< Aabenbaringen 7 >

1 Og derefter saa jeg fire Engle staa paa Jordens fire Hjørner; de holdt Jordens fire Vinde, for at ingen Vind skulde blæse over Jorden, ej heller over Havet, ej heller over noget Træ.
อนนฺตรํ จตฺวาโร ทิวฺยทูตา มยา ทฺฤษฺฏา: , เต ปฺฤถิวฺยาศฺจตุรฺษุ โกเณษุ ติษฺฐนต: ปฺฤถิวฺยำ สมุเทฺร วฺฤกฺเษษุ จ วายุ รฺยถา น วเหตฺ ตถา ปฺฤถิวฺยาศฺจตุโร วายูนฺ ธารยนฺติฯ
2 Og jeg saa en anden Engel stige op fra Solens Opgang med den levende Guds Segl; og han raabte med høj Røst til de fire Engle, hvem det var givet at skade Jorden og Havet, og sagde:
อนนฺตรํ สูรฺโยฺยทยสฺถานาทฺ อุทฺยนฺ อปร เอโก ทูโต มยา ทฺฤษฺฏ: โส'มเรศฺวรสฺย มุทฺรำ ธารยติ, เยษุ จรฺตุษุ ทูเตษุ ปฺฤถิวีสมุทฺรโย รฺหึสนสฺย ภาโร ทตฺตสฺตานฺ ส อุจฺไจริทํ อวทตฺฯ
3 Skader ikke Jorden, ej heller Havet, ej heller Træerne, førend vi have beseglet vor Guds Tjenere paa deres Pander.
อีศฺวรสฺย ทาสา ยาวทฺ อสฺมาภิ รฺภาเลษุ มุทฺรยางฺกิตา น ภวิษฺยนฺติ ตาวตฺ ปฺฤถิวี สมุโทฺร ตรวศฺจ ยุษฺมาภิ รฺน หึสฺยนฺตำฯ
4 Og jeg hørte Tallet paa de beseglede, hundrede og fire og fyrretyve Tusinde beseglede af alle Israels Børns Stammer:
ตต: ปรํ มุทฺรางฺกิตโลกานำ สํขฺยา มยาศฺราวิฯ อิสฺราเยล: สรฺวฺววํศายาศฺจตุศฺจตฺวารึศตฺสหสฺราธิกลกฺษโลกา มุทฺรยางฺกิตา อภวนฺ,
5 Af Judas Stamme tolv Tusinde beseglede, af Rubens Stamme tolv Tusinde, af Gads Stamme tolv Tusinde,
อรฺถโต ยิหูทาวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ รูเพณวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ คาทวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ,
6 af Asers Stamme tolv Tusinde, af Nafthalis Stamme tolv Tusinde, af Manasses Stamme tolv Tusinde,
อาเศรวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ นปฺตาลิวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ มินศิวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ,
7 af Simeons Stamme tolv Tusinde, af Levis Stamme tolv Tusinde, af Isaskars Stamme tolv Tusinde,
ศิมิโยนวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ เลวิวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ อิษาขรวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ,
8 af Sebulons Stamme tolv Tusinde, af Josefs Stamme tolv Tusinde og af Benjamins Stamme tolv Tusinde beseglede.
สิพูลูนวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ ยูษผวํเศ ทฺวาทศสหสฺราณิ พินฺยามีนวํเศ จ ทฺวาทศสหสฺราณิ โลกา มุทฺรางฺกิตา: ฯ
9 Derefter saa jeg, og se en stor Skare, som ingen kunde tælle, af alle Folkeslag og Stammer og Folk og Tungemaal, som stod for Tronen og for Lammet, iførte lange hvide Klæder og med Palmegrene i deres Hænder;
ตต: ปรํ สรฺวฺวชาตียานำ สรฺวฺววํศียานำ สรฺวฺวเทศียานำ สรฺวฺวภาษาวาทินาญฺจ มหาโลการณฺยํ มยา ทฺฤษฺฏํ, ตานฺ คณยิตุํ เกนาปิ น ศกฺยํ, เต จ ศุภฺรปริจฺฉทปริหิตา: สนฺต: กไรศฺจ ตาลวฺฤนฺตานิ วหนฺต: สึหาสนสฺย เมษศาวกสฺย จานฺติเก ติษฺฐนฺติ,
10 og de raabte med høj Røst og sagde: Frelsen tilhører vor Gud, som sidder paa Tronen, og Lammet!
อุจฺไจ: สฺวไรริทํ กถยนฺติ จ, สึหาสโนปวิษฺฏสฺย ปรเมศสฺย น: สฺตว: ฯ สฺตวศฺจ เมษวตฺสสฺย สมฺภูยาตฺ ตฺราณการณาตฺฯ
11 Og alle Englene stode rundt om Tronen og om de Ældste og om de fire Væsener og faldt ned for Tronen paa deres Ansigt og tilbade Gud og sagde:
ตต: สรฺเวฺว ทูตา: สึหาสนสฺย ปฺราจีนวรฺคสฺย ปฺราณิจตุษฺฏยสฺย จ ปริตสฺติษฺฐนฺต: สึหาสนสฺยานฺติเก นฺยูพฺชีภูเยศฺวรํ ปฺรณมฺย วทนฺติ,
12 Amen! Velsignelsen og Prisen og Visdommen og Taksigelsen og Æren og Kraften og Styrken tilhører vor Gud i Evighedernes Evigheder! Amen. (aiōn g165)
ตถาสฺตุ ธนฺยวาทศฺจ เตโช ชฺญานํ ปฺรศํสนํฯ เศารฺยฺยํ ปรากฺรมศฺจาปิ ศกฺติศฺจ สรฺวฺวเมว ตตฺฯ วรฺตฺตตามีศฺวเร'สฺมากํ นิตฺยํ นิตฺยํ ตถาสฺตฺวิติฯ (aiōn g165)
13 Og en af de Ældste tog til Orde og sagde til mig: Disse, som ere iførte de lange hvide Klæder, hvem ere de? og hvorfra ere de komne?
ตต: ปรํ เตษำ ปฺราจีนานามฺ เอโก ชโน มำ สมฺภาษฺย ชคาท ศุภฺรปริจฺฉทปริหิตา อิเม เก? กุโต วาคตา: ?
14 Og jeg sagde til ham: Min Herre! du ved det. Og han sagde til mig: Det er dem, som komme ud af den store Trængsel, og de have tvættet deres Klæder og gjort dem hvide i Lammets Blod.
ตโต มโยกฺตํ เห มเหจฺฉ ภวาเนว ตตฺ ชานาติฯ เตน กถิตํ, อิเม มหาเกฺลศมธฺยาทฺ อาคตฺย เมษศาวกสฺย รุธิเรณ สฺวียปริจฺฉทานฺ ปฺรกฺษาลิตวนฺต: ศุกฺลีกฺฤตวนฺตศฺจฯ
15 Derfor ere de foran Guds Trone og tjene ham Dag og Nat i hans Tempel; og han, som sidder paa Tronen, skal opslaa sit Telt over dem.
ตตฺการณาตฺ ต อีศฺวรสฺย สึหาสนสฺยานฺติเก ติษฺฐนฺโต ทิวาราตฺรํ ตสฺย มนฺทิเร ตํ เสวนฺเต สึหาสโนปวิษฺโฏ ชนศฺจ ตานฺ อธิสฺถาสฺยติฯ
16 De skulle ikke hungre mere, ej heller tørste mere, ej heller skal Solen eller nogen Hede falde paa dem.
เตษำ กฺษุธา ปิปาสา วา ปุน รฺน ภวิษฺยติ เราทฺรํ โกปฺยุตฺตาโป วา เตษุ น นิปติษฺยติ,
17 Thi Lammet, som er midt for Tronen, skal vogte dem og lede dem til Livets Vandkilder; og Gud skal aftørre hver Taare af deres Øjne.
ยต: สึหาสนาธิษฺฐานการี เมษศาวกสฺตานฺ จารยิษฺยติ, อมฺฤตโตยานำ ปฺรสฺรวณานำ สนฺนิธึ ตานฺ คมยิษฺยติ จ, อีศฺวโร'ปิ เตษำ นยนภฺย: สรฺวฺวมศฺรุ ปฺรมารฺกฺษฺยติฯ

< Aabenbaringen 7 >