Salme 95

1 Kommer, lader os synge med Fryd for Herren, lader os raabe af Glæde for vor Frelses Klippe!

Komt, laat ons juichen ter ere van Jahweh, Jubelen voor de Rots van ons heil;

2 Lader os komme frem for hans Ansigt med Tak, lader os raabe af Glæde for ham med Psalmer!

Laat ons met lofzangen voor zijn aangezicht treden, En onze liederen voor Hem zingen:

3 Thi Herren er en stor Gud, ja, en stor Konge over alle Guder.

Want Jahweh is een machtige God! Hij is Koning, boven alle goden verheven:

4 I hans Haand ere Jordens Dybder, og Bjergenes Højder høre ham til.

Hij houdt in zijn hand de diepten der aarde, En de toppen der bergen behoren Hem toe;

5 Havet er hans, og han har skabt det, og hans Hænder have dannet det tørre Land.

Van Hem is de zee, Hij heeft ze geschapen, Het vaste land, dat zijn hand heeft gemaakt!

6 Kommer, lader os tilbede og nedbøje os, lader os bøje Knæ for Herren, vor Skabers Ansigt!

Komt, buigen en werpen wij ons neer, Knielen wij voor Jahweh, die ons heeft geschapen;

7 Thi han er vor Gud, og vi ere det Folk, han føder, og den Hjord, hans Haand leder: Vilde I dog i Dag høre hans Røst!

Want Hij is onze God, Wij het volk, dat Hij leidt, En de kudde aan zijn hand! Als gij dan heden mijn stem verneemt,

8 Forhærder ikke eders Hjerte, som ved Meriba, som paa den Dag ved Massa udi Ørken,

Verstokt uw hart als bij Meriba niet; Als op de dag van Massa in de woestijn,

9 hvor eders Fædre fristede mig; de prøvede mig, og de saa min Gerning.

Toen uw vaders Mij tartten en beproefden, Ofschoon ze mijn werken hadden aanschouwd!

10 Fyrretyve Aar kededes jeg ved den Slægt og sagde: De ere et Folk, som farer vild med Hjertet, de kendte ikke mine Veje,

Veertig jaar lang was dat geslacht Mij een walg, En Ik sprak: Steeds dwaalt hun hart van Mij af, En mijn wegen kennen ze niet.

11 saa at jeg svor i min Vrede: De skulle ikke komme til min Hvile!

Daarom zwoer Ik in mijn toorn: Neen, ze zullen niet ingaan in mijn Rust!