Zakarias 8
1 Og den Herre Zebaoths Ord kom til mig saalunde:
Immay kaniak ti sao ni Yahweh a Mannakabalin-amin a kunana,
2 Saa siger den Herre Zebaoth: Jeg er nidkær for Zion med en stor Nidkærhed, og med en stor Harme er jeg nidkær for den.
“Kastoy ti kuna ni Yahweh a Mannakabalin-amin: 'Ipatpategko ti Sion iti nasged nga ayat, ipatpategko unay daytoy ken nakapungtotak unay kadagiti kabusorna!'
3 Saa siger Herren: Jeg vender tilbage til Zion og vil bo midt i Jerusalem, og Jerusalem skal kaldes Sandhedens Stad, og den Herre Zebaoths Bjerg Hellighedens Bjerg.
Kastoy ti kuna ni Yahweh a Mannakabalin-amin: 'Agsubliakto iti Sion ket agnaedakto iti tengnga ti Jerusalem, ta maawaganto ti Jerusalem a Ti Siudad ti Kinapudno ken maawaganto ti bantay ni Yahweh a Mannakabalin-amin a Nasantoan a Bantay!”
4 Saa siger den Herre Zebaoth: Der skal endnu sidde gamle Mænd og gamle Kvinder paa Jerusalems Gader, og hver med sin Stav i sin Haand for den høje Alders Skyld.
Kastoy ti kuna ni Yahweh a Mannakabalin-amin: 'Addanto manen dagiti lallakay ken babbaket kadagiti kalsada ti Jerusalem, ket agkasapulanto ti tunggal tao iti sarukod gapu iti kinalakayna wenno kinabaketna.
5 Og Stadens Gader skulle være fulde af unge Drenge og Piger, som lege paa dens Gader.
Ken mapnonto dagiti kalsada ti siudad kadagiti ubbing a lallaki ken babbai nga agay-ayam kadagitoy.”'
6 Saa siger, den Herre Zebaoth: Naar det vil være underligt for Øjnene af de overblevne af dette Folk i de Dage, mon det da ogsaa vil være underligt for mine Øjne? siger den Herre Zebaoth?
“Kastoy ti kuna ni Yahweh a Mannakabalin-amin: 'Kadagidiay nga al-aldaw, no adda iti kasla saan a nakapappapati iti imatang dagiti nakalasat a tattao ti Juda, kasla saan met kadi a nakapappapati daytoy iti imatangko?'”—daytoy ket pakaammo ni Yahweh.
7 Saa siger den Herre Zebaoth: Se, jeg frelser mit Folk fra Landet imod Østen og fra Landet imod Solens Nedgang.
“Kastoy ti kuna ni Yahweh a Mannakabalin-amin: 'Adtoy, umadanin ti panangispalko kadagiti tattaok iti daga a pagsingisingan ken paglennekan ti init!
8 Og, jeg villade dem komme, og de skulle bo midt i Jerusalem; og de skulle være mit Folk, og jeg vil være deres Gud i Sandhed og i Retfærdighed.
Gapu ta isublikto ida, ket agnaeddanto iti tengnga ti Jerusalem, isu nga agbalindanto manen a tattaok, ket siakto ti Diosda iti kinapudno ken iti kinalinteg!’”
9 Saa siger den Herre Zebaoth: Eders Hænder vorde stærke! I, som høre i disse Dage disse Ord af de Profeters Mund, som vare der paa den Dag, da Grundvolden til den Herre Zebaoths Hus til Templet blev lagt, saa at det byggedes!
“Kastoy ti kuna ni Yahweh a Mannakabalin-amin: Dakayo nga agtultuloy a makangkangngeg ita kadagiti isu met laeng a sasao manipud kadagiti profeta idi naisaad ti pundasion ti balayko—daytoy a balayko, a ni Yahweh a Mannakabalin-amin: Pakirdenyo ti pakinakemyo tapno maipatakder ti templo.
10 Thi før hine Dage var der ingen Løn for Menneskene og ingen Løn for Dyrene; og for den, som drog ud, og for den, som drog ind, var ikke Fred for Fjenden; og jeg lod alle Mennesker løs, hver imod sin Næste.
Ta sakbay dagidiay nga al-aldaw, awan ti mula a maapit ti siasinoman; awanto ti magunggona ti tao wenno ayup. Ken awan ti kappia iti siasinoman a rummuar ken umuneg gapu kadagiti kabusor. Pinagbibinnusorko dagiti amin a tattao.
11 Men hu vil jeg ikke være som i de forrige Dage for det overblevne af dette Folk, siger den Herre Zebaoth.
Ngem ita, saanen a kas kadagiti napalabas nga al-aldaw; makikaaddaakto kadagiti tattao a nakasubli manipud iti pannakaitalaw a kas balud!”' Daytoy ket pakaammo ni Yahweh a Mannakabalin-amin.
12 Thi Fredens Plantning, Vintræet, skal give sin Frugt og Jorden give sin Grøde og Himlene give deres Dug; og jeg vil lade de overblevne af dette Folk arve alle disse Ting.
'“Ta natalgedto dagiti tattao nga agmula kadagiti bukel. Agbunganto dagiti agkalatkat nga ubas ket adunto ti maapit kadagiti talon. Ipaayto dagiti tangatang dagiti linnaawda, ta ipatawidkonto amin dagitoy a banbanag kadagiti tattao a nakasubli manipud iti pannakaitalaw a kas balud.
13 Og det skal ske, ligesom I af Judas Hus og af Israels Hus vare en Forbandelse iblandt Hedningerne, saaledes vil jeg nu frelse eder, og I skulle vorde en Velsignelse; frygter ikke, eders Hænder vorde stærke!
Dakayo ti pangipadaan dagiti dadduma a nasion iti pannakailunod, balay ti Juda ken balay ti Israel. Ngem ispalenlayonto ket bendisionankayonto. Saankayo nga agbuteng; agbalinkayo koma a napigsa ken natured!”’
14 Thi saa siger den Herre Zebaoth: Ligesom jeg tænkte at gøre eder ondt, der eders Fædre fortørnede mig, siger den Herre Zebaoth, og jeg angrede det ikke:
“Ta kastoy ti kuna ni Yahweh a Mannakabalin-amin: 'Kas iti panangpanggepko a mangdusa kadakayo idi pinagpungtotdak dagiti kapuonanyo,' ket saan a bimmaaw, kuna ni Yahweh a Mannakabalin-amin,
15 Saaledes har jeg derimod tænkt i disse Dage at gøre vel imod Jerusalem og Judas Hus; frygter ikke!
isu a panggepko kadagitoy nga al-aldaw a mangaramid manen iti naimbag iti Jerusalem ken iti balay ti Juda! Saankayo nga agbuteng!
16 Disse ere de Ting, som I skulle gøre: Taler Sandhed, hver med sin Næste, dømmer Sandhed og Fredens Dom i eders Porte!
Dagitoy ti masapul nga aramidenyo: Agsaokayo iti pudno, tunggal tao iti kaarrubana. Mangukomkayo a sipupudno, sililinteg, ken sitatalna kadagiti pangukomanyo.
17 Og optænker ikke ondt, den ene imod den anden, i eders Hjerte, og elsker ikke falsk Ed; thi alle disse Ting, dem hader jeg, siger Herren.
Ket awan koma ti agpanggep iti dakes kadagiti kaarrubayo, wenno anamungan dagiti palso a sapata; ta kagurak amin dagitoy a banbanag!'” Daytoy ket pakaammo ni Yahweh.
18 Og den Herre Zebaoths Ord kom til mig saaledes:
Ket immay kaniak ti mensahe ni Yahweh a Mannakabalin-amin a kunana,
19 Saa siger den Herre Zebaoth: Fasten i den fjerde Maaned og Fasten i den femte og Fasten i den syvende og Fasten i den tiende skal blive Judas Hus til Fryd og til Glæde og til gode Højtider; men elsker Sandheden og Freden!
“Kastoy ti kuna ni Yahweh a Mannakabalin-amin: 'Dagiti panagayunar iti maikapat, iti maikalima, iti maikapito ken iti maikasangapulo a bulan ket agbalinto a tiempo iti panagrag-o, kinaragsak, ken naragsak a fiesta dagiti tattao ti Juda! Ngarud, ayatenyo ti kinapudno ken kappia!”
20 Saa siger den Herre Zebaoth: Endnu skal det ske, at Folkeslag skulle komme og mange Stæders Indbyggere;
“Kastoy ti kuna ni Yahweh a Mannakabalin-amin: 'Mapanto manen dagiti tattao idiay Jerusalem, uray dagiti agnanaed kadagiti adu a nadumaduma a siudad.
21 og den ene Stads Indbyggere skulle gaa til den anden og sige: Lader os gaa hen at bede ydmygelig for Herrens Ansigt og at søge den Herre Zebaoth; — „ogsaa jeg vil gaa‟.
Mapanto iti sabali a siudad dagiti agnanaed iti maysa a siudad ket kunada, “Pardasantayo ti mapan agkiddaw iti bendision kenni Yahweh ken agdayaw kenni Yahweh a Mannakabalin-amin! Mapankami met.'”
22 Og mange Folkeslag og mægtige Folkefærd skulle komme for at søge den Herre Zebaoth i Jerusalem og bede ydmygelig for Herrens Ansigt.
Adunto a tattao ken nabibileg a nasion ti mapan idiay Jerusalem tapno agdayaw kenni Yahweh a Mannakabalin-amin ken agkiddaw iti bendision kenni Yahweh!”
23 Saa siger den Herre Zebaoth: Det skal ske i de Dage, at ti Mænd af alle Folkeslags Tungemaal skulle tage fat, ja, tage fat i, en jødisk Mands Flig, og sige: Vi ville gaa med eder, thi vi have hørt, at Gud er med eder.
“Kastoy ti kuna ni Yahweh a Mannakabalin-amin: 'Kadagidiay nga al-aldaw, sangapulo a lallaki manipud iti amin a pagsasao ken nasion ti kumpet iti gayadan ti kagaymo ket kunada, “Ipalubosmo a makikuyogkami kenka, gapu ta nangngeganmi nga adda kenka ti Dios!"”'
