Salme 90

1 Herre! du har været vor Bolig fra Slægt til Slægt.

Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie! tyś bywał ucieczką naszą od narodu do narodu.

2 Før Bjergene bleve til, og du dannede Jorden og Jorderige, fra Evighed til Evighed er du Gud.

Pierwej niżli góry stanęły i niżliś wykształtował ziemię, i okrąg świata, oto zaraz od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem.

3 Du vender det med et Menneske, at han bliver knust; og du siger: Kommer igen, I Menneskens Børn!

Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.

4 Thi tusinde Aar ere for dine Øjne som den Dag i Gaar, naar den er forbigangen; og som en Nattevagt.

Albowiem tysiąc lat przed oczyma twemi są jako dzień wczorajszy, który przeminął, i jako straż nocna.

5 Du bortskyller dem, de blive som en Søvn, om Morgenen ere de som Græs, der gaar bort.

Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.

6 Om Morgenen blomstrer det, og det gaar bort, om Aftenen afhugges det og tørres.

Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.

7 Thi vi fortæres i din Vrede, og vi forfærdes i din Harme.

Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.

8 Du har sat vore Misgerninger for dine Øjne, vor skjulte Synd for dit Ansigts Lys.

Położyłeś nieprawości nasze przed sobą, tajne występki nasze przed jasnością oblicza twego.

9 Thi alle vore Dage ere svundne bort i din Vrede, vi have hentæret vore Aar som en Tanke.

Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.

10 Vore Aars Dage, de ere halvfjerdsindstyve Aar, og er der Styrke, firsindstyve Aar; og deres Stolthed er Møje og Forfængelighed; thi hastelig gaar den forbi, og vi flyve derfra.

Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.

11 Hvo kender din Vredes Magt og din Harme, saaledes som Frygten for dig udkræver?

Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto bojąc się ciebie zna zapalczywość twoję?

12 Lær os saaledes at tælle vore Dage, at vi bekomme Visdom i Hjertet.

Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.

13 Vend om, Herre! hvor længe —? og lad det gøre dig ondt over dine Tjenere.

Nawróćże się, Panie! dokądże odwłaczasz? zlitujże się nad sługami twymi.

14 Mæt os aarle med din Miskundhed, saa ville vi synge med Fryd og være glade i alle vore Dage.

Nasyćże nas z poranku miłosierdziem twojem; tak, abyśmy wesoło śpiewać i radować się mogli po wszystkie dni nasze.

15 Glæd os efter de Dage, som du har plaget os, efter de Aar, som vi have set Ulykke.

Rozweselże nas według dni, którycheś nas utrapił, według lat, którycheśmy doznali złego.

16 Lad din Gerning aabenbares for dine Tjenere og din Herlighed over deres Børn.

Niech będzie znaczna przy sługach twoich sprawa twoja, a chwała twoja przy synach ich.

17 Og Herrens, vor Guds, Livsalighed være over os, og gør du vore Hænders Gerning fast for os, ja, gør vore Hænders Gerning fast!

Niech będzie przyjemność Pana, Boga naszego, przy nas, a sprawę rąk naszych utwierdź między nami, sprawę rąk naszych utwierdź, Panie!