Romerne 8

1 Saa er der da nu ingen Fordømmelse for dem, som ere i Kristus Jesus.

ਯੇ ਜਨਾਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੰ ਯੀਸ਼ੁਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਿਤ੍ਯ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕੰ ਨਾਚਰਨ੍ਤ ਆਤ੍ਮਿਕਮਾਚਰਨ੍ਤਿ ਤੇ(ਅ)ਧੁਨਾ ਦਣ੍ਡਾਰ੍ਹਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ|

2 Thi Livets Aands Lov frigjorde mig i Kristus Jesus fra Syndens og Dødens Lov.

ਜੀਵਨਦਾਯਕਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਯੀਸ਼ੁਨਾ ਪਾਪਮਰਣਯੋ ਰ੍ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਤੋ ਮਾਮਮੋਚਯਤ੍|

3 Thi det, som var Loven umuligt, det, hvori den var afmægtig ved Kødet, det gjorde Gud, idet han sendte sin egen Søn i syndigt Køds Lighed og for Syndens Skyld og saaledes domfældte Synden i Kødet,

ਯਸ੍ਮਾੱਛਾਰੀਰਸ੍ਯ ਦੁਰ੍ੱਬਲਤ੍ਵਾਦ੍ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯਾ ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮਾਸਾਧ੍ਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਨਿਜਪੁਤ੍ਰੰ ਪਾਪਿਸ਼ਰੀਰਰੂਪੰ ਪਾਪਨਾਸ਼ਕਬਲਿਰੂਪਞ੍ਚ ਪ੍ਰੇਸ਼਼੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਰੀਰੇ ਪਾਪਸ੍ਯ ਦਣ੍ਡੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਤਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਸਾਧਿਤਵਾਨ੍|

4 for at Lovens Krav skulde opfyldes i os, som ikke vandre efter Kødet, men efter Aanden.

ਤਤਃ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕੰ ਨਾਚਰਿਤ੍ਵਾਸ੍ਮਾਭਿਰਾਤ੍ਮਿਕਮ੍ ਆਚਰਦ੍ਭਿਰ੍ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਗ੍ਰਨ੍ਥੇ ਨਿਰ੍ੱਦਿਸ਼਼੍ਟਾਨਿ ਪੁਣ੍ਯਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਸਾਧ੍ਯਨ੍ਤੇ|

5 Thi de, som lade sig lede af Kødet, hige efter det kødelige; men de, som lade sig lede af Aanden, hige efter det aandelige.

ਯੇ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਾਚਾਰਿਣਸ੍ਤੇ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਾਨ੍ ਵਿਸ਼਼ਯਾਨ੍ ਭਾਵਯਨ੍ਤਿ ਯੇ ਚਾਤ੍ਮਿਕਾਚਾਰਿਣਸ੍ਤੇ ਆਤ੍ਮਨੋ ਵਿਸ਼਼ਯਾਨ੍ ਭਾਵਯਨ੍ਤਿ|

6 Thi Kødets Higen er Død, men Aandens Higen er Liv og Fred,

ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਭਾਵਸ੍ਯ ਫਲੰ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਃ ਕਿਞ੍ਚਾਤ੍ਮਿਕਭਾਵਸ੍ਯ ਫਲੇ ਜੀਵਨੰ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਸ਼੍ਚ|

7 efterdi Kødets Higen er Fjendskab imod Gud, thi det er ikke Guds Lov lydigt, det kan jo ikke heller være det.

ਯਤਃ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਭਾਵ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਿਰੁੱਧਃ ਸ਼ਤ੍ਰੁਤਾਭਾਵ ਏਵ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਅਧੀਨੋ ਨ ਭਵਤਿ ਭਵਿਤੁਞ੍ਚ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|

8 Og de, som ere i Kødet, kunne ikke tækkes Gud.

ਏਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਾਚਾਰਿਸ਼਼ੁ ਤੋਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਨ ਸ਼ਕ੍ਯੰ|

9 I derimod ere ikke i Kødet, men i Aanden, om ellers Guds Aand bor i eder. Men om nogen ikke har Kristi Aand, saa hører han ham ikke til.

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਾ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਵਸਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯੰ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਾਚਾਰਿਣੋ ਨ ਸਨ੍ਤ ਆਤ੍ਮਿਕਾਚਾਰਿਣੋ ਭਵਥਃ| ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਤੁ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯਾਤ੍ਮਾ ਨ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਸ ਤਤ੍ਸਮ੍ਭਵੋ ਨਹਿ|

10 Men om Kristus er i eder, da er vel Legemet dødt paa Grund af Synd, men Aanden er Liv paa Grund af Retfærdighed.

ਯਦਿ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਅਧਿਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਪਾਪਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਸ਼ਰੀਰੰ ਮ੍ਰੁʼਤੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੁਣ੍ਯਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯਾਤ੍ਮਾ ਜੀਵਤਿ|

11 Men om hans Aand, der oprejste Jesus fra de døde, bor i eder, da skal han, som oprejste Kristus fra de døde, levendegøre ogsaa eders dødelige Legemer ved sin Aand, som bor i eder.

ਮ੍ਰੁʼਤਗਣਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯੇਨੋੱਥਾਪਿਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾਤ੍ਮਾ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਵਸਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮ੍ਰੁʼਤਗਣਾਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸ ਉੱਥਾਪਯਿਤਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਨ੍ਮਧ੍ਯਵਾਸਿਨਾ ਸ੍ਵਕੀਯਾਤ੍ਮਨਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮ੍ਰੁʼਤਦੇਹਾਨਪਿ ਪੁਨ ਰ੍ਜੀਵਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

12 Altsaa, Brødre! ere vi ikke Kødets Skyldnere, saa at vi skulde leve efter Kødet;

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਵਯਮਧਮਰ੍ਣਾ ਨ ਭਵਾਮੋ(ਅ)ਤਃ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਾਚਾਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯਃ|

13 thi dersom I leve efter Kødet, skulle I dø, men dersom I ved Aanden døde Legemets Gerninger, skulle I leve.

ਯਦਿ ਯੂਯੰ ਸ਼ਰੀਰਿਕਾਚਾਰਿਣੋ ਭਵੇਤ ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਮਰ੍ੱਤਵ੍ਯਮੇਵ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਾਤ੍ਮਨਾ ਯਦਿ ਸ਼ਰੀਰਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਘਾਤਯੇਤ ਤਰ੍ਹਿ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਥ|

14 Thi saa mange som drives af Guds Aand, disse ere Guds Børn.

ਯਤੋ ਯਾਵਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਭਵਨ੍ਤਿ|

15 I modtoge jo ikke en Trældoms Aand atter til Frygt, men I modtoge en Sønneudkaarelses Aand, i hvilken vi raabe: Abba, Fader!

ਯੂਯੰ ਪੁਨਰਪਿ ਭਯਜਨਕੰ ਦਾਸ੍ਯਭਾਵੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇਨ ਭਾਵੇਨੇਸ਼੍ਵਰੰ ਪਿਤਃ ਪਿਤਰਿਤਿ ਪ੍ਰੋਚ੍ਯ ਸਮ੍ਬੋਧਯਥ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਦੱਤਕਪੁਤ੍ਰਤ੍ਵਭਾਵਮ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਤ|

16 Aanden selv vidner med vor Aand, at vi ere Guds Børn.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਵਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾ ਸ੍ਵਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਦਾਤਿ|

17 Men naar vi ere Børn, ere vi ogsaa Arvinger, Guds Arvinger og Kristi Medarvinger, om ellers vi lide med ham for ogsaa at herliggøres med ham.

ਅਤਏਵ ਵਯੰ ਯਦਿ ਸਨ੍ਤਾਨਾਸ੍ਤਰ੍ਹ੍ਯਧਿਕਾਰਿਣਃ, ਅਰ੍ਥਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸ੍ਵੱਤ੍ਵਾਧਿਕਾਰਿਣਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਸਹਾਧਿਕਾਰਿਣਸ਼੍ਚ ਭਵਾਮਃ; ਅਪਰੰ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯਦਿ ਦੁਃਖਭਾਗਿਨੋ ਭਵਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਵਿਭਵਸ੍ਯਾਪਿ ਭਾਗਿਨੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ|

18 Thi jeg holder for, at den nærværende Tids Lidelser ikke ere at regne imod den Herlighed, som skal aabenbares paa os.

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਮਾਸੁ ਯੋ ਭਾਵੀਵਿਭਵਃ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨਕਾਲੀਨੰ ਦੁਃਖਮਹੰ ਤ੍ਰੁʼਣਾਯ ਮਨ੍ਯੇ|

19 Thi Skabningens Forlængsel venter paa Guds Børns Aabenbarelse.

ਯਤਃ ਪ੍ਰਾਣਿਗਣ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾਨਾਂ ਵਿਭਵਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿਮ੍ ਆਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ ਨਿਤਾਨ੍ਤਮ੍ ਅਪੇਕ੍ਸ਼਼ਤੇ|

20 Thi Skabningen blev underlagt Forgængeligheden, ikke med sin Villie, men for hans Skyld, som lagde den derunder,

ਅਪਰਞ੍ਚ ਪ੍ਰਾਣਿਗਣਃ ਸ੍ਵੈਰਮ੍ ਅਲੀਕਤਾਯਾ ਵਸ਼ੀਕ੍ਰੁʼਤੋ ਨਾਭਵਤ੍

21 med Haab om, at ogsaa Skabningen selv skal blive frigjort fra Forkrænkelighedens Trældom til Guds Børns Herligheds Frihed.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਾਣਿਗਣੋ(ਅ)ਪਿ ਨਸ਼੍ਵਰਤਾਧੀਨਤ੍ਵਾਤ੍ ਮੁਕ੍ਤਃ ਸਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾਨਾਂ ਪਰਮਮੁਕ੍ਤਿੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤੀਤ੍ਯਭਿਪ੍ਰਾਯੇਣ ਵਸ਼ੀਕਰ੍ਤ੍ਰਾ ਵਸ਼ੀਚਕ੍ਰੇ|

22 Thi vi vide, at hele Skabningen tilsammen sukker og er tilsammen i Veer indtil nu.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਪ੍ਰਸੂਯਮਾਨਾਵਦ੍ ਵ੍ਯਥਿਤਃ ਸਨ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਯਾਵਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨਃ ਪ੍ਰਾਣਿਗਣ ਆਰ੍ੱਤਸ੍ਵਰੰ ਕਰੋਤੀਤਿ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ|

23 Dog ikke det alene, men ogsaa vi selv, som have Aandens Førstegrøde, ogsaa vi sukke ved os selv, idet vi forvente en Sønneudkaarelse, vort Legemes Forløsning.

ਕੇਵਲਃ ਸ ਇਤਿ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਥਮਜਾਤਫਲਸ੍ਵਰੂਪਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾ ਵਯਮਪਿ ਦੱਤਕਪੁਤ੍ਰਤ੍ਵਪਦਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿਮ੍ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਮੁਕ੍ਤਿੰ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣਾਸ੍ਤਦ੍ਵਦ੍ ਅਨ੍ਤਰਾਰ੍ੱਤਰਾਵੰ ਕੁਰ੍ੰਮਃ|

24 Thi i Haabet bleve vi frelste. Men et Haab, som ses, er ikke et Haab; thi hvad en ser, hvor kan han tillige haabe det?

ਵਯੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਯਾ ਤ੍ਰਾਣਮ੍ ਅਲਭਾਮਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਵਸ੍ਤੁਨੋ ਯਾ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾ ਸਾ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾ ਨਹਿ, ਯਤੋ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯੋ ਯਤ੍ ਸਮੀਕ੍ਸ਼਼ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਂ ਕੁਤਃ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?

25 Men dersom vi haabe det, som vi ikke se, da forvente vi det med Udholdenhed.

ਯਦ੍ ਅਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੰ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਂ ਯਦਿ ਵਯੰ ਕੁਰ੍ੱਵੀਮਹਿ ਤਰ੍ਹਿ ਧੈਰ੍ੱਯਮ੍ ਅਵਲਮ੍ਬ੍ਯ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਾਮਹੇ|

26 Og ligeledes kommer ogsaa Aanden vor Skrøbelighed til Hjælp; thi vi vide ikke, hvad vi skulle bede om, som det sig bør, men Aanden selv gaar i Forbøn for os med uudsigelige Sukke.

ਤਤ ਆਤ੍ਮਾਪਿ ਸ੍ਵਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਦੁਰ੍ੱਬਲਤਾਯਾਃ ਸਹਾਯਤ੍ਵੰ ਕਰੋਤਿ; ਯਤਃ ਕਿੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਿਤਵ੍ਯੰ ਤਦ੍ ਬੋੱਧੁੰ ਵਯੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਮਃ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟੈਰਾਰ੍ੱਤਰਾਵੈਰਾਤ੍ਮਾ ਸ੍ਵਯਮ੍ ਅਸ੍ਮੰਨਿਮਿੱਤੰ ਨਿਵੇਦਯਤਿ|

27 Og han, som ransager Hjerterne, ved, hvad Aandens Higen er, at den efter Guds Villie gaar i Forbøn for hellige.

ਅਪਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਭਿਮਤਰੂਪੇਣ ਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਨਿਵੇਦਯਤਿ ਯ ਆਤ੍ਮਾ ਤਸ੍ਯਾਭਿਪ੍ਰਾਯੋ(ਅ)ਨ੍ਤਰ੍ੱਯਾਮਿਨਾ ਜ੍ਞਾਯਤੇ|

28 Men vi vide, at alle Ting samvirke til gode for dem, som elske Gud, dem, som efter hans Beslutning ere kaldede.

ਅਪਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਨਿਰੂਪਣਾਨੁਸਾਰੇਣਾਹੂਤਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਯੇ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਮਿਲਿਤ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਙ੍ਗਲੰ ਸਾਧਯਨ੍ਤਿ, ਏਤਦ੍ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ|

29 Thi dem, han forud kendte, forudbestemte han ogsaa til at blive ligedannede med hans Søns Billede, for at han kunde være førstefødt iblandt mange Brødre.

ਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਬਹੁਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਸ੍ਵਪੁਤ੍ਰੰ ਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਇੱਛਨ੍ ਯਾਨ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਯੀਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਾਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤਿਮੂਰ੍ਤ੍ਯਾਃ ਸਾਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥੰ ਨ੍ਯਯੁੰਕ੍ਤ|

30 Men dem, han forudbestemte, dem kaldte han ogsaa; og dem, han kaldte, dem retfærdiggjorde han ogsaa; men dem, han retfærdiggjorde, dem herliggjorde han ogsaa.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਤੇਨ ਯੇ ਨਿਯੁਕ੍ਤਾਸ੍ਤ ਆਹੂਤਾ ਅਪਿ ਯੇ ਚ ਤੇਨਾਹੂਤਾਸ੍ਤੇ ਸਪੁਣ੍ਯੀਕ੍ਰੁʼਤਾਃ, ਯੇ ਚ ਤੇਨ ਸਪੁਣ੍ਯੀਕ੍ਰੁʼਤਾਸ੍ਤੇ ਵਿਭਵਯੁਕ੍ਤਾਃ|

31 Hvad skulle vi da sige til dette? Er Gud for os, hvem kan da være imod os?

ਇਤ੍ਯਤ੍ਰ ਵਯੰ ਕਿੰ ਬ੍ਰੂਮਃ? ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਦ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਸਪਕ੍ਸ਼਼ੋ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਕੋ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ?

32 Han, som jo ikke sparede sin egen Søn, men gav ham hen for os alle, hvorledes skulde han ikke ogsaa med ham skænke os alle Ting?

ਆਤ੍ਮਪੁਤ੍ਰੰ ਨ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤ੍ਵਾ ਯੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤੰ ਪ੍ਰਦੱਤਵਾਨ੍ ਸ ਕਿੰ ਤੇਨ ਸਹਾਸ੍ਮਭ੍ਯਮ੍ ਅਨ੍ਯਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਨ ਦਾਸ੍ਯਤਿ?

33 Hvem vil anklage Guds udvalgte? Gud er den, som retfærdiggør.

ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਭਿਰੁਚਿਤੇਸ਼਼ੁ ਕੇਨ ਦੋਸ਼਼ ਆਰੋਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ? ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਾਨ੍ ਪੁਣ੍ਯਵਤ ਇਵ ਗਣਯਤਿ ਕਿੰ ਤੇਨ?

34 Hvem er den, som fordømmer? Kristus er den, som er død, ja, meget mere, som er oprejst, som er ved Guds højre Haand, som ogsaa gaar i Forbøn for os.

ਅਪਰੰ ਤੇਭ੍ਯੋ ਦਣ੍ਡਦਾਨਾਜ੍ਞਾ ਵਾ ਕੇਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ? ਯੋ(ਅ)ਸ੍ਮੰਨਿਮਿੱਤੰ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਤ੍ਯਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਕੇਵਲੰ ਤੰਨ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮ੍ਰੁʼਤਗਣਮਧ੍ਯਾਦ੍ ਉੱਥਿਤਵਾਨ੍, ਅਪਿ ਚੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੇ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਅਦ੍ਯਾਪ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਨਿਮਿੱਤੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਤ ਏਵਮ੍ਭੂਤੋ ਯਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ ਕਿੰ ਤੇਨ?

35 Hvem skal kunne skille os fra Kristi Kærlighed? Trængsel eller Angest eller Forfølgelse eller Hunger eller Nøgenhed eller Fare eller Sværd?

ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪ੍ਰੇਮਵਿੱਛੇਦੰ ਜਨਯਿਤੁੰ ਕਃ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ? ਕ੍ਲੇਸ਼ੋ ਵ੍ਯਸਨੰ ਵਾ ਤਾਡਨਾ ਵਾ ਦੁਰ੍ਭਿਕ੍ਸ਼਼ੰ ਵਾ ਵਸ੍ਤ੍ਰਹੀਨਤ੍ਵੰ ਵਾ ਪ੍ਰਾਣਸੰਸ਼ਯੋ ਵਾ ਖਙ੍ਗੋ ਵਾ ਕਿਮੇਤਾਨਿ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ?

36 som der er skrevet: „For din Skyld dræbes vi den hele Dag, vi bleve regnede som Slagtefaar.‟

ਕਿਨ੍ਤੁ ਲਿਖਿਤਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਯਥਾ, ਵਯੰ ਤਵ ਨਿਮਿੱਤੰ ਸ੍ਮੋ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਵਕ੍ਤ੍ਰੇ(ਅ)ਖਿਲੰ ਦਿਨੰ| ਬਲਿਰ੍ਦੇਯੋ ਯਥਾ ਮੇਸ਼਼ੋ ਵਯੰ ਗਣ੍ਯਾਮਹੇ ਤਥਾ|

37 Men i alt dette mere end sejre vi ved ham, som elskede os.

ਅਪਰੰ ਯੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਸੁ ਪ੍ਰੀਯਤੇ ਤੇਨੈਤਾਸੁ ਵਿਪਤ੍ਸੁ ਵਯੰ ਸਮ੍ਯਗ੍ ਵਿਜਯਾਮਹੇ|

38 Thi jeg er vis paa, at hverken Død eller Liv eller Engle eller Magter eller noget nærværende eller noget tilkommende eller Kræfter

ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਯਤ੍ ਪ੍ਰੇਮ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਵਿੱਛੇਦੰ ਜਨਯਿਤੁੰ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁ ਰ੍ਜੀਵਨੰ ਵਾ ਦਿਵ੍ਯਦੂਤਾ ਵਾ ਬਲਵਨ੍ਤੋ ਮੁਖ੍ਯਦੂਤਾ ਵਾ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨੋ ਵਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ ਕਾਲੋ ਵਾ ਉੱਚਪਦੰ ਵਾ ਨੀਚਪਦੰ ਵਾਪਰੰ ਕਿਮਪਿ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਸ੍ਤੁ

39 eller det høje eller det dybe eller nogen anden Skabning skal kunne skille os fra Guds Kærlighed i Kristus Jesus, vor Herre.

ਵੈਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੇਨਾਪਿ ਨ ਸ਼ਕ੍ਯਮਿਤ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਦ੍ਰੁʼਢਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ ਮਮਾਸ੍ਤੇ|