Salme 91

1 Den, som bor i den Højestes Skjul, han skal blive om Natten i den Almægtiges Skygge.

Kiu loĝas sub la ŝirmo de la Plejaltulo, Tiu ripozas en la ombro de la Plejpotenculo.

2 Jeg siger til Herren: Du er min Tillid og min Befæstning, min Gud, paa hvem jeg forlader mig.

Mi diras al la Eternulo: Mia rifuĝejo kaj mia fortikaĵo Estas Dio, kiun mi fidas.

3 Thi han skal fri dig fra Fuglefængerens Snare, fra Fordærvelsens Pest.

Ĉar Li savos vin de la reto de kaptisto, De la pereiga pesto.

4 Han skal dække dig med sine Vingefjedre, og du skal finde Ly under hans Vinger; hans Sandhed er Skjold og Panser.

Per Siaj plumoj Li ŝirmos vin, Kaj sub Liaj flugiloj vi rifuĝos; Lia fideleco estas ŝildo kaj kiraso.

5 Du skal ikke frygte for Rædselen om Natten, for Pilen, som flyver om Dagen,

Ne timu la teruron de nokto, Nek sagon, kiu flugas tage,

6 for Pest, som farer frem i Mørket, for Sot, som raser om Middagen.

Nek peston, kiu iras en mallumo, Nek epidemion, kiu ekstermas tagmeze.

7 Om tusinde falde ved din Side og ti Tusinde ved din højre Haand, skal det dog ikke komme nær til dig.

Ĉe via flanko falos milo, Kaj dek miloj ĉe via dekstra flanko; Sed vin ĝi ne tuŝos.

8 Du skal kun skue det med dine Øjne, og se, hvorledes der betales de ugudelige.

Vi nur rigardos per viaj okuloj, Kaj vi vidos la redonon al la malvirtuloj.

9 — Thi du, Herre! er min Tillid; — den Højeste har du gjort til din Bolig.

Ĉar Vi, ho Eternulo, estas mia defendo! La Plejaltulon vi elektis kiel vian rifuĝejon.

10 Dig skal intet ondt vederfares, og der skal ingen Plage komme nær til dit Telt.

Ne trafos vin malbono, Kaj frapo ne atingos vian tendon.

11 Thi han skal befale sine Engle om dig at bevare dig paa alle dine Veje.

Ĉar al Siaj anĝeloj Li ordonis pri vi, Ke ili vin gardu sur ĉiuj viaj vojoj.

12 De skulle bære dig paa Hænderne, at du ikke skal støde din Fod paa nogen Sten.

Sur la manoj ili vin portos, Por ke vi ne falpuŝiĝu sur ŝtono per via piedo.

13 Paa Løve og Øgle skal du træde, du skal nedtræde den unge Løve og Dragen.

Sur leonon kaj aspidon vi paŝos, Vi piedpremos leonidon kaj drakon.

14 „Efterdi han har holdt sig til mig, saa vil jeg udfri ham; jeg vil ophøje ham; thi han kender mit Navn.

Ĉar li ekamis Min, tial Mi lin savos; Mi defendos lin, ĉar li konas Mian nomon.

15 Han skal paakalde mig, og jeg vil bønhøre ham, jeg er hos ham i Nød, jeg vil fri ham og herliggøre ham.

Li vokos Min, kaj Mi lin aŭskultos; Mi estos kun li en mizero; Mi lin liberigos kaj honoratigos.

16 Jeg vil mætte ham med et langt Liv og lade ham se min Frelse.‟

Mi satigos lin per longa vivo, Kaj aperigos al li Mian helpon.