‍රෝ යාජකවර්ගෝ භවථ|
6 Thi det hedder i et Skriftsted: „Se, jeg lægger i Zion en Hovedhjørnesten, som er udvalgt og dyrebar; og den, som tror paa ham, skal ingenlunde blive til Skamme.‟
යතඃ ශාස්ත්‍රේ ලිඛිතමාස්තේ, යථා, පශ්‍ය පාෂාණ ඒකෝ (අ)ස්ති සීයෝනි ස්ථාපිතෝ මයා| මුඛ්‍යකෝණස්‍ය යෝග්‍යඃ ස වෘතශ්චාතීව මූල්‍යවාන්| යෝ ජනෝ විශ්වසේත් තස්මින් ස ලජ්ජාං න ගමිෂ්‍යති|
7 Eder altsaa, som tro, hører Æren til; men for de vantro er denne Sten, som Bygningsmændene forkastede, bleven til en Hovedhjørnesten og en Anstødssten og en Forargelses Klippe;
විශ්වාසිනාං යුෂ්මාකමේව සමීපේ ස මූල්‍යවාන් භවති කින්ත්වවිශ්වාසිනාං කෘතේ නිචේතෘභිරවඥාතඃ ස පාෂාණඃ කෝණස්‍ය භිත්තිමූලං භූත්වා බාධාජනකඃ පාෂාණඃ ස්ඛලනකාරකශ්ච ශෛලෝ ජාතඃ|
8 og de støde an, idet de ere genstridige imod Ordet, hvortil de ogsaa vare bestemte.
තේ චාවිශ්වාසාද් වාක්‍යේන ස්ඛලන්ති ස්ඛලනේ ච නියුක්තාඃ සන්ති|
9 Men I ere en udvalgt Slægt, et kongeligt Præsteskab, et helligt Folk, et Folk til Ejendom, for at I skulle forkynde hans Dyder, som kaldte eder fra Mørke til sit underfulde Lys,
කින්තු යූයං යේනාන්ධකාරමධ්‍යාත් ස්වකීයාශ්චර‍්‍ය්‍යදීප්තිමධ්‍යම් ආහූතාස්තස්‍ය ගුණාන් ප්‍රකාශයිතුම් අභිරුචිතෝ වංශෝ රාජකීයෝ යාජකවර්ගඃ පවිත්‍රා ජාතිරධිකර්ත්තව්‍යාඃ ප්‍රජාශ්ච ජාතාඃ|
10 I, som fordum ikke vare et Folk, men nu ere Guds Folk, I, som ikke fandt Barmhjertighed, men nu have fundet Barmhjertighed.
පූර්ව්වං යූයං තස්‍ය ප්‍රජා නාභවත කින්ත්විදානීම් ඊශ්වරස්‍ය ප්‍රජා ආධ්වේ| පූර්ව්වම් අනනුකම්පිතා අභවත කින්ත්විදානීම් අනුකම්පිතා ආධ්වේ|
11 I elskede! jeg formaner eder som fremmede og Udlændinge til at afholde eder fra kødelige Lyster, som jo føre Krig imod Sjælen,
හේ ප්‍රියතමාඃ, යූයං ප්‍රවාසිනෝ විදේශිනශ්ච ලෝකා ඉව මනසඃ ප්‍රාතිකූල්‍යේන යෝධිභ්‍යඃ ශාරීරිකසුඛාභිලාෂේභ්‍යෝ නිවර්ත්තධ්වම් ඉත්‍යහං විනයේ|
12 saa I føre en god Vandel iblandt Hedningerne, for at de paa Grund af de gode Gerninger, som de faa at se, kunne prise Gud paa Besøgelsens Dag for det, som de bagtale eder for som Ugerningsmænd.
දේවපූජකානාං මධ්‍යේ යුෂ්මාකම් ආචාර ඒවම් උත්තමෝ භවතු යථා තේ යුෂ්මාන් දුෂ්කර්ම්මකාරිලෝකානිව පුන ර්න නින්දන්තඃ කෘපාදෘෂ්ටිදිනේ ස්වචක්‍ෂුර්ගෝචරීයසත්ක්‍රියාභ්‍ය ඊශ්වරස්‍ය ප්‍රශංසාං කුර‍්‍ය්‍යුඃ|
13 Underordner eder under al menneskelig Ordning for Herrens Skyld, være sig en Konge som den højeste,
තතෝ හේතෝ ර‍්‍යූයං ප්‍රභෝරනුරෝධාත් මානවසෘෂ්ටානාං කර්තෘත්වපදානාං වශීභවත විශේෂතෝ භූපාලස්‍ය යතඃ ස ශ්‍රේෂ්ඨඃ,
14 eller Landshøvdinger som dem, der sendes af ham til Straf for Ugerningsmænd, men til Ros for dem, som gøre det gode.
දේශාධ්‍යක්‍ෂාණාඤ්ච යතස්තේ දුෂ්කර්ම්මකාරිණාං දණ්ඩදානාර්ථං සත්කර්ම්මකාරිණාං ප්‍රශංසාර්ථඤ්ච තේන ප්‍රේරිතාඃ|
15 Thi saaledes er det Guds Villie, at I ved at gøre det gode skulle bringe de uforstandige Menneskers Vankundighed til at tie;
ඉත්ථං නිර්බ්බෝධමානුෂාණාම් අඥානත්වං යත් සදාචාරිභි ර‍්‍යුෂ්මාභි ර්නිරුත්තරීක්‍රියතේ තද් ඊශ්වරස්‍යාභිමතං|
16 som frie, og ikke som de, der have Friheden til Ondskabs Skjul, men som Guds Tjenere.
යූයං ස්වාධීනා ඉවාචරත තථාපි දුෂ්ටතායා වේෂස්වරූපාං ස්වාධීනතාං ධාරයන්ත ඉව නහි කින්ත්වීශ්වරස්‍ය දාසා ඉව|
17 Ærer alle, elsker Broderskabet, frygter Gud, ærer Kongen!
සර්ව්වාන් සමාද්‍රියධ්වං භ්‍රාතෘවර්ගේ ප්‍රීයධ්වම් ඊශ්වරාද් බිභීත භූපාලං සම්මන්‍යධ්වං|
18 I Trælle! underordner eder under eders Herrer i al Frygt, ikke alene de gode og milde, men ogsaa de urimelige.
හේ දාසාඃ යූයං සම්පූර්ණාදරේණ ප්‍රභූනාං වශ්‍යා භවත කේවලං භද්‍රාණාං දයාලූනාඤ්ච නහි කින්ත්වනෘජූනාමපි|
19 Thi dette finder Yndest, dersom nogen, bunden til Gud i sin Samvittighed, udholder Genvordigheder, skønt han lider uretfærdigt.
යතෝ (අ)න්‍යායේන දුඃඛභෝගකාල ඊශ්වරචින්තයා යත් ක්ලේශසහනං තදේව ප්‍රියං|
20 Thi hvad Ros er det, om I holde ud, naar I synde og derfor faa Næveslag? Men dersom I holde ud, naar I gøre det gode og lide derfor, dette finder Yndest hos Gud.
පාපං කෘත්වා යුෂ්මාකං චපේටාඝාතසහනේන කා ප්‍රශංසා? කින්තු සදාචාරං කෘත්වා යුෂ්මාකං යද් දුඃඛසහනං තදේවේශ්වරස්‍ය ප්‍රියං|
21 Thi dertil bleve I kaldede, efterdi ogsaa Kristus har lidt for eder, efterladende eder et Forbillede, for at I skulle følge i hans Fodspor,
තදර්ථමේව යූයම් ආහූතා යතඃ ඛ්‍රීෂ්ටෝ(අ)පි යුෂ්මන්නිමිත්තං දුඃඛං භුක්ත්වා යූයං යත් තස්‍ය පදචිහ්නෛ ර්ව්‍රජේත තදර්ථං දෘෂ්ටාන්තමේකං දර්ශිතවාන්|
22 han, som ikke gjorde Synd, ikke heller blev der fundet Svig i hans Mund,
ස කිමපි පාපං න කෘතවාන් තස්‍ය වදනේ කාපි ඡලස්‍ය කථා නාසීත්|
23 han, som ikke skældte igen, da han blev udskældt, ikke truede, da han led, men overgav det til ham, som dømmer retfærdigt,
නින්දිතෝ (අ)පි සන් ස ප්‍රතිනින්දාං න කෘතවාන් දුඃඛං සහමානෝ (අ)පි න භර්ත්සිතවාන් කින්තු යථාර්ථවිචාරයිතුඃ සමීපේ ස්වං සමර්පිතවාන්|
24 han, som selv bar vore Synder paa sit Legeme op paa Træet, for at vi, afdøde fra vore Synder, skulle leve for Retfærdigheden, han, ved hvis Saar I ere blevne lægte.
වයං යත් පාපේභ්‍යෝ නිවෘත්‍ය ධර්ම්මාර්ථං ජීවාමස්තදර්ථං ස ස්වශරීරේණාස්මාකං පාපානි ක්‍රුශ ඌඪවාන් තස්‍ය ප්‍රහාරෛ ර‍්‍යූයං ස්වස්ථා අභවත|
25 Thi I vare vildfarende som Faar, men ere nu vendte om til eders Sjæles Hyrde og Tilsynsmand.
යතඃ පූර්ව්වං යූයං භ්‍රමණකාරිමේෂා ඉවාධ්වං කින්ත්වධුනා යුෂ්මාකම් ආත්මනාං පාලකස්‍යාධ්‍යක්‍ෂස්‍ය ච සමීපං ප්‍රත්‍යාවර්ත්තිතාඃ|
