1 Korinterne 6
1 Kan nogen af eder, naar han har Sag med en anden, føre det over sit Sind at søge Dom hos de uretfærdige, og ikke hos de hellige?
ยุษฺมากเมกสฺย ชนสฺยาปเรณ สห วิวาเท ชาเต ส ปวิตฺรโลไก รฺวิจารมการยนฺ กิมฺ อธารฺมฺมิกโลไก รฺวิจารยิตุํ โปฺรตฺสหเต?
2 Eller vide I ikke, at de hellige skulle dømme Verden? og naar Verden dømmes ved eder, ere I da uværdige til at sidde til Doms i de ringeste Sager?
ชคโต'ปิ วิจารณํ ปวิตฺรโลไก: การิษฺยต เอตทฺ ยูยํ กึ น ชานีถ? อโต ชคทฺ ยทิ ยุษฺมาภิ รฺวิจารยิตวฺยํ ตรฺหิ กฺษุทฺรตมวิจาเรษุ ยูยํ กิมสมรฺถา: ?
3 Vide I ikke, at vi skulle dømme Engle? end sige da i timelige Ting!
ทูตา อปฺยสฺมาภิ รฺวิจารยิษฺยนฺต อิติ กึ น ชานีถ? อต ไอหิกวิษยา: กิมฺ อสฺมาภิ รฺน วิจารยิตวฺยา ภเวยุ: ?
4 Naar I da have Sager om timelige Ting, sætte I da dem til Dommere, som ere agtede for intet i Menigheden?
ไอหิกวิษยสฺย วิจาเร ยุษฺมาภิ: กรฺตฺตเวฺย เย โลกา: สมิเตา กฺษุทฺรตมาสฺต เอว นิยุชฺยนฺตำฯ
5 Til Skam for eder siger jeg det: Er der da slet ingen viis iblandt eder, som kan dømme sine Brødre imellem?
อหํ ยุษฺมานฺ ตฺรปยิตุมิจฺฉนฺ วทามิ ยฺฤษฺมนฺมเธฺย กิเมโก'ปิ มนุษฺยสฺตาทฺฤคฺ พุทฺธิมานฺนหิ โย ภฺราตฺฤวิวาทวิจารเณ สมรฺถ: สฺยาตฺ?
6 Men Broder fører Sag imod Broder, og det for vantro!
กิญฺไจโก ภฺราตา ภฺราตฺราเนฺยน กิมวิศฺวาสินำ วิจารกาณำ สากฺษาทฺ วิวทเต? ยษฺมนฺมเธฺย วิวาทา วิทฺยนฺต เอตทปิ ยุษฺมากํ โทษ: ฯ
7 Overhovedet er jo allerede det en Fejl hos eder, at I have Retssager med hverandre. Hvorfor lide I ikke hellere Uret? hvorfor lade I eder ikke hellere plyndre?
ยูยํ กุโต'นฺยายสหนํ กฺษติสหนํ วา เศฺรโย น มนฺยเธฺว?
8 Men I gøre Uret og plyndre, og det Brødre!
กินฺตุ ยูยมปิ ภฺราตฺฤเนว ปฺรตฺยนฺยายํ กฺษติญฺจ กุรุถ กิเมตตฺ?
9 Eller vide I ikke, at uretfærdige skulle ikke arve Guds Rige? Farer ikke vild! Hverken utugtige eller Afgudsdyrkere eller Horkarle eller de, som lade sig bruge til unaturlig Utugt, eller de, som øve den,
อีศฺวรสฺย ราเชฺย'นฺยายการิณำ โลกานามธิกาโร นาสฺเตฺยตทฺ ยูยํ กึ น ชานีถ? มา วญฺจฺยธฺวํ, เย วฺยภิจาริโณ เทวารฺจฺจิน: ปารทาริกา: สฺตฺรีวทาจาริณ: ปุํไมถุนการิณสฺตสฺกรา
10 eller Tyve eller havesyge eller Drankere, ingen Skændegæster, ingen Røvere skulle arve Guds Rige.
โลภิโน มทฺยปา นินฺทกา อุปทฺราวิโณ วา ต อีศฺวรสฺย ราชฺยภาคิโน น ภวิษฺยนฺติฯ
11 Og saadanne vare I for en Del; men I lode eder aftvætte, ja, I bleve helligede, ja, I bleve retfærdiggjorte ved den Herres Jesu Navn og ved vor Guds Aand.
ยูยญฺไจวํวิธา โลกา อาสฺต กินฺตุ ปฺรโภ รฺยีโศ รฺนามฺนาสฺมทีศฺวรสฺยาตฺมนา จ ยูยํ ปฺรกฺษาลิตา: ปาวิตา: สปุณฺยีกฺฤตาศฺจฯ
12 Alt er mig tilladt, men ikke alt er gavnligt; alt er mig tilladt, men jeg skal ikke lade mig beherske af noget.
มทรฺถํ สรฺวฺวํ ทฺรวฺยมฺ อปฺรติษิทฺธํ กินฺตุ น สรฺวฺวํ หิตชนกํฯ มทรฺถํ สรฺวฺวมปฺรติษิทฺธํ ตถาปฺยหํ กสฺยาปิ ทฺรวฺยสฺย วศีกฺฤโต น ภวิษฺยามิฯ
13 Maden er for Bugen og Bugen for Maden; men Gud skal tilintetgøre baade denne og hin. Legemet derimod er ikke for Utugt, men for Herren, og Herren for Legemet;
อุทราย ภกฺษฺยาณิ ภกฺเษฺยภฺยศฺโจทรํ, กินฺตุ ภกฺโษฺยทเร อีศฺวเรณ นาศยิเษฺยเต; อปรํ เทโห น วฺยภิจาราย กินฺตุ ปฺรภเว ปฺรภุศฺจ เทหายฯ
14 og Gud har baade oprejst Herren og skal oprejse os ved sin Kraft.
ยศฺเจศฺวร: ปฺรภุมุตฺถาปิตวานฺ ส สฺวศกฺตฺยาสฺมานปฺยุตฺถาปยิษฺยติฯ
15 Vide I ikke, at eders Legemer ere Kristi Lemmer? Skal jeg da tage Kristi Lemmer og gøre Skøgelemmer deraf? Det være langtfra!
ยุษฺมากํ ยานิ ศรีราณิ ตานิ ขฺรีษฺฏสฺยางฺคานีติ กึ ยูยํ น ชานีถ? อต: ขฺรีษฺฏสฺย ยานฺยงฺคานิ ตานิ มยาปหฺฤตฺย เวศฺยายา องฺคานิ กึ การิษฺยนฺเต? ตนฺน ภวตุฯ
16 Eller vide I ikke, at den, som holder sig til Skøgen, er eet Legeme med hende? „Thi de to, ‟ hedder det, „skulle blive til eet Kød.‟
ย: กศฺจิทฺ เวศฺยายามฺ อาสชฺยเต ส ตยา สไหกเทโห ภวติ กึ ยูยเมตนฺน ชานีถ? ยโต ลิขิตมาเสฺต, ยถา, เตา เทฺวา ชนาเวกางฺเคา ภวิษฺยต: ฯ
17 Men den, som holder sig til Herren, er een Aand med ham.
มานวา ยานฺยนฺยานิ กลุษาณิ กุรฺวฺวเต ตานิ วปุ รฺน สมาวิศนฺติ กินฺตุ วฺยภิจาริณา สฺววิคฺรหสฺย วิรุทฺธํ กลฺมษํ กฺริยเตฯ
18 Flyr Utugt! Enhver Synd, som et Menneske ellers gør, er uden for Legemet; men den, som bedriver Utugt, synder imod sit eget Legeme.
มานวา ยานฺยนฺยานิ กลุษาณิ กุรฺวฺวเต ตานิ วปุ รฺน สมาวิศนฺติ กินฺตุ วฺยภิจาริณา สฺววิคฺรหสฺย วิรุทฺธํ กลฺมษํ กฺริยเตฯ
19 Eller vide I ikke, at eders Legeme er et Tempel for den Helligaand, som er i eder, hvilken I have fra Gud, og at I ikke ere eders egne?
ยุษฺมากํ ยานิ วปูํสิ ตานิ ยุษฺมทนฺต: สฺถิตเสฺยศฺวราลฺลพฺธสฺย ปวิตฺรสฺยาตฺมโน มนฺทิราณิ ยูยญฺจ เสฺวษำ สฺวามิโน นาเธฺว กิเมตทฺ ยุษฺมาภิ รฺน ชฺญายเต?
20 Thi I bleve købte dyrt; ærer derfor Gud i eders Legeme!
ยูยํ มูเลฺยน กฺรีตา อโต วปุรฺมโนภฺยามฺ อีศฺวโร ยุษฺมาภิ: ปูชฺยตำ ยต อีศฺวร เอว ตโย: สฺวามีฯ
