Salme 94

1 Herre! Gud, hvem Hævnen hører til, Gud, hvem Hævnen hører til, aabenbar dig herligt!

Ya RAB, öç alıcı Tanrı, Saç ışığını, ey öç alıcı Tanrı!

2 Rejs dig, du Jordens Dommer! bring Gengældelse over de hovmodige.

Kalk, ey yeryüzünün yargıcı, Küstahlara hak ettikleri cezayı ver!

3 Herre! hvor længe skulle de ugudelige, hvor længe skulle de ugudelige fryde sig?

Kötüler ne zamana dek, ya RAB, Ne zamana dek sevinip coşacak?

4 De udgyde en Strøm af Ord, de føre fræk Tale; de rose sig selv, alle de, som øve Uret.

Ağızlarından küstahlık dökülüyor, Suç işleyen herkes övünüyor.

5 Herre! de knuse dit Folk og plage din Arv.

Halkını eziyorlar, ya RAB, Kendi halkına eziyet ediyorlar.

6 De ihjelslaa Enken og den fremmede og myrde de faderløse.

Dulu, garibi boğazlıyor, Öksüzleri öldürüyorlar.

7 Og de sagde: Herren ser det ikke, og Jakobs Gud mærker det ikke.

“RAB görmez” diyorlar, “Yakup'un Tanrısı dikkat etmez.”

8 Giver dog Agt, I ufornuftige iblandt Folket! og I Daarer! naar ville I blive kloge?

Ey halkın içindeki budalalar, dikkat edin; Ey aptallar, ne zaman akıllanacaksınız?

9 Mon han, som plantede Øret, ikke skulde høre? eller mon han, som dannede Øjet, ikke skulde se?

Kulağı yaratan işitmez mi? Göze biçim veren görmez mi?

10 Mon han, som advarer Hedningerne, ikke skulde straffe? han, som lærer et Menneske Kundskab!

Ulusları yola getiren yargılamaz mı? İnsanı eğiten bilmez mi?

11 Herren kender Menneskenes Tanker, thi de ere Forfængelighed.

RAB insanın düşüncelerinin Boş olduğunu bilir.

12 Salig er den Mand, som du, Herre! advarer, og den, du underviser ud af din Lov

Ne mutlu, ya RAB, yola getirdiğin, Yasanı öğrettiğin insana!

13 for at skaffe ham Hvile fra de onde Dage, indtil der bliver gravet en Grav for den ugudelige.

Kötüler için çukur kazılıncaya dek, Onu sıkıntılı günlerden kurtarıp rahatlatırsın.

14 Thi Herren skal ikke opgive sit Folk og ej forlade sin Arv.

Çünkü RAB halkını reddetmez, Kendi halkını terk etmez.

15 Thi Retten skal vende tilbage til Retfærdighed, og alle de oprigtige af Hjertet skulle efterfølge den.

Adalet yine doğruluk üzerine kurulacak, Yüreği temiz olan herkes ona uyacak.

16 Hvo staar hos mig imod de onde? hvo stiller sig hos mig imod dem, som gøre Uret?

Kötülere karşı beni kim savunacak? Kim benim için suçlulara karşı duracak?

17 Dersom Herren ikke havde været min Hjælp, da havde min Sjæl paa lidet nær boet i det stille.

RAB yardımcım olmasaydı, Şimdiye dek sessizlik diyarına göçmüştüm bile.

18 Der jeg sagde: Min Fod snublede, da opholdt, o Herre! din Miskundhed mig.

“Ayağım kayıyor” dediğimde, Sevgin ayakta tutar beni, ya RAB.

19 Der jeg havde mange Bekymringer i mit Inderste, da forlystede din Trøst min Sjæl.

Kaygılar içimi sarınca, Senin avutmaların gönlümü sevindirir.

20 Skulde Ondskabens Trone have Samkvem med dig? den, som gør Uret tvært imod, hvad Ret er?

Yasaya dayanarak haksızlık yapan koltuk sahibi Seninle bağdaşır mı?

21 De slaa sig sammen skarevis imod en retfærdigs Sjæl, og de fordømme uskyldigt Blod.

Onlar doğruya karşı birleşiyor, Suçsuzu ölüme mahkûm ediyorlar.

22 Men Herren blev mig en Befæstning, og min Gud blev mig en Tilflugts Klippe.

Ama RAB bana kale oldu, Tanrım sığındığım kaya oldu.

23 Og han har ladet deres Uret falde tilbage over dem og skal udrydde dem for deres Ondskab; Herren vor Gud skal udrydde dem.

Tanrımız RAB yaptıkları kötülüğü Kendi başlarına getirecek, Kötülükleri yüzünden köklerini kurutacak, Evet, köklerini kurutacak.