Salme 92

1 En Psalme, en Sang paa Sabbatens Dag.

Psalmo-kanto por la tago sabata. Bone estas glori la Eternulon Kaj prikanti Vian nomon, ho Plejaltulo;

2 Det er godt at takke Herren og at lovsynge dit Navn, du Højeste!

Rakonti matene pri Via boneco Kaj nokte pri Via fideleco,

3 at kundgøre din Miskundhed om Morgenen og din Sandhed om Natten

Sur dekkorda instrumento kaj sur psaltero, Per solenaj sonoj de harpo.

4 paa de ti Strenge og paa Psalteren til Harpens Klang.

Ĉar Vi ĝojigis min, ho Eternulo, per Viaj agoj; La farojn de Viaj manoj mi prikantos.

5 Thi, Herre! du har glædet mig ved dit Værk; jeg vil synge med Fryd om dine Hænders Gerninger.

Kiel grandaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Tre profundaj estas Viaj pensoj.

6 Herre! hvor store ere dine Gerninger, dine Tanker ere meget dybe.

Malklerulo ne scias, Kaj malsaĝulo tion ne komprenas.

7 En ufornuftig Mand kender det ikke, og en Daare forstaar ikke dette.

Kiam malvirtuloj verdestas kiel herbo Kaj ĉiuj malbonaguloj floras, Tio kondukas al ilia ekstermiĝo por eterne.

8 Naar de ugudelige grønnes som en Urt, og alle de, som gøre Uret, blomstre, er det til deres Ødelæggelse stedse og altid.

Kaj Vi estas alta eterne, ho Eternulo.

9 Men du, Herre, er høj evindelig.

Ĉar jen Viaj malamikoj, ho Eternulo, Jen Viaj malamikoj pereas, Diskuras ĉiuj malbonaguloj.

10 Thi se, dine Fjender, Herre! thi se, dine Fjender skulle omkomme, alle de, som gøre Uret, skulle adspredes.

Sed mian kornon Vi altigas kiel la kornon de bubalo; Mi estas oleita per freŝa oleo.

11 Men du ophøjede mit Horn som Enhjørningens; jeg er overgydt med frisk Olie.

Kaj mia okulo rigardas miajn malamikojn; Pri la malbonaguloj, miaj kontraŭuloj, aŭdas miaj oreloj.

12 Og mit Øje saa paa mine Fjender, mine Øren hørte paa de onde, som opstode imod mig.

Virtulo verdestas, kiel palmo, Staras alte, kiel cedro sur Lebanon.

13 Den retfærdige skal grønnes som et Palmetræ, han skal vokse som et Cedertræ paa Libanon.

Plantitaj en la domo de la Eternulo, Ili verdestas en la kortoj de nia Dio.

14 De, som ere plantede i Herrens Hus, de skulle grønnes i vor Guds Forgaarde.

Ili floras ankoraŭ en la maljuneco, Estas sukplenaj kaj freŝaj,

15 De skulle endnu bære Frugt, naar de ere graahærdede, de skulle være saftige og grønne til at forkynde, at Herren er oprigtig, min Klippe, og at der ikke er Uret hos ham.

Por sciigi, ke la Eternulo estas justa, Mia fortikaĵo, kaj ne ekzistas en Li maljusteco.