1 Korinterne 13

1 Taler jeg med Menneskers og Engles Tunger, men ikke har Kærlighed, da er jeg bleven et lydende Malm eller en klingende Bjælde.

மர்த்யஸ்வர்கீ³யாணாம்’ பா⁴ஷா பா⁴ஷமாணோ(அ)ஹம்’ யதி³ ப்ரேமஹீநோ ப⁴வேயம்’ தர்ஹி வாத³கதாலஸ்வரூபோ நிநாத³காரிபே⁴ரீஸ்வரூபஸ்²ச ப⁴வாமி|

2 Og har jeg profetisk Gave og kender alle Hemmelighederne og al Kundskaben, og har jeg al Troen, saa at jeg kan flytte Bjerge, men ikke har Kærlighed, da er jeg intet.

அபரஞ்ச யத்³யஹம் ஈஸ்²வரீயாதே³ஸா²ட்⁴ய​: ஸ்யாம்’ ஸர்வ்வாணி கு³ப்தவாக்யாநி ஸர்வ்வவித்³யாஞ்ச ஜாநீயாம்’ பூர்ணவிஸ்²வாஸ​: ஸந் ஸை²லாந் ஸ்தா²நாந்தரீகர்த்தும்’ ஸ²க்நுயாஞ்ச கிந்து யதி³ ப்ரேமஹீநோ ப⁴வேயம்’ தர்ஹ்யக³ணநீய ஏவ ப⁴வாமி|

3 Og uddeler jeg alt, hvad jeg ejer, til de fattige og giver mit Legeme hen til at brændes, men ikke har Kærlighed, da gavner det mig intet.

அபரம்’ யத்³யஹம் அந்நதா³நேந ஸர்வ்வஸ்வம்’ த்யஜேயம்’ தா³ஹநாய ஸ்வஸ²ரீரம்’ ஸமர்பயேயஞ்ச கிந்து யதி³ ப்ரேமஹீநோ ப⁴வேயம்’ தர்ஹி தத்ஸர்வ்வம்’ மத³ர்த²ம்’ நிஷ்ப²லம்’ ப⁴வதி|

4 Kærligheden er langmodig, er velvillig; Kærligheden bærer ikke Nid; Kærligheden praler ikke, opblæses ikke,

ப்ரேம சிரஸஹிஷ்ணு ஹிதைஷி ச, ப்ரேம நிர்த்³வேஷம் அஸ²ட²ம்’ நிர்க³ர்வ்வஞ்ச|

5 gør intet usømmeligt, søger ikke sit eget, forbitres ikke, tilregner ikke det onde;

அபரம்’ தத் குத்ஸிதம்’ நாசரதி, ஆத்மசேஷ்டாம்’ ந குருதே ஸஹஸா ந க்ருத்⁴யதி பராநிஷ்டம்’ ந சிந்தயதி,

6 glæder sig ikke over Uretfærdigheden, men glæder sig ved Sandheden;

அத⁴ர்ம்மே ந துஷ்யதி ஸத்ய ஏவ ஸந்துஷ்யதி|

7 den taaler alt, tror alt, haaber alt, udholder alt.

தத் ஸர்வ்வம்’ திதிக்ஷதே ஸர்வ்வத்ர விஸ்²வஸிதி ஸர்வ்வத்ர ப⁴த்³ரம்’ ப்ரதீக்ஷதே ஸர்வ்வம்’ ஸஹதே ச|

8 Kærligheden bortfalder aldrig; men enten det er profetiske Gaver, de skulle forgaa, eller Tungetale, den skal ophøre, eller Kundskab, den skal forgaa;

ப்ரேம்நோ லோப​: கதா³பி ந ப⁴விஷ்யதி, ஈஸ்²வரீயாதே³ஸ²கத²நம்’ லோப்ஸ்யதே பரபா⁴ஷாபா⁴ஷணம்’ நிவர்த்திஷ்யதே ஜ்ஞாநமபி லோபம்’ யாஸ்யதி|

9 thi vi kende stykkevis og profetere stykkevis;

யதோ(அ)ஸ்மாகம்’ ஜ்ஞாநம்’ க²ண்ட³மாத்ரம் ஈஸ்²வரீயாதே³ஸ²கத²நமபி க²ண்ட³மாத்ரம்’|

10 men naar det fuldkomne kommer, da skal det stykkevise forgaa.

கிந்த்வஸ்மாஸு ஸித்³த⁴தாம்’ க³தேஷு தாநி க²ண்ட³மாத்ராணி லோபம்’ யாஸ்யந்தே|

11 Da jeg var Barn, talte jeg som et Barn, tænkte jeg som et Barn, dømte jeg som et Barn; efter at jeg er bleven Mand, har jeg aflagt det barnagtige.

பா³ல்யகாலே(அ)ஹம்’ பா³ல இவாபா⁴ஷே பா³ல இவாசிந்தயஞ்ச கிந்து யௌவநே ஜாதே தத்ஸர்வ்வம்’ பா³ல்யாசரணம்’ பரித்யக்தவாந்|

12 Nu se vi jo i et Spejl, i en Gaade, men da skulle vi se Ansigt til Ansigt; nu kender jeg stykkevis, men da skal jeg erkende, ligesom jeg jo blev erkendt.

இதா³நீம் அப்⁴ரமத்⁴யேநாஸ்பஷ்டம்’ த³ர்ஸ²நம் அஸ்மாபி⁴ ர்லப்⁴யதே கிந்து ததா³ ஸாக்ஷாத் த³ர்ஸ²நம்’ லப்ஸ்யதே| அது⁴நா மம ஜ்ஞாநம் அல்பிஷ்ட²ம்’ கிந்து ததா³ஹம்’ யதா²வக³ம்யஸ்ததை²வாவக³தோ ப⁴விஷ்யாமி|

13 Saa bliver da Tro, Haab, Kærlighed, disse tre; men størst iblandt disse er Kærligheden.

இதா³நீம்’ ப்ரத்யய​: ப்ரத்யாஸா² ப்ரேம ச த்ரீண்யேதாநி திஷ்ட²ந்தி தேஷாம்’ மத்⁴யே ச ப்ரேம ஸ்²ரேஷ்ட²ம்’|